Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

‘‘Οικονομική πολιτική σημαίνει: αν κινείται φορολόγησέ το, αν συνεχίζει να κινείται ρύθμισέ το νομοθετικά, αν σταματήσει να κινείται επιδότησέ το”.(Ρόναλντ Ρήγκαν)

Ο  πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ με λίγες λέξεις, προς το τέλος της θητείας του, χώρεσε κάτι από την κεϋνσιανή θεωρία στο τότε νεοφιλελεύθερο μοντέλο (του πήρε είναι η αλήθεια αρκετό καιρό για να το καταλάβει ότι κάτι τέτοιο τελικά είναι που πρέπει να γίνεται…)

Οι παροχές που ανακοινώθηκαν σήμερα στην Θεσσαλονίκη δεν είναι «κοινωνικό κράτος» αλλά  καταναγκαστική πολιτική λόγω κατάστασης έκτακτης ανάγκης και πολεμικής οικονομίας.

Οι ανακοινώσεις για επιδόματα και άφθονο χρήμα για τους πολλούς, εν όψει δύσκολου χειμώνα ακρίβειας, είναι ανακοινώσεις του κράτους-καπιταλιστή.

Και αυτές γίνονται αναγκαστικά αφού καμία κυβέρνηση δεν εξαιρείται από το νέο παγκόσμιο παίγνιο, με τον όποιο νομισματικό μυστικισμό του χρήματος που ξαφνικά βρέθηκε ως μάννα εξ ουρανού.

Το χρήμα όμως ήταν πάντα ανεικονικά παρών και σκάβει βαθιά μέσα στα ανθρώπινα ένστικτα, ενώ προκαλεί συναίσθημα αισιοδοξίας ή απόγνωσης( όταν λείπει).

Η εξουσία χειρίζεται άψογα αυτά τα συναισθήματα, αυτές τις ελλείψεις αλλά και τα πλεονάσματα. Ξέρει – γιατί εποπτεύει – την μερική παύση των ροών στο οικονομικό κύκλωμα. Έχει στοιχεία για το πόσο χρήμα παρκάρεται στο τραπεζικό σύστημα ως «οιονεί αποταμίευση».

Για το πόσο χρήμα θα έλθει απο τα ευρωπαϊκά ταμεία αλλά και πόσο θα κληθούμε να πληρώσουμε ως φόρους για τα δημόσια έσοδα.

Η σημερινή πληθωριστική οικονομία όμως, όσο και αν επιδοτηθεί η κοινωνία, συνεχίζει να πληθωρίζει πρώτα τα κέρδη και μετά τα εισοδήματα. Πρώτα φουσκώνει τις τιμές και μετά τρώει χρέος.

Για να κατανοήσουμε την κατάσταση χρειάζεται να ξέρουμε ότι πάντα κάτι θα υπάρχει που αγνοούν οι μάζες: είναι το κρυφό αμφοτεροβαρές συμβόλαιο σιωπηρής συνεννόησης μεταξύ κεντρικών τραπεζών, κρατών και μεγάλου κεφαλαίου.

Περάσαμε απο τον μυστικιστικό κόσμο των αρνητικών επιτοκίων και της μοχλευμένης μεταφυσικής χρηματοοικονομικής στον καθαρό δήθεν κόσμο της κρατικής υποστήριξης των κοινωνιών.

Μην γελιέστε όμως: η στήριξη δεν είναι για να μείνουν όρθιες οι κοινωνίες αλλά οι οικονομίες, οι αγορές, η αγοραστική μας δύναμη και η βιωσιμότητα των χρεών μας-ιδιωτικών και κρατικών.

Αν η τελευταία αρχίσει να μοιάζει με θνησιγενή συνάρτηση, τότε η ΕΕ ”εξετάζει ήδη ατομικές πορείες μείωσης του χρέους για τις χώρες-μέλη της” (Dombrovskis χθες προς τους υπουργούς Οικονομικών).

Μνημόνια δηλαδή, σε απλά ελληνικά ….