Βιβλιοπρόταση: Άγγελος Κουτσούκης: “Ο άνθρωπος που έμενε στον Φάρο” από τις εκδόσεις Φίλντισι

Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

Το ζήσαμε κι αυτό. Καραντίνα, εγκλεισμός, παντού κυκλοφορία με μάσκα. Και δίπλα μας ένας ιός που σκοτώνει και δεν κάνει διακρίσεις. Το 2020 δεν ήταν γενναιόδωρο. Μια χρονιά πού την περάσαμε κλεισμένοι σπίτι βλέποντας μπροστά μας σκηνές που μοιάζουν να βγήκαν από ταινία επιστημονικής φαντασίας.

Σκηνές καθημερινής τρέλας, με τα δελτία ειδήσεων να μεταδίδουν καθημερινά τα καινούργια κρούσματα, τους καινούργιους θανάτους, τον αριθμό των διασωληνωμένων. Και εμείς καθηλωμένοι να παρακολουθούμε. Τους υπουργούς, τους παρουσιαστές των ειδήσεων, τον πρωθυπουργό να μας κουνούν απειλητικά το χέρι, σαν τον δάσκαλο, μια φορά κι έναν καιρό στο σχολείο.

Να μας λένε ότι φταίμε εμείς. Εμείς μεταδίδουμε τον ιό, εμείς φταίμε που διαμαρτυρόμαστε όταν στοιχειώδη συνταγματικά μας δικαιώματα καταργούνται μέσα σε μια νύχτα, εμείς φταίμε που δεν δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την δήθεν αυθεντία τους.

Το ζήσαμε κι αυτό….Πρωταγωνιστές σε έργο επιστημονικής φαντασίας.απαγόρευση της κυκλοφορίας μετά τις 9 το βράδυ, απαγορευτικά παντού, κανείς δεν φταίει, κανείς δεν έχει ευθύνη. Ταινίες που την μακρινή δεκαετία του ΄89 ήταν επιστημονικής φαντασίας, σήμερα είναι απλά η τρέχουσα πραγματικότητα.

Το ζήσαμε κι αυτό…..Να βλέπουμε τα παιδιά μας, σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, να προσπαθούν να κάνουν μάθημα μέσα από ένα  laptop, με τη σύνδεση να διακόπτεται ή να πετάει έξω από το σύστημα τους μαθητές επειδή δεν είναι καλά οργανωμένη όλη αυτή η ιστορία. Και τι να εξηγήσεις στα παιδιά;

Το ότι μια μέρα πριν γίνει το δεύτερο lockdovn ακούγαμε με τα ίδια μας τα αυτιά στην ραδιοφωνική εκπομπή του Παύλου Τσίμα την υπουργό παιδείας να δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να κλείσουν τα σχολεία, διότι σύμφωνα με τα στοιχεία που  είχε μπροστά της, , η μετάδοση μέσω σχολείου είναι μικρότερη από το 0,6; Λες δεν  μπορεί, σοβαροί άνθρωποι είμαστε, από τη στιγμή που μιλάει με νούμερα, έτσι θα είναι. Τα νούμερα δεν κάνουν λάθος. Η μετάδοση μέσω του σχολείου είναι 0,6 και τα σχολεία δεν θα κλείσουν. Προφανώς με κάποιο μαγικό τρόπο κάτι από όλα αυτά δεν ίσχυε, γιατί την επομένη έκλεισαν και τα σχολεία. Φταις εσύ μετά να  βλέπεις και να ακούς την υπουργό παιδείας και, το λιγότερο, να μην έχεις καμμιά εμπιστοσύνη σε αυτά πού λέει; Κάπως σαν τις μάσκες που μοίρασαν στα παιδιά στην αρχή του σχολικού έτους και τις μπέρδεψαν μάλλον με αντίσκοινα. Αλήθεια, έμαθε ποτέ κανείς ποιος έφταιγε για την λάθος παραγγελία; Παραιτήθηκε κάποιος και δεν το πήραμε είδηση; Και τελικά ποιος πλήρωσε για αυτές τις μάσκες που πετάχτηκαν στα σκουπίδια;

