Θέλω να σας μιλήσω για την Έλλη Παρασκευά. Την πρώτη γυναίκα της Ρόδου, που δημιούργησε το 1970 την πρώτη Σχολή Χορού στο νησί της Ρόδου. Ρηξικέλευθη η ίδια και ερωτευμένη με την χορό πήγε κόντρα σε μια εποχή που επαγγέλματα, πιο συμβατά, ήταν αποδεκτά για την ελληνική κοινωνία και μάλιστα για ένα νησί, που διέθετε κοσμοπολιτισμό.

 

Η Έλλη παντρεύτηκε τον Θανάση Αναπολιτάνο και έχουν μαζί δύο γιούς , τον Γιάννη και τον Κωνσταντίνο. Πάντα μέσα στις πολιτιστικές δράσεις παρούσα, τόσο η ίδια όσο και ο Θανάσης, υπηρετούσαν με απόλυτη αξιοπρέπεια και σεβασμό αυτό που λέμε Πολιτισμός, με απόλυτη αισθητική και πολλή αγάπη. Τα παιδιά τους, ο Γιάννης ζει στην Γερμανία έχοντας έδρα καθηγητή Μαθηματικών στο πανεπιστημίο αφού ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο Τορόντο διδάσκοντας παράλληλα. Ο έτερος γιος, ο Κωνσταντίνος εξαίρετος κιθαριστής διαβιεί μεταξύ Αθήνας και Ρόδου όντας μέλος του συγκροτήματος Sgt. Pepper’s Beatles Tribute Band. Περισσότερο πια στο νησί μετά τον θάνατο του πατέρα του, Θανάση.

 

Η Έλλη από το δικό της μετερίζι, τον Χορό, παρούσα στην σχολή και στους πολλούς μαθητές της, στο τέλος της χρονιάς διοργανώνει κάθε χρόνο μια μεγάλη γιορτή στην μεσαιωνική τάφρο “Μελίνα Μερκούρη”. Γίνεται το αδιαχώρητο. Παλαιοί και νέοι μαθητές της υπεργεμίζουν το θέατρο. Η μουσική, ο φωτισμός και οι απίθανες χορευτικές φιγούρες γαληνεύουν την ψυχή, εντυπωσιάζουν και σε βάζουν στην διαδικασία να ξανασκεφτείς πως ο χορός είναι μια από τις ευεργετικότερες ενασχολήσεις και από τις αποτελεσματικότερες ψυχοθεραπείες. Γεμάτη η ψυχή πάντα μετά τις γιορτές στην τάφρο της σχολής χορού Έλλης Παρασκευά. Και αγκαλιές, αγάπες, δάκρυα… να περισσεύουν με τα χαμόγελα…

 

Ο γνωστός δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός της ΕΡΤ Γιώργος Παπαστεφάνου έχει πει για την Έλλη: ” Αυτό το κορίτσι είναι γεννημένο για το Χορό! Έχει πολύ ταλέντο και πολλή θέληση. Το “Ελληνικό Χορόδραμα” τη χρειάζεται, της ζητάει να μείνει, αλλά εκείνη θέλει να γυρίσει στη Ρόδο”. Μ’ αυτά τα λόγια μου είχε μιλήσει για την ‘Ελλη Παρασκευά -εκεί γύρω στο ’70- η δασκάλα της, η σπουδαία Ραλλού Μάνου. Πράγματι η Έλλη θα μπορούσε να είχε μείνει στην Αθήνα. Αλλά προτίμησε να επιστρέψει στο νησί της, για να μεταδώσει και στους άλλους και κυρίως στα παιδιά το δικό της πάθος για το Χορό. Έτσι έγινε. Ήρθες, ήρθε μαζί της και ο Θανάσης της και η Έλλη έχει προσθέσει το δικό της πολύτιμο και  πολύχρωμο λιθαράκι στον Πολιτισμό του νησιού.

  

Διάβαστε τι έχουν πει για την Έλλη Παρασκευά εδώ.

 

Η Έλλη Παρασκευά σχετικά με τις παραστάσεις που δίνει η σχολή της γράφει:

«Διανύοντας καιρούς δυσοίωνους, φορτισμένους με αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις, η τέχνη, η δημιουργία, ο χορός μας βοηθάνε να κρατήσουμε το χαμόγελό μας. Η χαρά που προσφέρει η τέχνη μιλάει με άμεσο και αυθεντικό τρόπο στο πνεύμα και την καρδιά του ανθρώπου, τόσο του δημιουργού όσο και του αποδέκτη και μπορεί να μεταμορφώσει τη διάθεση του. Το στοίχημα της εποχής μας είναι να κρατήσουμε αυτή τη διάθεση ζωντανή και να μη χάσουμε τις δημιουργικές μας δυνάμεις. Ελπίζουμε με την παράσταση μας να μοιραστούμε μαζί σας το θετικό πνεύμα και την ενέργεια που μεταδίδει η τέχνη ομορφαίνοντας τις ζωές μας. Χορεύουμε για τη ζωή, χορεύουμε για το φως, χορεύουμε για το χαμόγελο του Θανάση που μας κοιτάει από ψηλά! Θα είναι πάντα δίπλα μας και του αφιερώνουμε την παράσταση αυτή. »

Η Έλλη και σήμερα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για προσφέρει στην τοπική κοινωνία της Ρόδου μέσω της σχολής της. Έχει εντάξει στο δυναμικό της τον Αντώνη Λιοπύρη, τον Αντώνη Κυζούλη, τη Μαρία Μανιώτη και Κώστα Κορρέ για να ενισχύσει και την έτερη αγάπη των εφήβων, παιδιών και ενηλίκων: το θέατρο και την μουσική.