Το σημείο βρασμού είναι για τον καθένα διαφορετικό, ανάλογα πάντα με την πυκνότητα και τη ρευστότητα του υλικού. Μην το ψάχνεις – άλλη χημεία αυτή, αν και οργανική. Ξέχνα ό,τι έμαθες στα θρανία, τα χημικά στοιχεία, εδώ γίνονται μέχρι και στοιχειά, δεν ξέρω πού τονίζονται. Μιλούσα για άλωση, όμως. Κάποιος σκαρφαλώνει στην πιο ψηλή αποτυχία του, βγαίνει από κει στο μπαλκόνι και πηδά στο κενό της σκληρής καθημερινότητας. Το ίχνος του δε θ’ αφήσει απαραίτητα αίματα από διαμελισμό, παρά ψέματα από διασκορπισμό. Κάποιος ψάχνει στα μάτια ενός άλλου ό,τι ποτέ δε θα βρει, γυρεύει μιαν απάντηση που μαθαίνει αργά ότι δε χαρίζεται ακέραιη, αλλά έρχεται στο φως κομμάτι κομμάτι. Άλλος ανακαλύπτει μιαν ουσία, να κρυφτεί έτσι καλύτερα απ’ τον κόσμο: αφήνεται στη λήθη, συσκευασμένη σε μπουκάλια ή χάπια. Η Κερκόπορτα, αυτή η κρυφή είσοδος κάτω απ’ το επίπεδο του εδάφους, απ’ όπου θα εισέλθουν οι πολέμιοι (με τους οποίους κάποτε μοιράζονταν την ίδια πατρίδα) δεν είναι κοινή για όλους. Το χειρότερο – δεν είναι καν ευδιάκριτη πάνω στο τείχος που έχει σταδιακά υψωθεί. Μπάζει όμως γαμώτο, πώς να το αγνοήσεις;

Αδιόρατη και η παγίδα για μια κοινωνία ολόκληρη. Ο Άκης πήρε την άγουσα – λόγω προχωρημένης ηλικίας μάλιστα οι συγγενείς του θα μείνουν πιθανότατα για μεγαλύτερο διάστημα κρατούμενοι απ’ όσο ο ίδιος –, τον είδαμε να απολογείται μιλώντας προβλέψιμα για στημένες (κατα)δίκες και, μόνος αυτός απ’ όσους πολιτικούς ενεπλάκησαν, να πληρώνει το μάρμαρο (Αργεντινής ίσως, όπως αυτό που παρήγγειλε ειδικά για το μοιραίο ακίνητο στη Δ. Αεροπαγίτου). Σκιαμαχεί στο εδώλιο, που μοιάζει με βωμό στο κέντρο της θεατρικής σκηνής, πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης της τραγωδίας· αμήχανη αποτίμηση της ύβρεως ενώπιον θείας και ανθρώπινης δικαιοσύνης. Τα μέλη της Χ.Α. κατηγορούνται για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση – μα πώς άφησαν κάποιους να βγουν έξω, πώς αποφυλακίστηκαν, πώς θα το εκλάβει η κοινή γνώμη, θα τους εξυψώσει άραγε ως θύματα μιας γιγάντιας σκευωρίας, γιατί οι δικαστικοί λειτουργοί δεν υπακούν στη μαζική απαίτηση;

Σχολιάζουν οι εισαγγελείς των πάνελ χωρίς να έχουν γνώση της δικογραφίας κι άρα βρίσκονται στο απόλυτο σκοτάδι (το πολύ να έχουν γνώση της δισκογραφίας του καλλιτέχνη στο επόμενο θέμα της εκπομπής), σε προσπάθεια να ποινικοποιήσουν χωρίς προηγούμενη καταδίκη. Η νίκη της δημοκρατίας, η δικαίωση του παιδιού που χάθηκε πρόσφατα και υπήρξε αφορμή να ξετυλιχθεί το κουβάρι, θα είναι η νομιμότητα: οι προϋποθέσεις της προφυλάκισης είναι αυστηρές και συγκεκριμένες, βεβαίως και η τυχόν προφυλάκιση δεν προδικάζει το αποτέλεσμα της διενεργούμενης ανάκρισης, πόσω μάλλον της μετέπειτα κύριας διαδικασίας στο ακροατήριο. Περαιτέρω, αλίμονο αν ο ποινικός κολασμός ικανοποιούσε αποκλειστικά το κοινό αίσθημα, αν λειτουργούσε επικοινωνιακά. Στην αρένα της multimedia δημοκρατίας μας, ακούγεται να τρίζει μια πόρτα επί του τείχους, φανερώνεται η ευάλωτη θωράκισή μας.

Όσο μπορείς, κλείσε όποια πληγή μένει ανοιχτή, οχυρώσου όσο γίνεται εκεί που μπάζει, κι ας σε προδώσουν. Ακόμη κι αν πέσεις, μέσα στους καπνούς και τη στάχτη που θα καίνε για καιρό, κάτι θα μένει άθικτο.