Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

Είδα κι εγώ όπως και το πανελλήνιο το “έξυπνο” τρέιλερ του Next Top Model με το αμερικανικό, γρήγορο μοντάζ το οποίο επιδιώκει εντυπωσιασμό χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αυτή την επιστρέφουσα, την επιμένουσα χυδαιότητα της ιδιωτικής τηλεόρασης. Αυτή την αισθητική του ξε…διάντροπου νυμφίδιου που πρωτοευαγγελίστηκε ο Μαλέλης όταν ήταν διευθυντής ειδήσεων στο Star, προοδευτικός πολιτικός και ανανεωτής κατά τ’ άλλα.

Δεν γινόταν να μη το δω αφού το τρέιλερ παίζεται επαναληπτικά, βασανιστικά ποντάροντας στο σοκ(;) ενός κοινού που δεν έπιασε ακόμη πάτο και στα κέρδη μιας διαφημιστικής εξαχρείωσης που έχει πιάσει (πάτο) προ πολλού. Ασύδοτη, ηλίθια, ανίκητη. Ιδιωτική τηλεόραση και διαφήμιση, ιδού η πλατφόρμα που από κοινού έχουν εκπαιδεύσει τον μέσο Έλληνα και τη μέση Ελληνίδα. Το κρυφό – φανερό σχολειό μας επί δεκαετίες από όπου αντλούνται πρότυπα και παραδείγματα.

Και έπειτα μιλάμε για πανελλήνιες εξετάσεις, για έλλειψη αξιολόγησης και αξιοκρατίας, για χαμηλές βάσεις, μηχανική αποστήθιση και τα συναφή. Πρόκειται φοβούμαι απλά για ένα άλλοθι. Για ένα δάχτυλο που αδυνατεί να κρύψει το χλωμό πρόσωπο μιας συνεχιζόμενης παρακμής. Όχι πανελλήνιες, όχι ένα πτυχίο, όχι η κατάκτηση μιας επιστήμης αλλά η καταξίωση μέσα από τα media, ίσως μια θέση σε πρωινάδικο και βέβαια το μόντελινγκ! Δηλαδή η αποθέωση ενός συμπλεγματικού “Κοιτάξτε με για να υπάρξω”… Αυτό φοβάμαι ότι είναι το κρυφό ή φανερό όνειρο της μέσης μαθήτριας του ελληνικού Λυκείου, δηλαδή της πλειονότητας. Και δεν έχει να κάνει μόνο με τον έμφυτο ναρκισσισμό των κοριτσιών, έχει να κάνει με την έλλειψη αξιών και προτύπων στον τόπο μας αλλά κυρίως έχει να κάνει με αυτήν την διαβρωτική επίδραση την οποία ασκεί η ιδιωτική, επαναλαμβάνω, τηλεόραση δεκαετίες τώρα. Μία πληγή που δεν μπόρεσε να εξαλείψει – ούτε καν να κατονομάσει – η αριστερή κυβέρνηση αλλά απλώς προσπάθησε να προσεταιριστεί κάποιους, αδίστακτους επιχειρηματίες μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει την αποκλειστική της προπαγάνδα. Όχι για ν’ αλλάξει ποιοτικά το πρόσωπο της ελληνικής τηλεόρασης αλλά για να το ευθυγραμμίσει με τα δικά της κομματικά συμφέροντα. Σκοτίστηκε για την αισθητική ή την παιδεία και το απέδειξε. Στέλνοντας τον Γεωργούλη στην Ευρωβουλή.

Τί βλέπουμε λοιπόν στο περί ου ο λόγος τρέιλερ; Βλέπουμε ενεοί τον αδυσώπητο αγώνα μερικών κοριτσόπουλων να εξοντώσουν το ένα το άλλο χωρίς φραγμούς, στοιχειώδη κώδικα συμπεριφοράς, στοιχειώδη αλληλεγγύη, ή το αίσθημα της ευγένειας που, κατά κανόνα, χαρακτηρίζει αυτή την άδολη (;) ηλικία. Βλέπουμε τον κατινισμό και το μαλλιοτράβημα ως αυτονόητα μέσα επικράτησης. Ως συνταγές επιτυχίας! Και μάλιστα στο όνομα της ομορφιάς…

Αυτό που το τρέιλερ κυρίως προβάλλει, δεν είναι ο ανταγωνισμός αλλά ο κανιβαλισμός μέχρις εσχάτων, η αντικοινωνικότητα και το χειροπιαστό μίσος, η εξόντωση μέχρι το τελικό έπαθλο που είναι το soft golden dream των διακοπών στη Μύκονο με στριγκάκι και με τα φλας των παπαράτσι να αστράφτουν. Τα εξωφύλλα στα λαϊκά τηλεπεριοδικά. Η επαγγελματική “καταξίωση” που ταυτίζεται απόλυτα με την αναγνωρισιμότητα, αυτό το φετίχ δηλαδή του μεταμοντέρνου. Εμφανίζομαι άρα υπάρχω! Το όραμα, εν τέλει,  – επαγγελματικό, ηθικό, αξιακό – της ελληνικής οικογένειας, για να μην πω της ελληνικής κοινωνίας. Τα παιδιά μας στην τηλεόραση. Δηλαδή διάσημα. Σαν τον Βαρουφάκη που έγινε και ταινία. Όπως ο Ντίλιγκερ και ο Αλ Καπόνε. Κατά τ’ άλλα ας είναι ο γιος, μπράβος σε μαγαζί της νύχτας, ασφάλεια υψηλών προσώπων, σεκιουριτάς ή, στην εσχάτη των περιπτώσεων, κάτι ανάλογο και η κόρη, μοντέλο, σούπερ μοντέλο, σούπερ έσκορτ μοντέλο πολυτελείας. Να η βασιλική οδός. Το τρέιλερ τα δείχνει όλα με την αδυσώπητη γλώσσα της εικόνας. “Πράξε έτσι αλλιώς θα είσαι looser” όπως θα έλεγε κι ο άλλος απόστολος της ξεφτίλας Πέτρος Κωστόπουλος.

Και για να τα επιτύχουμε όλα αυτά, είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε οποιοδήποτε τίμημα. Οποιοδήποτε κόστος. Οποιαδήποτε έκπτωση. Οποιονδήποτε εξευτελισμό. Τα “τόσο έτοιμα από καιρό, τα θαρραλέα” κοριτσόπουλα το αποδεικνύουν. Η τηλεόραση, η ιδιωτική να εξηγούμαστε, δίνει δωρεάν, αλλά όχι με το αζημίωτο, μαθήματα. Όπως εξάλλου ανέκαθεν έκανε. Και μια ολόκληρη κοινωνία ακολουθεί – παρακολουθεί τρομοκρατημένη – αποχαυνωμένη…

Αφού το καθετί “πουλίτε”.

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr