Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

Αν ήταν ταινία, θα ήταν κομεντί. Σκηνοθετημένη από τον Γούντυ Αλλεν. Ή γαλλική κομεντί, από αυτές που όταν τελειώνουν,φεύγεις από το σινεμά με ένα τεράστιο χαμόγελο.

“Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα” είναι από αυτά τα βιβλία που διαβάζεις με ευχαρίστηση και κάθε τόσο σε κάνουν να χαμογελάς, ακόμα κι αν πέφτεις σε κάποιο κλισέ, που αν το διάβαζες σε κάποιο άλλο βιβλίο θα σε έκανε να δυσανασχετίσεις.

Επί της ουσίας, πρόκειται για ένα αισθηματικό μυθιστόρημα με όλα τα υπέρ και τα κατά που εμπεριέχει ο όρος. Αλλά είναι τόσο καλογραμμένο που, απλά σε κάνει να χαμογελάς όταν πέφτεις πάνω σε ένα από τα κλισέ που χαρακτηρίζουν τα “αισθηματικά” μυθιστορήματα.

Το σκηνικό είναι το Παρίσι του αιώνιου έρωτα. Οι πρωταγωνιστές η Ροζαλί και ο Ρόμπερτ. Εκείνη είναι η ιδιοκτήτρια ενός μικρού χαρτοπωλείου στο Σαίντ Ζερμαίν. Εκείνος είναι ένας Νεουορκέζος δικηγόρος, κληρονόμος μιας μεγάλης δικηγορικής εταιρείας, που όμως, προτιμά να γίνει επισκέπτης-καθηγητής στο Παρίσι με ειδικότητα τον Σαίξπηρ. Και οι δύο έχουν από μία σχέση στη ζωή τους, που όμως,τελειώνει. Άσχετο αν κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν.
Εκείνος έρχεται στο Παρίσι για να αποφασίσει τι θα κάνει στη ζωή του. Αν δηλαδή, θα ασχοληθεί με την δικηγορία ή με τον αγαπημένο του Σαίξπηρ, σαν καθηγητής. “Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα”, έλεγε η μητέρα του. Δεν έχει σημασία αν είσαι ερωτευμένος ή μόνος. Ακόμα κι αν είσαι δυστυχής, το Παρίσι παραμένει μια πολύ καλή ιδέα, επέμενε”, γράφει ο συγγραφέας.

Οι δυο τους ζωές συναντιούνται στην “Μπλέ τίγρη” ένα παιδικό βιβλίο του διάσημου συγγραφέα Μαξ Μαρσαί, που η Ροζαλί έχει αναλάβει να εικονογραφήσει. Οι ζωές τους μπλέκονται στις γραμμές αυτού του βιβλίου και η τελικά αποκάλυψη θα είναι μια έκπληξη και για τους δύο.

“Πόσο απλή είναι η ζωή όταν είσαι παιδί και πώς ξαφνικά γίνεται ένα κουβάρι που δεν ξετυλίγεται με τίποτα! Οι μισές αλήθειες, όλα όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ και όσα συναισθήματα καταπνίξαμε, μήπως αυτά είναι που θολώνουν τα κρυστάλλινα νερά της παιδικής μας ηλικίας;” σκέφτεται η ηρωίδα του βιβλίου.

Σε δεύτερο πλάνο στην ιστορία μας βρίσκεται ο συγγραφέας του παιδικού βιβλίου, ο Μαξ Μαρσαί. Που και εκείνος υπήρξε νέος και ερωτευμένος. Άσχετα, αν δεν περνάει από το μυαλό σου, ότι κάποτε θα γεράσεις κι εσύ. “Είναι τόσο εύκολο να παραβλέψεις ότι οι μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι υπήρξαν κάποτε νέοι. Φαίνεται τόσο απίθανο όσο και το ότι εσύ ο ίδιος-σύντομα ή τέλος πάντων πιο γρήγορα από όσο νομίζεις-θα γεράσεις. Μόνο στους ανθρώπους που ξέρεις από πολύ παλιά μπορείς να δεις τον χρόνο να περνάει από πάνω τους, σβήνοντας τη φλόγα από το βλέμμα τους και το νεανικό, γεμάτο σιγουριά, χαμόγελο.”

Ο Μαξ Μαρσαί, λοιπόν,  έχει ζήσει τη ζωή του. Και έχει, και αυτός, όπως όλοι μας, κάποια καλά κρυμμένα μυστικά. Με το που δημοσιεύεται, όμως, η “Μπλε τίγρη” του, ακόμα κι αν είναι ένα αθώο παιδικό βιβλίο, αυτά τα μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια. Και είναι αυτά που φέρνουν κοντά την Ροζαλί και τον Ρόμπερτ. Εκεί γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας, ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, που χωρίς να το ξέρουν, είχαν γεννηθεί για να είναι μαζί.

“Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα” διηγείται μια ρομαντική ερωτική ιστορία με φόντο το Παρίσι. Μια ιστορία αγάπης, με ευτυχισμένο τέλος. Αλλά είναι τόσο φωτεινό και καλογραμμένο που σε κάνει να θέλεις να το διαβάσεις μέχρι την τελευταία σελίδα, άσχετα αν ξέρεις ότι οι δύο πρωταγωνιστές θα ζήσουν το happy end. Και κυρίως, σε κάνει να αισθάνεσαι ευτυχής, που διαβάζοντάς το, συμμετέχεις κι εσύ σε αυτή την ιστορία, σαν αναγνώστης.

O Νικολά Μπαρρό γεννήθηκε το 1980 στο Παρίσι από Γερµανίδα µητέρα και Γάλλο πατέρα. Σπούδασε ροµανική φιλολογία και πολιτισµό στο Πανεπιστήµιο της Σορβόννης. Εργάστηκε σε βιβλιοπωλείο στο κέντρο του Παρισιού, όντας όµως κάθε άλλο παρά αυτό που λέµε µoνήρης βιβλιοφάγος. Το πρώτο µυθιστόρηµά του, Η εποχή των κερασιών (Εκδόσεις Πατάκη, 2014), µεταφράστηκε σε 16 γλώσσες και απέσπασε επαινετικές κριτικές και ενθουσιώδεις αντιδράσεις από το αναγνωστικό κοινό.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr