GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

 Ο γιαλός πάει στραβά, δεν εξηγείται αλλιώς η αυξανόμενη επιθετικότητα που αντιμετωπίζουμε:

Κάνω λάθος, ότι το πετράδι στο στέμμα του ελληνικού τουρισμού – της βαριάς βιομηχανίας της οικονομίας μας – ο Αστέρας Βουλιαγμένης, έχει περάσει σε τουρκικά επιχειρηματικά χέρια;

Κάνω λάθος, ότι ο χρυσός μας –  που θεωρείται στρατηγικό ορυκτό –  εξορύσσεται από Καναδούς;

Κάνω λάθος, ότι τις τηλεπικοινωνίες τις εκμεταλλεύονται Γερμανοί και Άγγλοι, το λιμάνι του Πειραιά Κινέζοι, τα τραίνα μας Ιταλοί, τον βωξίτη μας Γάλλοι;

Έγιναν πόλεμοι και μας τα πήραν αυτά οι ξένοι; Με πόλεμο μας πήραν τα αεροδρόμια οι Γερμανοί και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης οι Ρωσογάλλοι;

Γιατί λοιπόν επιμένουν οι πολιτικοί να μας πείσουν, οτι τάχα για να έχουν μερίδιο οι Τούρκοι στα πετρέλαια και το φυσικό αέριο του Αιγαίου, θα έπρεπε να μας κάνουν πόλεμο;

Τι παράδοξο θα υπήρχε, στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, αν συνεκμεταλλευόμασταν τα ενεργειακά ορυκτά μας με οποιουσδήποτε ξένους, Τούρκους είτε άλλους; Αυτό δεν γίνεται παντού, σε όλες τις ηπείρους; Γεμάτο δεν είναι το παγκόσμιο οικονομικό τοπίο από εταιρίες που συστεγάζουν συμφέροντα διαφορετικής εθνικής προέλευσης; Τι εμποδίζει, λοιπόν, να συμπράξουν Τούρκοι επενδυτές με Έλληνες και οποιουσδήποτε άλλους για την εξόρυξη των υδρογονανθράκων, όπως και για οποιαδήποτε άλλη δουλειά;

Νομίζω ότι τίποτα δεν το εμποδίζει και είμαι πρόθυμος να ακούσω προσεκτικά κάθε αντεπιχείρημα. Ο καυγάς, όπως καταλαβαίνω, γίνεται εντελώς προσχηματικά γι αυτό το θέμα, προκειμένου να δικαιολογεί μακραίωνα πολιτικά και στρατιωτικά παιχνίδια προς όφελος των κυβερνητικών κομμάτων – ανεξαρτήτως ιδεολογικών σημαιών – και από τις δύο πλευρές (Όλοι ξέρουν να επινοούν έναν εχθρό για να συσπειρώνουν τους ανυποψίαστους. Αν υπάρχουν άλλες βλέψεις, αυτές θα είναι ανομολόγητες και πολύ σοβαρότερες).

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε ούτε στρατιωτικά πανίσχυροι, ούτε ζάπλουτοι, ούτε τεχνολογικά αυτάρκεις. Γι αυτό από τη δεκαετία του ’50 διαρκώς παρακαλάμε για διπλωματική υποστήριξη και για ξένες επενδύσεις. Οποιαδήποτε κυβέρνηση είχε πραγματικά εθνικές προτεραιότητες, θα κινούσε τα νήματα και θα διευκόλυνε να υπάρξουν επενδυτικά σχήματα διεθνών συμφερόντων, ώστε να ξεκινήσει η εκμετάλλευση του ορυκτού αυτού πλούτου μια ώρα αρχύτερα. Αυτό όμως θα προϋπέθετε ρεαλισμό και σύγχρονη αντίληψη, πράγματα άγνωστα και αδιανόητα στο πολιτικό μας προσωπικό. Η άλλη πλευρά, εθισμένη στις μπίζνες, φαίνεται απίθανο να μην το επιθυμούσε.

Με τέτοιες πραγματιστικές προσεγγίσεις αμοιβαίου οφέλους, όμως, χαλάει η εθνικιστική πολιτική σούπα και αυτό δεν αρέσει σε όσους κατ’ επάγγελμα τυφλώνουν τους ψηφοφόρους κι από τις δύο μεριές των συνόρων, για να τους σαλαγάνε πιο εύκολα. Απ’ αυτό στραβώνει ο γιαλός κι άντε να δούμε πώς διορθώνεται…

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr