Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

https://rhodes2019.gr/

Το όνομα Nicci French είναι ψευδώνυμο για το συγγραφικό ζεύγος των δημοσιογράφων Nicci Gerrard και Sean French.

Δεν είναι ζευγάρι μόνο στη συγγραφή αλλά και στη ζωή. Είναι παντρεμένοι και ζουν στο Σάφολκ.

Δεν έχει τύχει να διαβάσω άλλο βιβλίο γραμμένο από δύο συγγραφείς, απ΄όσο θυμάμαι, αλλά στην περίπτωσή τους η χημεία λειτουργεί καταπληκτικά. Έχουν γράψει, σε συνεργασία πάντα, πάνω από δέκα μυθιστορήματα, εκ των οποίων αρκετά έχουν γίνει μεγάλες εκδοτικές επιτυχίες και από όσα γνωρίζω, ένα από αυτά, το ΄΄Killing me softly΄΄έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο και ήταν ένα καταπληκτικό ψυχολογικό θρίλερ.

“Το κόκκινο δωμάτιο” είναι ένα κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Η διαφορά του από τα υπόλοιπα είναι ότι ΄΄ντετέκτιβ΄΄ δεν είναι κάποιος κλασικός αστυνομικός, αλλά μία γιατρός. Η δόκτωρ Κίτ Κουίν είναι ψυχίατρος και συνεργάζεται με την αστυνομία σκιαγραφώντας πορτραίτα πιθανών δολοφόνων. Σε κάποια από αυτές τις συνεργασίες ο ύποπτος της επιτίθεται, μέσα στο γραφείο της αστυνομίας, χαράζοντας στο πρόσωπό της μια τεράστια ουλή. Συνέρχεται από αυτή την περιπέτεια και η αστυνομία ζητάει την βοήθειά της για να συνδέσει τον άντρα που της επιτέθηκε με μια σειρά δολοφονιών. Η δολοφονία μιας νεαρής άστεγης, η δολοφονίας μιας μεγαλοαστής νοικοκυράς και η απόπειρα δολοφονίας της συζύγου του διευθυντή του τοπικού θεάτρου, φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση. Ακόμα και τα ΜΜΕ είναι επιλεκτικά. Κανέναν δεν ενδιαφέρει η δολοφονία της νεαρής άστεγης, ενώ η δολοφονία της μεγαλοαστής νοικοκυράς συγκεντρώνει πάνω της όλα τα φώτα της δημοσιότητας. Η Δόκτωρ Κίτ Κουίν έχει να λύσει τα δικά της θέματα.Τον φόβο που αισθάνθηκε όταν της επιτέθηκε ο ύποπτος, το τραύμα που της σημάδεψε το πρόσωπο, την μοναξιά που νοιώθει όταν , με αφορμή τον τραυματισμό της, την χωρίζει ο αγαπημένος της. Αλλά μπορεί να καταλάβει, σε μια αστυνομική υπόθεση, αν κάτι πάει καλά ή δεν πάει. Και όταν η επίσημη αστυνομία δίνει τέλος στην υπόθεση, εκείνη συνεχίζει γιατί κάτι δεν της πάει καλά.

Είχα πολύ καιρό να διαβάσω ένα πολύ καλό αστυνομικό μυθιστόρημα, που δεν σκοπεύει να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη με εύκολα ή δύσκολα κόλπα εντυπωσιασμού. Όχι. Εδώ όλα συμβαίνουν όπως συμβαίνουν και στην κανονική ζωή. Χωρίς πυροτεχνήματα εντυπωσιασμού. Όλα ακολουθούν μια ροή, που, στα μάτια μου τουλάχιστον, είναι κανονική. Δεν έχει τις φοβερές και τρομερές ανατροπές. Έχει μια μοναχική γυναίκα, που παράλληλα με τα προσωπικά της προβλήματα, αναρωτιέται για το τι είναι σωστό ή όχι. Τι είναι δίκαιο και τι άδικο. Δεν βολεύεται με τις εύκολες λύσεις που υιοθετεί η αστυνομία. Και γι΄αυτό , το φινάλε είναι ανθρώπινο. Περικλείει μια ανθρώπινη ιστορία, κάτι που μπορεί να συμβεί σε πολλούς και κατά κανόνα μένει κρυφό. Μέχρι να γίνει κάτι δραματικό και να αποκαλυφθεί.

Αν σας αρέσουν τα αστυνομικά που είναι μπολιασμένα με ανθρωπιά, χωρίς υπερήρωες και πυροτεχνήματα, τότε ΄΄Το κόκκινο δωμάτιο΄΄ θα σας κρατήσει μια πολύ ζεστή συντροφιά για όσο το διαβάζετε. Έχει μια εντιμότητα στους χαρακτήρες που σπάνια συναντάμε σε βιβλία της εποχής μας.

Κάποιες από τις κριτικές που πήρε, το επιβεβαιώνουν.

“Η πλοκή απορροφά τον αναγνώστη, τον εθίζει”. Εvening Standard

“Συναρπαστικό, ανατριχιαστικό, συγκινητικό”. Observer

“Όλα αυτά τα πληροφορούμαστε σε πρωτοπρόσωπη, λιτή αφήγηση η οποία κάνει προσφιλή έναν χαρακτήρα αντισυμβατικό όσο και αγαπησιάρικο. Η Κιτ Κουίν είναι μια γυναίκα που πασχίζει να κοιτάξει «μπροστά, όχι πια πίσω». Θα υποχρεωθεί να στρέψει το βλέμμα πίσω από τον ώμο της όταν ο ντετέκτιβ Φερθ ζητά τη βοήθειά της για να συνδέσει τον Ντολ με μια δολοφονία στο κανάλι Ρίτζεντ του Λονδίνου. Τόσο ο ίδιος, όσο και ο διοικητής του, επιθεωρητής Όμπαν επιθυμούν όσο τίποτα να χρεώσουν στον Μίκι Ντολ το έγκλημα. Καθώς αρνείται να γνωμοδοτήσει υπέρ τους, και ενόσω διαφορετικοί, φαινομενικά άσχετοι φόνοι ξαφνικά εμφανίζουν κοινά μοτίβα, η Κιτ στέκεται απέναντι στη συνειδητοποίηση ότι ένας σίριαλ κίλερ μπορεί να καιροφυλακτεί στη βρετανική μητρόπολη. Και το roller coaster αγωνίας ξεκινά, με τη διήγηση να ξετυλίγεται όλο μπρίο και τα δάχτυλα να κάνουν ράλι στις σελίδες.΄΄ Δημήτρης Καραθάνος,   Athens Voice.