Ανοιχτή πόρτα Κοινωνία - Ελλάδα - Οικονομία

Το τέλος της πανδημίας;, του Δρ Βασίλη Μαστρογιάννη

Spread the love

Ο Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου.

210 65 40 170 – [email protected]

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ;

Ένας δύσκολος χειμώνας πέρασε με μακρύ χρόνο εφαρμογής περιορισμών, κλείσιμο της αγοράς, μετακινήσεις με έλεγχο και τόσα άλλα πρωτοφανή, όχι μόνο για τα Ελληνικά δεδομένα αλλά και για τη Παγκόσμια κοινότητα.

Η Χώρα μας αντεπεξήλθε στο πρώτο κύμα πανδημίας πριν ένα χρόνο και όσο κι αν υπήρξαν συνέπειες στην οικονομική κυρίως ζωή, γλυτώσαμε τα χειρότερα όσον αφορά σε ανθρώπινες ζωές.

Το καλοκαίρι ήταν ανεμικό από πλευράς τουρισμού κάτι που επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την οικονομική κατάσταση με τεράστιες συνέπειες και απώλειες στα έσοδα του κράτους, αλλά και γενικά στον οικονομικό κύκλο.

Η συνέχεια από το Φθινόπωρο και μετά ήταν πολύ χειρότερη από αυτή που θα περίμενε κανείς και οι τραγικές συνέπειες στην οικονομία, στην κοινωνία και σε κάθε άτομο ξεχωριστά, θα φανούν σταδιακά σε βάθος χρόνου και ειδικά στο οικονομικό πεδίο το επερχόμενο έτος θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις επόμενες δεκαετίες.

Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι μια καλή ευκαιρία ( ίσως η τελευταία της παρούσης γενιάς) να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες και βλέποντας με ρεαλισμό το καλό συνολικά της κοινωνίας, να βάλουμε τις βάσεις για μια σύγχρονη Πολιτεία.

Οι άξονες του Σχεδίου Ανασυγκρότησης είναι σε γενικές γραμμές προς τη σωστή κατεύθυνση ( πράσινη ανάπτυξη, ανάπτυξη νέων τεχνολογιών), αλλά το ζητούμενο είναι αν ο κύκλος εργασιών και  το οικονομικό αποτέλεσμα θα αποδοθεί, θα ανακυκλωθεί και θα αναδιανεμηθεί σε ευρεία κοινωνικά στρώματα και θα αποτελέσει προστιθέμενη αξία στην ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των νοικοκυριών ή θα συμβεί ξανά αυτό που γίνονταν παλαιότερα, με παρόμοια οικονομικά πακέτα, τα οποία περιήλθαν στα χέρια των ολίγων και αρεστών.

Αυτό ακριβώς είναι και το σημείο όπου διαχωρίζεται η πρόοδος από τη συντήρηση και εκεί θα πρέπει να δοθεί έμφαση από τις δυνάμεις που θέλουν να λέγονται προοδευτικές. Αυτό απαιτεί ένα συνολικό και μελετημένο πρόγραμμα με μετρήσιμα μεγέθη και προοπτική όχι με τη λογική που έχουμε ξαναδεί, αναδιανομής της φτώχειας και της επιδοματικής πολιτικής, αλλά με ολιστικό σχέδιο, που θα έχει ως βάση τον εκσυγχρονισμό σε κάθε επίπεδο της πολιτικής ζωής και της Διοίκησης και αναδιάταξη των παραγωγικών μέσων.

Σε κάθε περίπτωση η παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει να προβεί άμεσα στην αλλαγή του ισχύοντος παραγωγικού μοντέλου και να δώσει έμφαση στην αειφορία και τη βιωσιμότητα κι όχι στην ανεξέλεγκτη και υπερεκμετάλλευση των πόρων.

Παράλληλα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι θα διαβιούμε σε μία νέα πραγματικότητα και πρέπει να προτάξουμε την προστασία του περιβάλλοντος που μας φιλοξενεί, αποτρέποντας με τον τρόπο ζωής μας την καταστροφή του.

Με την απελευθέρωση τώρα της μετακίνησης και το άνοιγμα της αγοράς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν τελείωσε η πανδημία. Απαιτείται η εφαρμογή των ίδιων μέτρων ατομικής προφύλαξης, με υπευθυνότητα και ενσυναίσθηση.

Σαφώς πολλά μπορεί να πει κανείς για τον τρόπο εφαρμογής ή την προσφορότητα των μέτρων, την διαβάθμιση κινδύνου και την προτεραιοποίηση, την αναλογικότητα και την αναγκαιότητα, αλλά τώρα είμαστε στο σημείο που πρέπει να σχεδιάσουμε το μέλλον κι όχι να ανακυκλώνουμε τα λάθη του παρελθόντος (απώτερου ή πρόσφατου).

Η Πολιτεία σε αυτή την κρίσιμη καμπή πρέπει να προστατεύσει την κοινωνία και τους πολίτες με επικοινωνιακή υπενθύμιση των συνεπειών της χαλαρότητας και της μη τήρησης των μέτρων και να λαμβάνει μέτρα πρόληψης για όσους ( πιστεύω λίγους) δεν λαμβάνουν, κατ΄ αρχήν, μέτρα αυτοπροστασίας, προστατεύοντας έτσι και την πλειοψηφία των συνεπών πολιτών.

Δύο είναι οι άξονες για να μπορέσουμε να γυρίσουμε σελίδα ως χώρα και να αποφύγουμε την κατάρρευση ( κοινωνική και οικονομική) από δω και πέρα.

-Η επαγρύπνηση όλων μέχρι να ελεγχθεί η πανδημία σε παγκόσμιο επίπεδο ( εμβολιασμοί, μέτρα προστασίας και αυτοπροστασίας)

-Εφαρμογή ενός ολιστικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της Χώρας με γνώμονα το κοινό καλό και τη δημιουργία υποδομών σε κάθε τομέα, εκμεταλλευόμενοι τα συγκριτικά πλεονεκτήματά μας, με παράλληλα μέτρα κοινωνικής προστασίας, τα οποία είναι αναγκαία σε αυτή την αναγκαία μετάβαση από το μαύρο χθες στο ελπιδοφόρο μέλλον.

Είμαστε σε θέση να συμβάλλουμε σε αυτή την προσπάθεια Αναγέννησης της Ελλάδας χωρίς μικροπολιτικές σκοπιμότητες, ιδιοτελή συμφέροντα και κοντόφθαλμες λογικές;

Ας το αποδείξουμε!!!

Βασίλης Μαστρογιάννης

SHARE
RELATED POSTS
Πέραν του Κακού, του Γιάννη Πανούση
Ιοί στα μυαλά τους, του Αλέξανδρου Μπέμπη
Το άδειο πιάτο στο τραπέζι, της Άννας Κοντοπίδη [Νάξος]

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.