Τον αγαπώ.

Που λες, αρχηγέ μου είναι που πάντα κάπου, κάποιος κρατάει την ουσία και κάποιος άλλος χρωστά έναν γυρισμό. Χρόνια πέρασαν 25 από τότε που’ φυγες και ένας… μα ένας απ αυτούς τους υπερκαταναλωμένους πολιτικούς και τα αποϊδεολογικοποιημένα νεοστρώματα, δεν τολμησε μέχρι σήμερα να βγεί ανοικτά και πεί: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕ ΚΡΑΤΑ …ΚΑΝΕΙΣ… Μόνο ο γιός σου… εκείνος εκεί ο γελαστός, ο σεμνός, ο καλοβαλμένος, ο ευγενής, ο λυγερόκορμος, ανθρωπεμένος τυπάς… ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο Πρόεδρος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, ο πρώην Πρωθυπουργός, ο σημερινός Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και Βουλευτής του ΚΙΝΑΛ . ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου.. αυτός ντε…

Και συ, Μοναδικέ και Μονάκριβε Ηγέτη και Οραματιστή .. .. που πέτυχες να ζεις στις καρδιές μας για πάντα.. Εσύ μποέμ γητευτή, και χαρισματικέ πολιτικέ με τον ανεξάντλητο κοσμοπολιτισμό σου… Με την απίστευτη ακαδημαϊκή καριέρα, που γλέντησες τη ζωή, την έκαμες ζεϊμπέκικο, που ερωτεύθηκες και σε ερωτεύθηκαν όσο κανέναν, που ιδιοτελώς δεν φρόντισες για την υστεροφημία σου , που τόλμησες και προκάλεσες την μοίρα του… Εσύ πάντα εδώ.. στην μνήμη μας… βαθιά στις καρδιές μας.

Τι να πει κανείς…

Για όλα τα υπόλοιπα περί του πολιτικού ανδρός και της Ιστορίας του που άλλαξε την Πατρίδα, για τον δικό μου ΡΟΚ ΣΤΑΡ, φροντίζουν ο καιρός, οι σύντροφοι, οι δεδομένες πλέον θεσμικές κατακτήσεις και κυρίως η πολιτική και όχι μόνο φτώχεια της Πατρίδας και της Ευρώπης και του κόσμου όλου, που όλο και… επιμηκύνεται…. και κάθε μέρα είναι και χειρότερα και όποιος αντέχει.

Η φωτό απ’τον τοίχο του Αποστόλη μας. Του Μπέλλου δα.

* Το άσμα αφιερωμένο σε μας, όσους ό,τι αγαπάμε δεν το ξεαγαπάμε … όσους αγιάτρευτα παραμένουμε καψουρεμένοι με την ΑΛΛΑΓΗ… όσους εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως ή είσαι Παπανδρεϊκός και Σοσιαλιστής ή Αντιπαπανδρεϊκός και όλα τ’ άλλα… και που ακόμα και αν αποφασίσουμε να ιδιωτεύσουμε, περιμένουμε… και ελπίζουμε.» .