Το ζήσαμε κι αυτό. Ο  δήμαρχος Αθηναίων να αναγγέλλει περιχαρής σε όλα τα δελτία ειδήσεων τα του “Μεγάλου Περιπάτου” και δυό μήνες μετά αφού ξηλώθηκαν και πετάχτηκαν στα σκουπίδια αρκετά εκατομμύρια, δηλώνει ο ίδιος, και μάλιστα χαμογελώντας, “δεν μου βγήκε ο Μεγάλος Περίπατος. συμβαίνουν αυτά…’’

Και κανένας τηλεοπτικός δημοσιογράφος να μην ρωτάει “Πού συμβαίνουν αυτά; Σε ποια  χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – για να μείνουμε στη γειτονιά μας-ο οποιοσδήποτε δήμαρχος, υπουργός, βουλευτής κάνει έναν τόσο μεγάλο λάθος υπολογισμό, πληρώνει από τα χρήματα των πολιτών και ξεμπερδεύει με μια δηλωσούλα που λέει: “Δε μου βγήκε ρε παιδιά, πάμε παρακάτω!”‘

Το ζήσαμε κι αυτό. Σε μια χώρα που είναι-υποτίθεται;- κοσμική δημοκρατία-και όχι θεοκρατική, ο κάθε ιεράρχης να έχει την δική του άποψη για το πως μεταδίδεται ο κορονοϊός και εν πάση περιπτώσει σε καμμία περίπτωση μέσω της θείας κοινωνίας, οι εκκλησίες να παραμένουν ανοιχτές ενώ έχουν κλείσει όλα τα άλλα, για να αποδειχτεί στο δεύτερο κύμα πια ότι προφανώς οι εκκλησίες και η θεία κοινωνία δεν εξαιρούνται από το αυτονόητο.

Το ζήσαμε κι αυτό. Τον πρωθυπουργό σε απ΄ευθείας σύνδεση με θέα την καλντέρα στη Σαντορίνη να δηλώνει πόσο ασφαλής χώρα είναι για τον τουρισμό η Ελλάδα, τη στιγμή που ακόμα και ο πιο άσχετος είχε, τουλάχιστον, ακούσει τους πιο ειδικούς να λένε για το δεύτερο κύμα που θα ερχόταν το φθινόπωρο. Αυτό πως να το μεταφράσεις; Λάθος; Επιπολαιότητα; Αδιαφορία για την υγεία του πληθυσμού; Άγνωστο.

Το ζήσαμε κι αυτό. Μέσα στο δεύτερο κύμα, οι αριθμοί των κρουσμάτων να ανεβαίνουν ιλιγγιωδώς, οι διασωληνωμένοι επίσης, τα νοσοκομεία και οι εντατικές να στενάζουν και ο κανονικός κόσμος να είναι υποχρεωμένος να πάει στη δουλειά του στριμωγμένος μέσα σε λεωφορεία και βαγόνια του μετρό, επιεικώς ο ένας πάνω στον άλλο. Και όταν έμπαινε δειλά δειλά η ερώτηση “μα δεν το βλέπετε; Στα μέσα μαζικής μεταφοράς γίνεται υπερμετάδοση του ιού”, η απάντηση ήταν “Και τι θέλετε να κάνουμε; Δεν υπάρχουν άλλα λεωφορεία”. Το γεγονός ότι από την άνοιξη και το πρώτο lockdown μέχρι το φθινόπωρο είχαν περάσει περίπου έξι μήνες και η κυβέρνηση μιας οποιασδήποτε χώρας του κόσμου όφειλε να έχει φροντίσει να υπάρχουν λεωφορεία ικανά να μεταφέρουν τον κόσμο στη δουλειά του χωρίς να είναι ο ένας πάνω στον άλλο, δεν απαντήθηκε ποτέ.

