Δυστυχώς, δεν υπάρχει στη ζωή η Μελίνα Μερκούρη, προκειμένου να δώσει πληρωμένη απάντηση στην σύγχρονη βρετανίδα υπουργό Πολιτισμού Μισέλ Ντονελάν (αγνώστων λοιπών στοιχείων), η οποία με κατηγορηματική δήλωση βεβαίωσε ότι «Τα μάρμαρα του Παρθενώνα ανήκουν στο Ηνωμένο Βασίλειο».
Ήταν μια δήλωση που θυμίζει αυτό που γνωρίζουν όσοι λαοί δέχτηκαν υποχρεωτικά τη…φιλία της Αγγλίας, δηλαδή της Κίνας, της Ινδίας, της Νότιας Αφρικής, της Κύπρου, της Ελλάδας και φυσικά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Δηλαδή την χώρα που δημιούργησαν βέβαια οι Άγγλοι βασιλιάδες και τα καθάρματα που έστειλαν στις ανατολικές ακτές της Νέας Γης, προκειμένου να οικειοποιηθούν τον πλούτο, πνίγοντας σε ποτάμια αίματος τους ιθαγενείς.
Οι Βρετανοί ήταν και παραμένουν οι μεγαλύτεροι κλέφτες της ιστορίας. Και πάντα με αστεία επιχειρήματα, προκειμένου να κρύψουν τα συμφέροντά τους. Ο λόρδος ‘Ελγκιν φόρτωσε σε πλοία τα μάρμαρα του Παρθενώνα προκειμένου «να τα σώσει». Τι κι’ αν μέχρι σήμερα πυκνώνουν οι φωνές διαμαρτυρίας σε ολόκληρη της Ευρώπη για το άδικο της υπόθεσης αυτής. Τι κι’ αν οι δικοί μας κυβερνητικοί φωστήρες προσπαθούν μέσω της διπλωματίας να κάμψουν το «μουλάρωμα των λόρδων» πάνω στο θέμα. Η Βρετανία θα μας αντιμετωπίζει ως υπανάπτυκτους και ανίκανούς να προστατεύσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, οπότε θα συνεχίσουν να παίζουν τον ρόλο του εγγυητή όσο εκείνοι γουστάρουν και κρίνουν ότι μπορούν να αναχαιτίζουν την όποια αντίδραση. Η μις Ντονελάν μας ειδοποιεί πλέον ότι η χώρα της είναι ιδιοκτήτρια των μαρμάρων. Ό,τι χειρότερο, δηλαδή.
Κρίμα και ντροπή. Και βέβαια για την καρπαζιά (με την δήλωση της Αγγλίδας υπουργού) στον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του, αφού είναι βέβαιο πως πόνταρε πολύ -ενόψει εκλογών- στην επιστροφή των μαρμάρων, έστω μέσω συμφωνίας με πολλούς αστερίσκους (Σου δίνω, μου δίνεις και πάει λέγοντας…)
ΥΓ: ΄Η μήπως όχι;