Καταρχήν, αυτός δεν είναι κινηματογράφος, είναι video game και ούτε πολύ καλό. Τεχνικά, δεν αντιλέγω, η ταινία είναι άψογη και πάρα πολύ καλοδουλεμένη, τι να την κάνεις όμως την τεχνική όταν απουσιάζει παντελώς η ιστορία, η πλοκή, οι χαρακτήρες, η ψυχή με λίγα λόγια;

 

Μια ταινία γεμάτη τρύπες, σε όλα τα επίπεδα. Μια μετριότατη ηθοποιός (Sandra Bullock) που προσπαθεί να ερμηνεύσει ένα ελλιπές σενάριο μιλώντας μόνη της, εξηγώντας τι γίνεται ώστε να καταλάβει και ο κουτός θεατής. Ο αναμφισβήτητα ταλαντούχος George Clooney είναι ποσοτικά πολύ λίγος για να κριθεί. Το εξαιρετικά στοιχειώδες στόρι (συνοψίζεται σε 3 γραμμές!) είναι γεμάτο κλισέ και προβλέψιμες εξελίξεις. Ασφαλείς επιλογές, για ανθρώπους που αδυνατούν να διαχειριστούν κάτι παραπάνω.

 

Η ταινία, φτιαγμένη για τηλεθεατές των οποίων η προσοχή δεν συντηρείται για περισσότερα από 30 δευτερόλεπτα, ανθρώπους που έχουν μάθει να βλέπουν διαφημιστικά σποτ, βιντεοπαιχνίδια και ταινίες “δράσης”, όπου πρέπει πάντα κάτι να “συμβαίνει” κάθε λίγα δευτερόλεπτα ώστε να μην αλλάξουν κανάλι. Καμία ανάσα, καμία προσοχή στην ποίηση της εικόνας, και μάλιστα όταν έχεις να κάνεις με το διάστημα, ένα θέαμα που κατεξοχήν προσφέρει εικόνες δυνητικά μαγικές.

 

Γνωρίζω ότι η σύγκριση είναι άδικη, αλλά σκεφτείτε την άλλη ταινία που διαδραματίζεται στο διάστημα, το έπος “2001 – Η Οδύσσεια του Διαστήματος”, θυμηθείτε τις εικόνες της και την αγνή, κινηματογραφική της μαγεία. Η εν λόγω ταινία ήταν υποψήφια για 4 βραβεία Οσκαρ και πήρε ένα.

 

Το “Gravity” διαρκεί ούτε 90 λεπτά, λίγο παραπάνω από ένα επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς, και είναι υποψήφιο για δέκα βραβεία.

 

Ο κενός εντυπωσιασμός, τελικά, αποδίδει. Όχι σε όλους. Θα δω τώρα την “Τέλεια Ομορφιά”. Κάτι μου λέει ότι έχει περισσότερη σχέση με την τέχνη του κινηματογράφου…

 

Επικοινωνείστε: www.skylos.gr