.jpg)
Η “Ειρήνη” παραστάθηκε στα Μεγάλα Διονύσια το 421π.χ. αποσπώντας το δεύτερο βραβείο. Την ίδια χρονιά συνήφθη η Νικίεια Ειρήνη που τερμάτισε την πρώτη φάση του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η ανάγκη για ειρήνη παραμένει ζωντανή μέχρι τις μέρες μας. Παραπαίοντας σε ένα αβέβαιο παρόν που προλογίζει ένα ακόμα πιο θολό μέλλον οι άνθρωποι συνεχίζουν τις ζωές του και την καθημερινότητα τους με τον καλύτερο τρόπο που μπορούν. Γιατί είναι ακόμα τόσο επίκαιρα τα έργα του Αριστοφάνη; Η ερώτηση επίμονα καρφωμένη στο μυαλό μου. Μήπως επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει από τα λάθη τους; Η ματαιοδοξία τούς έχει τυφλώσει; Δεν είμαι σίγουρη ότι έχω τις απαντήσεις. Έτσι κι αλλιώς, αφορμή για το κείμενο δεν είναι οι ανθρωπολογικοί – φιλοσοφικοί στοχασμοί αλλά η παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. «Προσκυνήστε, λατρέψτε, τελειώσατε!» Λέει στο χορό ο Ερμής ( Φάνης Μουρατίδης) και ο κόσμος ξεσπά σε γέλια και χειροκροτήματα. Η Ειρήνη του Αριστοφάνη από το Κ.Θ.Β.Ε. είναι από εκείνες τις παραστάσεις που ξέρεις τι θα δεις. Ξέρεις πως δε θα απογοητευτείς και πως θα γελάσεις. Είναι καλοδουλεμένες και ακολουθούν την τυπική συνταγή της επιτυχίας.
Τα καλοκαιρινά φεστιβάλ βρίθουν από τέτοιες παραστάσεις. Παραστάσεις με συντελεστές όπως τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τον Φάνη Μουρατίδη υπό τη μπαγκέτα του Σωτήρη Χατζάκη και πίσω τους το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο κόσμος θα τις προτιμήσει, επειδή έχει ανάγκη να ξεφύγει από την πραγματικότητα που τον περιτριγυρίζει, δεν έχει ανάγκη να ταυτιστεί, αλλά να εκτονωθεί. Και η Ειρήνη του Χατζάκη είναι μία επιλογή που προσφέρει τα παραπάνω στο ακέραιο. Το δίδυμο Χαραλαμπόπουλος – Μουρατίδης έκλεψε την «παράσταση» και η χημεία τους έκανε τα γέλια των θεατών να αντηχήσουν στο νυχτερινό ουρανό. Οι αναχρονισμοί άπειροι και ενίοτε εύστοχοι. Το μόνο αρνητικό που θα είχα, ίσως, να προσάψω στην παράσταση είναι το γεγονός ότι άναψαν επί σκηνής φωτιά. Μπορεί να ήταν μικρή και απόλυτα ελεγχόμενη, να ήταν στα πλαίσια της γιορτής του Τρυγαίου (Βασίλης Χαραλαμπόπουλος), άρα δικαιολογημένη, αλλά δεν παύει η παράσταση να παιζόταν μέσα σε αρχαιολογικό χώρο. Μπορεί να αποτελούν τομείς εκμετάλλευσης από τα εκάστοτε φεστιβάλ αυτό δε σημαίνει ότι δεν παραμένουν χώροι της παγκόσμιας κληρονομιάς που χρήζουν τη προσοχή και τον σεβασμό μας.
Μετάφραση: Μύρης, Κ.Χ.
Σκηνοθεσία: Χατζάκης, Σωτήρης
Ηθοποιοί: Χαραλαμπόπουλος Βασίλης, Μουρατίδης Φάνης, Κωνσταντίνου Γιώργος, Μορφακίδης Δημήτρης, Μαγδαληνός Νίκος, Χατζηνικολάου Βαγγέλης, Διακοσάββας Δημήτρης, Τράκας Στέλιος, Χαλκιαδάκης Ευάγγελος
Κολοβός Γιώργος, Πεχλιβανίδης Χάρης, Σεϊμένης Βασίλης, Καζάκου Ειρήνη,
Αραμπατζόγλου Σταυρούλα, Κορτσαρίδου Αννέτα, Νίνης Χρήστος, Γούναρης Μιχάλης, Γιαμαλή Κατερίνα, Καπέλιος Νίκος, Χαρίσης Γιάννης, Μυρτάλη Μαρίνα, Λιάλιου Έφη, Συριόπουλος Μιχάλης.
Χορευτές: Σίσκου Έλσα, Δραμισιώτη Μπέττυ, Αλεξίου Παναγιώτα.
Η Ελένη Λαδά είναι φοιτήτρια στη Σχολή Θεατρικών Σπουδών.
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
