* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία: χωρίς να έχω τρανό όνομα, τίτλο ή πλούτο, όλοι εδώ μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι ένας μικρός πρίγκηπας…

Νίτσε, Selected letters of Friedrich  Nietzsche

Mερικοί  ηγέτες-λαϊκά παιδιά  συχνά δια-φθείρονται περισσότερο και ταχύτερα από εκείνους που ανήκουν στην αστική ελίτ. Πολλάκις μάλιστα  το μοντέλο διακυβέρνησής τους [οι ημέρες και οι νύχτες τους] επηρεάζουν και τους διαδόχους τους με αποτέλεσμα να δημιουργείται μία ολόκληρη “Σχολή” που αγνοεί την έννοια του δημοσίου ήθους και της πολιτικής ηθικής. Οι εν λόγω ιθύνοντες  χρησιμοποιούν συνθήματα, σύμβολα και υποβολή για να καθοδηγήσουν τις παθητικές κι εύπλαστες μάζες, οι οποίες όμως, ενώ φαίνεται ότι έχουν υπνωτισθεί από τη δημαγωγία τους, στην πραγματικότητα δεν ταυτίζονται με τα χούγια του Αρχηγού, αλλά “τον περιμένουν στη γωνία” για κάθε ολίσθημα. Μολονότι ο ηγέτης τέτοιου τύπου συνεχώς αλλάζει το προφίλ του ταξικού εχθρού [π.χ ο κοινωνικά ανερχόμενος, ο μη-δικός τους αστός, ο  απολίτικος, ο διαφωνήσας], δεν πείθει –από τη ζωή του και τις μυστικές συν-ανα-στροφές του- ότι αποτελεί παράδειγμα “πολεμιστή”. Περισσότερο μοιάζει με “μεταλλαγμένο” είδος πρώην αντιρρησία, που τώρα γοητεύθηκε από τα καλά της εξουσίας και του Κατεστημένου, και μη μπορώντας να το ομολογήσει στους [πρώην] συντρόφους του, βολοδέρνει ανάμεσα στο ψέμα και το ιδεολόγημα.

Αυτή η υβριδικού χαρακτήρα προσωπική πολιτική, αυτή η “ταξική παλινδρόμηση” δεν μένει για πολύ καιρό κρυφή.

Και τότε [κομματική] γαία, [ανατροπής] πυρί μιχθήτω…

ΥΓ.: “Μα ποιος είμαι; Ο Μασίστας, ο Σπάρτακος, ο μασών και λυγίζων σίδερα Κουταλιανός, ο Σαμψών του καιρού μας, ο Ελ Σιντ…Μόνος εναντίον όλων και όλοι [κάποιοι δηλαδή] εναντίον του μόνου”

[Β.Π.Καραγιάννης, Παρέμβαση]

8 Ιανουαρίου 2020

 Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr