Κάθε χρόνο, σε όλη την Ελλάδα 70.000-80.000 γυναίκες αποφασίζουν να διακόψουν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ένωσης Μαιευτήρων – Γυναικολόγων Ελλάδας.

Στο νομό Δωδεκανήσου και προπάντων στη Ρόδο, ύστερα από έρευνα στους ελεύθερους επαγγελματίες γυναικολόγους και σε εκείνους στα  Νοσοκομεία δεν ήταν δυνατό να μας δώσουν μια αριθμητική στατιστική- που ίσως να μην υπάρχει.

Αν και σήμερα τα προβλήματα υγείας που προκύπτουν από μια τέτοια επέμβαση έχουν ευτυχώς μειωθεί  στο ελάχιστο, αφού στην πλειονότητα τους οι γυναίκες απευθύνονται σε οργανωμένα κέντρα, Νοσοκομεία και κλινικές, το πλήγμα που δέχεται η γυναίκα στον ψυχικό της κόσμο είναι εκείνο που χαρακτηρίζει την «επόμενη μέρα» , μιας τέτοιας εμπειρίας.

Η απόφαση για την άμβλωση λαμβάνεται γρήγορα και όλα «τακτοποιούνται», μέσα από συνοπτικές διαδικασίες. Η γυναίκα επιστρέφει σπίτι, όμως αντί να αισθανθεί «λυτρωμένη»  ή έστω ικανοποιημένη που όλα θα ξαναμπούν στον κανονικό τους ρυθμό , συνειδητοποιεί πως είναι φορτωμένη με ενοχές.

Μια άμβλωση φέρνει οπωσδήποτε αναστάτωση στη ζωή μιας γυναίκας. Η αλλαγή που αισθάνεται είναι μεγάλη, πολλές φορές πρωτόγνωρη, η οποία  ενδέχεται να γίνει λόγος για το «post abortion syndrome» ( σύνδρομο κατάθλιψης μετά την άμβλωση ) που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια έντονη μελαγχολία που αισθάνεται η γυναίκα ύστερα από μια τέτοια επέμβαση.

  Πώς εκδηλώνεται;

Βαθιές ενοχές, κρίσεις πανικού, ταραγμένος ύπνος, αδικαιολόγητα κλάματα, εφιάλτες, αίσθηση ότι υπάρχει ένα μεγάλο κενό στη ζωή τους ή ότι «χτύπησε το καμπανάκι της γονιμότητας» και οι ίδιες δεν ανταποκρίθηκαν, τάσεις απομόνωσης, ζήλια για τις άλλες γυναίκες που έχουν παιδιά είναι τα  συνηθέστερα συμπτώματα.

Όλα αυτά σε συνδυασμό πολλές φορές με την έλλειψη υποστήριξης από τον σύντροφό τους ή από την οικογένειά τους, για ηθικούς ή άλλους λόγους μπορεί να μετατρέψουν την συγκεκριμένη επέμβαση σε μια εμπειρία τραυματική.

Τις περισσότερες φορές μάλιστα η γυναίκα  φορτώνονται με ενοχές. Ενοχές  που δεν προέρχονται, όμως,  από την άμβλωση αυτή καθεαυτή αλλά από τις αντιλήψεις ενός συστήματος στο οποίο είναι οι ίδιες ενταγμένες, με τα αποτρεπτικά μηνύματα που έχει εισπράξει από το περιβάλλον, όπου μεγάλωσε, είτε πρόκειται για την οικογένεια είτε για το ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο, την εκκλησία, την ίδια της την κουλτούρα.     Όλοι αυτοί οι παράγοντες ενισχύουν την ενοχή της γυναίκας με αποτέλεσμα να ισοπεδώνεται ψυχολογικά.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε και τις αντίστοιχες σωματικές συνέπειες, όπως ορμονικές διαταραχές που συνδυάζονται με την έναρξη και στην συνέχεια με την απότομη διακοπή της κύησης. Ο παραπάνω είναι ακόμη ένας σημαντικός παράγοντας που ευθύνεται για το πόσο έντονα βιώνει την εμπειρία αυτή μια γυναίκα. Ακόμα αντιμετωπίζει πληθώρα άλλων προβλημάτων που αφορούν την σχέση με τον σύντροφο, με τα οικογενειακά, με τα οικονομικά, εντάσεις  της ζωής της και τη σχέση που έχει η ίδια με το σώμα της. Έτσι μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη δεν είναι άλλο  – ας μου επιτραπεί η έκφραση – παρά «το κερασάκι στην τούρτα».

Στην Ελλάδα ο Νόμος δίνει στη γυναίκα τη δυνατότητα για διακοπή μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης μέχρι την δωδέκατη εβδομάδα την κύησης, εκτός κι αν συντρέχουν ιατρικοί λόγοι που επιβάλλουν τη διακοπή της, οπότε το χρονικό όριο παρατείνεται. Προϋπόθεση για την περίπτωση  αυτή είναι να δοθεί  η σχετική έγκριση από τρείς μαιευτήρες.

Αρθρογράφησα και περιέγραψα το ψυχικό πλήγμα μετά την άμβλωση, γιατί το 70% των περιστατικών που θεράπευσα τα οποία έπασχαν από κατάθλιψη, πίσω από αυτή υπήρχε μια ανεπιθύμητη διακοπή εγκυμοσύνης.

Άρα και στη Ρόδο πρέπει να υπάρχει μια στατιστική των γυναικολόγων.

Ο Δρ. Πλατής Αναστάσιος είναι Ψυχίατρος, ιδρυτής και Πρόεδρος της ΠΑΝΑΚΕΙΑ