Και εκεί που νομίζεις ότι τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, έρχεται ο Κωνσταντίνος και σου φωνάζει: κι όμως, υπάρχει ελπίδα! Του έστειλα τις ερωτήσεις για την συνέντευξη μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Έχουν κοινή την αγάπη για το ραπ.

Μαθητής της Β’ Λυκείου ζει στη Ρόδο, εγκαταλείποντας με τους γονείς του την πολύπαθη Αθήνα, κρατώντας μόνο την σοφία της σπουδαίας πόλης: όταν ζεις τόσο κοντά στο πρόβλημα, βρίσκεις τρόπους για να αξιοποιήσεις την δυναμική σου.
Το “Υγρό Πυρ” είναι το νεανικό rap συγκρότημα που αποτελείται από τον Reflect (Χάρης) και τον Inferior (Κωνσταντίνος). 

Από πότε γράφεις στίχους;

Τους πρώτους στίχους μου τους έγραψα τον χειμώνα του 2010, βέβαια τότε δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ περαιτέρω με αυτό το θέμα. Δεν έγραφα και πολύ συχνά, όμως όσο πέρναγε ο καιρός, ένιωθα καλύτερα όταν διατύπωνα τις σκέψεις μου στο χαρτί, οπότε στα τέλη του 2011, άρχισα να ασχολούμαι πιο πολύ με την μουσική. Τότε θεωρώ ότι άρχισε.

Ισχύει ότι η ραπ είναι ο τρόπος έκφρασης του επαναστάτη;

Το rap είναι ποίηση. Αυτός που γράφει, μπορεί να εκφράσει είτε οργή, είτε αγάπη, είτε θλίψη – οτιδήποτε. Είναι η άμεση σχέση των στίχων με την πραγματικότητα. Το rap είναι η πραγματικότητα του καθενός. Όσο υπάρχουν προβλήματα σε αυτήν την πραγματικότητα, θα υπάρχει και αυτός που προσπαθεί να βρει λύσεις, στην προκειμένη περίπτωση, μέσω του rap, εφόσον είναι ρεαλιστικό και ευθύ. Λέει τα πράγματα όπως έχουν, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Οπότε, σε έναν βίαιο κόσμο, είναι λογικό να υπάρχει το πνεύμα του επαναστάτη, το οποίο εκφράζεται μέσα από την αμεσότητα που προσφέρει το rap.

Υγρό Πυρ

Ήταν μια πολύ καλή συνάντηση χρόνου και θέλησης. Πριν ένα χρόνο που δημιουργήθηκε το “Υγρό Πυρ” είχαμε και οι δύο άφθονο χρόνο να ασχοληθούμε με την μουσική. Υπήρχε αγάπη για την μουσική. Έτσι, αφού βλέπαμε πως υπήρχε κι συνεννόηση αλλά πάνω απ’ όλα θέληση, αποφασίσαμε να φτιάξουμε αυτήν την ομάδα με σκοπό να εκφράζει και τους δύο μας, σε κάθε περίπτωση. Το υγρό πυρ δεν σβήνει κάτω από το νερό. Είναι η φλόγα που μας κρατάει ζωντανούς, ακόμα και σε καταστάσεις που μόνο ζωντανός δεν είσαι.

Ποια μουσική ακούς εκτός της Ραπ;

Ως επί των πλείστων, το rap στηρίζεται σε άλλα είδη μουσικής και αυτό με κάνει πιο ανοιχτόμυαλο. Μπορώ να πω πως ακούω ό,τι έχει κάτι να μου δώσει. Rock, κλασσική μουσική, ρεμπέτικα και πολλά ακόμα. Αυτό που ακούω θέλω να είναι αξιοπρεπές και να μην έχει (βασικό) στόχο την κερδοσκοπία, αλλιώς δεν μιλάμε για μουσική, αλλά για λεφτά.

Είχες κάποιον ως μουσικό πρότυπο;

Θαύμαζα και θαυμάζω πολλούς, όμως σε καμία περίπτωση δεν έχω μουσικά πρότυπα. Το θεωρώ ανούσιο να προσπαθείς να μοιάσεις σε κάποιον, καταστρέφεις την προσωπικότητά σου. Σίγουρα θα επηρρεαστείς από κάποιον, αλλά ως εκεί. Είμαι υπέρ της διαφορετικότητας και της μοναδικότητας.

«Πάντα ήμουν ο δεύτερος που κάποιον θα ξεχνούσα» δικός σου στίχος. Ποιο συναίσθημα προηγείται στις διαπροσωπικές σου σχέσεις: αγάπη, σεβασμός ή εκτίμηση;

Νομίζω πως πρέπει να υπάρχει κάποιο μέτρο. Όλα έχουν σημασία, είναι αδύνατον να υπάρξει σωστή σχέση όταν λείπει κάτι από αυτά, διότι δημιουργούνται κενά και στα δύο άτομα και μετά αρχίζει η κατάρρευση της σχέσης. Εννοείται πως πρέπει να υπάρχουν αμοιβαία συναισθήματα.

Ποιο σύνθημα σε εκφράζει περισσότερο αυτή την στιγμή;

“Παλιά καίγαν τα βιβλία, τώρα καίνε τα μυαλά.”

Συμφωνείς με το “φασίστες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες’’;

Νομίζω πως είναι η πιο δύσκολη ερώτηση. Προτιμώ το “Φασίστες, έρχονται σκεπτόμενα μυαλά.” Αυτό που πρέπει να αποφύγουμε είναι ο φανατισμός, καθώς κάθε φανατισμός μόνο καλός δεν είναι. Εφόσον όλα είναι στο μυαλό μας, πρέπει να το βάλουμε να λειτουργήσει. Αυτό που θέλουν είναι να μας κάνουν να διαχωριστούμε με σκοπό να αποδυναμωθούμε. Η βία φέρνει βία, πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ψύχραιμα. Θα τελειώσω με ένα γνωμικό:

Αυτό που οι φασίστες μισούν πάνω απ’ όλα, είναι η ευφυΐα. (Miguel de Unamuno)

Ποια ήταν η πρώτη αντίδρασή σου, όταν έμαθες για τον Killah P; Τον γνώριζες; 

Ήμουν οργισμένος. Όχι θυμωμένος, κάτι πολύ παραπάνω. Δεν μπορούσα να το πιστέψω, το θεωρούσα αδιανόητο. Η οργή σιγά-σιγά έγινε πόνος. Ένας νέος άνθρωπος δολοφονήθηκε επειδή είχε διαφορετικές απόψεις και ήθελε να δει τον κόσμο ελεύθερο. Πραγματικά ελεύθερο όμως. Δεν τον γνώριζα προσωπικά, όμως άκουγα τα τραγούδια του και καταλάβαινα περί τίνος πρόκειται. Ήταν αγωνιστής. ήταν άνθρωπος. Άφησε πίσω του ένα μεγάλο έργο. Πιστεύω πως πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, επιβάλλεται να ενωθούμε. Ο εχθρός είναι κοινός.

Πώς πιστεύεις ότι αυτός ο κόσμος θα γίνει καλύτερος;

Θα γίνουμε καλύτεροι όταν γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο. Πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι προσωπικά, να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Όσο δύσκολο κι αν είναι, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται. Μόνο έτσι θα αλλάξει ο κόσμος, όταν αλλάξουμε εμείς.

Τι σε απωθεί από ό,τι συμβαίνει γύρω σου;

Η βία και η κακία των ανθρώπων. Από όποια μεριά και αν προέρχονται. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα, όλοι φταίμε για αυτό που συμβαίνει. Το θέμα είναι να το καταλάβουμε και να το διορθώσουμε. Χωρίς προσπάθεια, δεν γίνεται τίποτα, πόσο μάλλον μια αλλαγή που οι περισσότεροι επιθυμούμε να δούμε.

Τι θαυμάζεις;

Τη φύση. Ένα βιβλίο, μια ουσιώδες ταινία, την καλή μουσική. Την ανθρώπινη ιδιοφυΐα  σε οποιονδήποτε τομέα. Πιο πολύ από όλα όμως, θαυμάζω την ανθρωπιά που μπορεί να διαθέτει κάποιος. Είναι ό,τι πιο σπάνιο μπορείς να βρεις στις μέρες μας.

Νοιώθεις την έννοια του πατριωτισμού;

Καθόλου. Γεννιέσαι και αυτόματα είσαι, χωρίς να το θέλεις, πολίτης μιας συγκεκριμένης χώρας. Δεν το επέλεξες. Το να είσαι περήφανος για πράγματα που έκαναν κάποιοι παλιότερα, το θεωρώ άκρως εγωιστικό καθώς επιβραβεύεις τον εαυτό σου χωρίς να έχεις κάνει κάτι. Αν είχες γεννηθεί στην Αμερική, τα ίδια θα έλεγες, μόνο που θα τα έλεγες για την Αμερική. Δεν βρίσκω καμία λογική. Τα σύνορα είναι μόνο πνευματικά!

Τι σου αρέσει να διαβάζεις;

Οτιδήποτε είναι τροφή για σκέψη. Οτιδήποτε με κάνει καλύτερο και εξυπνότερο άνθρωπο. Η γνώση είναι τεράστια δύναμη. Πάρε ότι σου προσφέρεται. Ακόμα και ένα κακό βιβλίο, θα σε κάνει να σκεφτείς και να απορρίψεις κάποιο δεδομένο. Τα πάντα είναι ωφέλιμα, αρκεί να τα επεξεργαστείς.

Τι θέλεις να κάνεις ολοκληρώνοντας την δευτεροβάθμια εκπαίδευση;

Θα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με την ψυχολογία. Είναι ένας τομέας που με ενδιαφέρει. Θέλω να μάθω πολύ πως λειτουργούμε, πάντα είχα παρόμοιες ερωτήσεις γι’ αυτό το θέμα.

Τι σε φοβίζει;

Ο φόβος! Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα φοβάμαι, αυτό με φοβίζει.

Αν είχες για μέρα την δυνατότητα να θεσπίσεις 10 νόμους, ποιοι θα ήταν αυτοί;

Πιστεύω πως οι νόμοι αντικατοπτρίζουν την αδυναμία που έχουμε ως άνθρωποι να τηρήσουμε κάποιες βασικές αρχές. Όσο πιο πολλοί νόμοι υπάρχουν σε ένα κράτος, τόσο πιο ανήθικο είναι. Αυτό που θα ήθελα να θεσπίσω, θα ήταν μια πραγματική ελευθερία και ένας πραγματικός αλληλοσεβασμός.

Τι θα ήθελες να έχεις κάνει μέχρι τώρα στη ζωή σου που δεν το έκανες ακόμη;

Να κάνω ταξίδια στο εξωτερικό. Να γνωρίσω την κουλτούρα της κάθε χώρας και τους ανθρώπους που την περιβάλλουν. Είναι ένα όνειρο ζωής, να γυρίσω τον κόσμο με κάποια συγκεκριμένα άτομα που θέλω, γιατί μόνος μου το βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να το εκτιμήσω.

Ποιον άνθρωπο θεωρείς αποτυχημένο;

Αυτός που πιστεύει ότι είναι αποτυχημένος. Κανείς δεν μπορεί να σε ορίσει, μόνο εσύ μπορείς να ορίσεις τον ευατό σου αποτυχημένο. Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος έχει κάτι να δώσει στους άλλους. Η πίστη και η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, όταν το επιλέξεις εσύ.

Γι αυτό με βάπτισα κατώτερο να βρω τις αντοχές μου”: γιατί ονομάστηκες «κατώτερος»;

Αν ξεκινήσεις από τον πάτο, ο μόνος δρόμος που θα μπορείς να ακολουθήσεις θα είναι ανοδικός. Θα υπάρχει μια συνεχής εξέλιξη, θα κάνεις λάθη και θα μαθαίνεις μέσα από αυτά. Θα περπατήσεις δύσβατα μονοπάτια με σκοπό να εκτιμήσεις αυτό που θα βρεις στο τέλος τους. Θα είσαι έτοιμος για τα πάντα καθώς θα τα έχεις αντιμετωπίσει. Θεώρησα τον εαυτό μου κατώτερο με σκοπό να γίνομαι συνεχώς καλύτερος. Αυτό πρεσβεύει το όνομα μου!

Τι θα ήθελες να πεις και δεν το είπες;

Θα ήθελα να πω προς όλους, πως αυτό που χρειάζεται στις μέρες μας είναι η αγάπη που έχει ξεχαστεί. Μόνο με αυτήν θα μπορούμε να ζούμε και όχι απλά να επιβιώνουμε. 

Τζίνα Δαβιλά