Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

Συνειρμοί της Μ. Τετάρτης: Ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς πορεύεται ανάμεσα στην τρέλα, την κακότητα, την παράνοια, την υστέρηση του σύμπαντος κόσμου. Φέρεται ως εδώ από έναν εσμό εγκληματιών, μια πινακοθήκη ηλιθίων. Το Espolio του Γκρέκο ως πρώιμος εξπρεσιονισμός μεταπλάθει την ιστορία σε υποκειμενικό βίωμα και καθιστά την χειρονομία ή το χρώμα – εν προκειμένω το βερμιγιόν που σπιθίζει από πάθος – αποκλειστικό φορέα της έκφρασης. Της όποιας εικαστικής αλήθειας.

Από την άλλη το Ξώμπουργκο, ένας βράχος που διδάσκει γλυπτική και παραπέμπει εντελώς φυσικά στον άλλο βράχο. Εκείνον με τους σταυρούς. Τους δικούς μας σταυρούς. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Και είναι γιαυτό που η Μεγαλοβδομάδα ασκεί τόσην και τέτοια έλξη. Επειδή πρόκειται για την δική μας συνεχή σταύρωση. Και την συνακόλουθη αδυναμία ανάστασης.

Δεν αναφέρομαι μόνο στις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας αλλά και σ’ εκείνα τα σύμβολα που εξανθρωπίζουν σταθερά την ωριμότητα μας. Όσην διαθέτει ο καθένας …

Η Άνοιξη, πάλι, εδώ στο νησί αλλά και το λιόγερμα κάνουν τα δικά τους με φώτα, σκιές, μυρωδιές και χρώματα. Με μυστικά και υποσχέσεις μιας άλλης ζωής που την αξίζαμε, ίσως, αλλά δεν την διεκδικήσαμε εγκαίρως. Το βαθύτερο περιεχόμενο του προσωπικού πένθους. Του έρωτα που δεν έστερξε. Επειδή είναι άλλο πράγμα να παίζεις το δράμα κι άλλο να το βιώνεις ως τρόπο ύπαρξης.

Κι είναι φορές, όπως τώρα, που η ομορφιά γίνεται αβάσταχτη. Κι ακατάληπτο το πως ή το γιατί της …

ΥΓ. Η δυστυχία του τόπου, σκέφτομαι, εκτός των άλλων εντοπίζεται και στην τεράστια απογοήτευση των, αποκαλούμενων, αριστερών της κυβέρνησης ως προς την πολιτική που εφαρμόζουν στην παιδεία και τον πολιτισμό. Την διεκπεραιωτική, ψηφοθηρική και ανέμπνευστη. Αλλά και στη στάση της ακαδημαϊκής ηγεσίας σχετικά. Απανωτά πραξικοπήματα συμβαίνουν καθημερινά και από την άλλη … σιωπή των αμνών.

Ο υπουργός Παιδείας, μετά τον χαριστικό νόμο Μπαζιάνα και το σκάνδαλο των ΕΔΠ (ειδικό, διδακτικό προσωπικό που αποσπάται από την μέση εκπαίδευση στα ΑΕΙ με μόνη την επίδειξη ενός φακέλου αποκλείοντας έτσι τις κανονικές, αξιοκρατικές, ακαδημαϊκές διαδικασίες) τώρα βαφτίζει εν μιά νυκτί τα ΤΕΙ σε πολυτεχνεία και πανεπιστήμια χωρίς μελέτη, αξιολόγηση, έρευνα αγοράς εργασίας κλπ. Άχρηστα, πληθωριστικά πτυχία χωρίς αντίκρυσμα στο εσωτερικό ή το εξωτερικό ως ανώφελη, κουτοπόνηρη, προεκλογική παροχή.

Λεπτομέρεια: Η πρυτανική αρχή του ΕΚΠΑ συναινεί στο εν εξελίξει σκάνδαλο – σε αντίθεση με άλλα ιδρύματα. Το πιο θλιβερό είναι πως, παρά την προφανή αποτυχία της, η νυν πρυτανική αρχή του Καποδιστριακού είναι πάλι υποψήφια στις προσεχείς εκλογές. Προσωπική μου άποψη, πολύ κακώς.

Η υπουργός Πολιτισμού, τέλος, ετοιμάζεται να διορίσει κι άλλη επιτροπή για την επιλογή του νέου διευθυντή του ΕΜΣΤ μετά από διεθνή, πλέον, διαγωνισμό. Αφού ακύρωσε ΌΛΕΣ τις υποψηφιότητες του προηγούμενου με αστείες δικαιολογίες… Αυθαιρεσία και ευήθεια ταυτόχρονα.

Στην προηγούμενη είχε διορίσει έναν κριτικό σινεμά, έναν μουσικό, έναν αρχιτέκτονα κλπ για να κρίνουν καθηγητές πανεπιστημίου – ιστορικούς τέχνης. Τώρα ποιός έχει σειρά; Εν τω μεταξύ ένας αρχιτέκτονας 86 ετών και μια βοηθός υπηρεσίας στήνουν το μουσείο άρον άρον με άνωθεν εντολή για να είναι έτοιμο, λέει, στα – προεκλογικά – εγκαίνια! Και ουδείς αισχύνεται. Και ουδείς κάτι διδάσκεται από τα λάθη του. Αλλά τότε τί χρειάζεται ο διεθνής διευθυντής; Να κάνει τι σε ένα έτοιμο μουσείο; Ο οποίος διευθυντής θα μιλάει ή όχι ελληνικά; Θα γνωρίζει ή όχι την ελληνική τέχνη; Ή, μήπως το μοναδικό του προσόν θα είναι, να εφαρμόσει την παγκοσμιοποίηση και το μονοδιάστατο των μοντερνιστικών μουσείων και στα καθ’ ημάς; Έστω και αν δεν διαθέτουμε ανάλογες συλλογές ή χρηματοδότηση; Κι αυτό ονομάζεται αριστερή άποψη. Τι ντροπή.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr