Γιώργος Αρκουλής

Έντεκα και κάτι χθες βράδυ, η εικόνα από το στάδιο «Βασιλιάς Μπουντουέν» των Βρυξελλών έφερε μέσω της ΕΡΤ στο χώρο μας το υπέροχο χαμόγελο της Κατερίνας Στεφανίδη, νικήτριας μετά από γερή μάχη που κράτησε πάνω από τέσσερις μήνες και της χάρισε το τέταρτο (!) «διαμάντι» της ΙΑΑΦ και μαζί τα πενήντα χιλιάρικα σε δολάρια ΗΠΑ, αλλά σημασία έχει η νίκη της. Ειλικρινά, ήταν βάλσαμο 24 ώρες μετά το  ναυάγιο του ελληνικού ποδοσφαίρου στο Τάμπερε και δεν κρύβω πως με η νέα της επιτυχία με συγκίνησε ιδιαίτερα. Τόσο, που με την λήξη της μετάδοσης από τον φίλο Νίκο Τσώνη, πέρασα στο You Tube ένα τραγουδάκι του 1981 (!), ξεχασμένων ίσως δημιουργών (Παπαβασιλείου μουσική – Τεάζης στίχοι) που είπε πολύ τρυφερά ο επίσης φίλος Αντώνης Καλογιάννης:

«Όμορφή μου Κατερίνα/του μπαξέ μου καρδερίνα»!

WELCOME TO GREEK ISLANDS RESTAURANT-NEW YORK253-17 NORTHERN BLVD

Δεν θα συνεχίσω, άλλωστε το ταλέντο και η σταθερή μαχητικότητα της Κατερίνας Στεφανίδη αποτελούν πλέον παράδοση και σίγουρη αξία σε όσες μεγάλες διοργανώσεις έχει λάβει μέρος. Θα καταθέσω όμως κάποια πράγματα που εδώ και… δεκαετίες έχουν πάρει στην μνήμη μου σημαντική θέση. Όταν ρώτησα, κάποια στιγμή, τον Γιάννη Διακογιάννη (πρύτανη των αθλητικών μεταδόσεων – και συγκινήσεων) ποιο σπορ τον γοητεύει, είχε απαντήσει σε κλάσμα δευτερολέπτου: «Ο στίβος». Για να συμπληρώσει με νόημα: «Αρκεί να μένει στην ουσία του ερασιτεχνικός και να μη μπλέκουν οι αθλητές με ουσίες και, γενικά,  παράνομα ενισχυτικά».

Φαίνεται, ότι η Παγκόσμια Ομοσπονδία του κλασικού αθλητισμού έχει προοδεύσει για τα καλά στον τομέα αντιμετώπισης του ντόπινγκ αφού τα κρούσματα σταθερά μειώνονται σε παγκόσμια κλίμακα. Οπότε, αξίζει να κλείνουμε συχνότερα το μάτι στους αθλητές μας. Κάτι που ισχύει σε υπερθετικό βαθμό στα στάδια της  δυτικής Ευρώπης. Χθες στις Βρυξέλλες, στις εξέδρες αν προσέξατε, δεν χώραγε «ούτε καρφίτσα».

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»