Το ζήσαμε κι αυτό. Μια χώρα με το Εθνικό Σύστημα Υγείας της στα πρόθυρα της κατάρρευσης και τα κεντρικά  τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων να ασχολούνται αν ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει νοικιάσει ή έχει αγοράσει σπίτι στα Λεγραινά. Εντάξει, δεν το λέω επιπόλαια, αλλά πόσο δύσκολο είναι να νοικιάσει κανείς ένα σπίτι στα Λεγραινά;  Που θα έπρεπε να το νοικιάσει για να είμαστε όλοι ικανοποιημένοι; Στην πλατεία Βάθης;

Και βέβαια, το ζήσαμε κι αυτό. Μια χώρα στα όριά της και η αντιπολίτευση να περιορίζεται στο αν θα γίνει η πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου φέτος ,εν μέσω πανδημίας.

Και εκεί πού λες, έστω από μέσα σου.”Εντάξει, φέτος ζούμε κάτω από ειδικές συνθήκες, οπότε καλό θα ήταν να μη γίνει”, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια κρατική καταστολή ….ανωτάτου επιπέδου, που ηθελημένα ταυτίζει τον δημοκρατικό πολίτη με τους προσφιλείς στα δελτία ειδήσεων “μπαχαλάκηδες”.

Το ζήσαμε κι αυτό. Η εικόνα του δελτίου ειδήσεων να δείχνει τα ΜΑΤ να ρίχνουν μια χειροβομβίδα λάμψης –κρότου στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, αδιαφορώντας για το ποιος μένει εκεί, την στιγμή που ο ανκορμαν δηλώνει περιχαρής: “Η αστυνομία εξουδετέρωσε τους γνωστούς μπαχαλάκηδες”. Τώρα, αν στην πολυκατοικία μένει ο παππούς σου που δεν αντέχει την μυρωδιά από τα δακρυγόνα μέσα στο σπίτι του, αυτό δεν τον προβληματίζει. Ευτυχώς που επικράτησε η τάξη.

Για φέτος τα Χριστούγεννα δεν έχει φαντασμαγορικά σώου. Δεν θα τραγουδήσει-φαντάζομαι-ο Σάκης Ρουβάς και η Άννα Βίσση  στο Σύνταγμα.  Μήπως είναι καιρός να επαναπροσδιορίσουμε αυτά που έχουμε πραγματικά ανάγκη; Κουβέντες με ανθρώπους που αγαπάμε, την μυρωδιά ενός φαγητού που κοπιάσαμε για να το κάνουμε και να το μοιραστούμε  με τους δικούς μας, μια  μουσική που επίσης διαλέξαμε εμείς και δεν μας την φόρεσαν καπέλο από την τηλεόραση.

Κάπως έτσι ζήσαμε το 2020. Με συνθήκες πολέμου απέναντι σε έναν αόρατο εχθρό. Αλλά το θέμα είναι σε έναν τέτοιο πόλεμο να μην είσαι μόνος. Να έχεις σύμμαχο-τουλάχιστον το κράτος. Και έχω την μόνιμη και σταθερή αίσθηση ότι εμείς δεν το είχαμε. Τουλάχιστον, μέρες που έρχονται, ας έχουμε τους κοντινούς μας ανθρώπους, να λέμε καμμιά κουβέντα, έστω από το τηλέφωνο για να πάμε παρακάτω. Ακόμα κι αν δεν γνωρίζουμε που βγάζει αυτό το παρακάτω.

Χρόνια καλά σε όλους μας, και, αν όλα πάνε καλά, να διαβάζουμε κάτι τέτοιες γραμμές του χρόνου τέτοια εποχή και να γελάμε. Καλές γιορτές σε όλους!

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr