Γιώργος Αρκουλής

Το αγγλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, θεωρείται από τους ειδικούς ως το συναρπαστικότερο, εμπορικότερο και δημοφιλέστερο στον κόσμο. Όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν, άλλωστε την περίοδο που μόλις έληξε, αφού τα δύο τρόπαια των ευρωπαϊκών διοργανώσεων συλλόγων, κατέληξαν στην Αγγλία και μάλιστα εκ του ασφαλούς, αφού στους τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα Λιγκ, αντιμέτωπες βρέθηκαν τρεις ομάδες του Λονδίνου και η Λίβερπουλ. Ωστόσο, στον τομέα της εθνικής τους, οι Άγγλοι έχουν μείνει πολύ πίσω και δύσκολα θα διεκδικήσουν κάποια σημαντική διάκριση (σε επίσημη διοργάνωση), όσο στο σχήμα θα καλούνται ποδοσφαιριστές απλά καλοί αλλά χωρίς προσωπικότητα και ειδικό βάρος. Δηλαδή παίκτες χωρίς να πλησιάζουν το βεληνεκές του Σίρερ, του Κήγκαν, του Σέριγχαμ, του Σκόουλς, του Οουεν, του Μπέκαμ, του Τζέραρντ κλπ.

Παρακολουθώντας χθες (από το Open) τους άτυχους Αγγλους στο ματς με τους Ολλανδούς, προσπάθησα να θυμηθώ σε ποια ομάδα αγωνίζονταν ο Μαγκουάϊρ και ο Σίλγουελ. Και οι δύο βέβαια ανήκουν στην Λέστερ, δηλαδή την ομάδα που τερμάτισε κάπου στην μέση του βαθμολογικού πίνακα της πρέμιερ λιγκ. Προσπάθησα επίσης να θυμηθώ σε ποια ματς ήταν βασικοί ο Τζόουνς (ο χειρότερος στην άμυνα χθες) και ο Ντελφ, οι οποίοι, πράγματι ανήκουν στο ρόστερ της Μάντσερστερ Σίτι. Θα μου πείτε, εντάξει, οι παρατηρητές του αγγλικού ποδοσφαίρου σε επίπεδο εθνικής ομάδας είχαν κρούσει τον κίνδυνο εδώ και χρόνια, όταν οι εμπορικές ομάδες του «νησιού», ενισχύονταν (και εξακολουθούν να το κάνουν) με ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί έξω από τα σύνορά τους, αγνοώντας την ντόπια «παραγωγή». Ο Μαγκουάϊρ δεν συγκρίνεται σε ποιότητα με τον Βαν Ντάϊκ, ούτε ο Μπάρκλεϊ με τον Βαϊνάλντουμ. Όπως είναι γνωστό, οι δύο Ολλανδοί διακρίνονται αγωνιζόμενοι με τα χρώματα της Λίβερπουλ! Μιας Λίβερπουλ, που αν και πρωταθλήτρια Ευρώπης, χθες δεν ήταν δυνατόν να προσφέρει στην εθνική της χώρας, ούτε έναν μαχητή υψηλού επιπέδου. Πλάκα δεν έχει;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr