Ζωσμένος  με το κλαδευτήρι στο πίσω μέρος  της  στρατιωτικής  του ζώνης, τον σουγιά, τα αιχμηρά του εργαλεία  και τις κοντοκομμένες  βέργες (κεντράδια του) από ήμερη αχλαδιά στα χέρια του χωμένες μέσα στον πηλό για να κρατούν την απαιτούμενη υγρασία, πήγε πέρυσι το Μάρτη και μπόλιασε μια αγριογκορτσιά καταμεσής του δρόμου για τους πεινασμένους του μέλλοντος .

Μάστορας  μέγας της τέχνης της  αναπαραγωγής που ήξερε πολύ καλά πώς να συμπεριφέρεται στη φύση, να την πολλαπλασιάζει, να συνομιλεί μαζί της αλλά και με τη γνώση που απέκτησε από την πολιτική του σταδιοδρομία ως εξόριστος στη Μακρόνησο .

Θυμάμαι , προ μηνός περίπου είχε απλώσει τα καρύδια του στον ήλιο για να στεγνώσουν από τους  χυμούς τους διότι τα μάζεψε σχετικά νωρίς  λόγω ανημποριάς του  και επειδή φοβόταν μήπως του χαλούσαν.

Μου  τηλεφωνεί : “Δημήτρη, ανεβαίνοντας προς το χωριό όποτε μπορέσεις, φέρε μου σε παρακαλώ μια κούτα τσιγάρα , ξέρεις εσύ, από ‘κείνα τα βαριά του Καρέλια”.  Με περίμενε με μεγάλη ανυπομονησία και ειδικά  να με ρωτήσει σχετικά για την Πόλη και την Αγιά Σοφιά . Αρκετά ήξερε, αλλά ήθελε περισσότερες λεπτομέρειες  να του πω.

Κατ’ αυτό τον τρόπο διέβη τη ζωή του . Αν και άριστος γνώστης της φύσης, δεν έπαψε ποτέ να ρωτά, να μαθαίνει και να μελετά τη γη του . Μπολιάζοντας, κλαδεύοντας, λιπαίνοντας  με φουσκί και ποτέ με χημικά και καλλιεργώντας τον τόπο του για τους αυριανούς μελλοντικούς διαβάτες .

Με τον πηλό στα χέρια έφυγες παππού Γρηγόρη, με τον πηλό σε σκέπασε στο πρόσωπο και η πρώτη φτυαριά του παπά  ψάλλοντάς  σου : “Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι . . . γη ει και εις γην απελεύσει”.

Δημήτρης Κατσούλας

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr