Η Λίνα Παπατσή (Ευαγγελία) είναι Οικονομολόγος και  Υπ. Περιφερειακή Σύμβουλος με την παράταξη “Συμμαχία Νοτίου Αιγαίου” του Μανώλη Γλυνού

Δικαίως κάθε εποχή στην σύγχρονη Ιστορία ονομάστηκε μεταβατική, όχι μόνο γιατί τίποτα δεν μένει στάσιμο στην ανθρώπινη εξέλιξη, αλλά και γιατί οι μεταβολές τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξαν ραγδαίες.

Κάποιες στιγμές όμως στην Ιστορία δεν είναι απλώς μεταβατικές φάσεις. Είναι κομβικά σημεία.

Ένα τέτοιο κομβικό σημείο είναι οι επικείμενες οι  αυτοδιοικητικές εκλογές για την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Και είναι κομβικό σημείο, όχι γιατί καλούμαστε να εκλέξουμε τους αντιπροσώπους μας σε αυτό το επίπεδο διοίκησης, αλλά γιατί πρέπει να ληφθούν ριζοσπαστικές αποφάσεις, γιατί ο νέος νόμος (Κλεισθένης) αλλάζει πολλά από τα δεδομένα της προηγούμενης νομοθεσίας.

Όλοι γνωρίζουμε την Οδύσσεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης των προηγούμενων δεκαετιών. Παρά το γεγονός ότι έγιναν τολμηρά βήματα και διευρύνθηκαν οι ορίζοντες της Αυτοδιοίκησης σε πολλά επίπεδα, εντούτοις οι προσπάθειες αυτές έμειναν ημιτελείς ή έπεσαν θύματα διαστρεβλώσεων. Το νέο νομοθετικό πλαίσιο δίνει νέες ευκαιρίες, αν και πάλι δεν είναι  καρπός ενός γόνιμου δημοκρατικού διαλόγου με τις τοπικές κοινωνίες. Ως εκ τούτου, διατηρεί όπως και οι προηγούμενοι την αχίλλειο πτέρνα του και μένει να δοκιμαστεί πρακτικά, για να αναδειχθούν οι αδυναμίες του.

Ας μην προτρέχουμε όμως και ας αντιμετωπίσουμε το νέο πλαίσιο με σύνεση, με την εμπειρία μας και με πνεύμα νεωτερικότητας. Ο νέος νόμος (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι οποίες θα αναδειχθούν στο άνοιγμα της κάλπης) προβλέπει ουσιαστικά τη συναίνεση και τη συνεργατική στάση εντός των Συμβουλίων, λόγω της αντιπροσώπευσης των συνδυασμών με την απλή αναλογική. Η αλλαγή αυτή είναι πρωτόγνωρη για τις παραδόσεις οι οποίες είχαν διαμορφωθεί στον χώρο της Αυτοδιοίκησης, όπου συνήθως συναίνεση σήμαινε συνδιαλλαγή και συνεργασία υπονοούσε υπόγειες διαδρομές. Υπήρχαν και εξαιρέσεις,  αλλά ήταν απλώς εξαιρέσεις.

Σήμερα καλούμαστε να απαντήσουμε ακριβώς σε αυτό το κομβικό ερώτημα. Θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση με την αδιέξοδη φιλοσοφία του παρελθόντος, πισωγυρίζοντας την Ιστορία και χάνοντας μία σημαντική θεσμική ευκαιρία ή θα αξιοποιήσουμε τις, έστω λίγες, δυνατότητες τις οποίες μας παρέχει ο νέος νόμος ώστε να επιτύχουμε ένα σημαντικό άλμα στη αυτοδιαχείριση των τοπικών μας κοινωνιών;

Αν η απάντησή μας είναι θετική τότε ο κάθε και η κάθε μία πολίτης οφείλει να συλλογιστεί και να αναλογιστεί την προσωπική του ευθύνη την ημέρα της κάλπης. Η εκλογή αντιπροσώπων οι οποίοι εκφράζουν τις παλαιότερες αντιλήψεις για τον ρόλο της Τοπικής αυτοδιοίκησης σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη επιλογή. Η εποχή έχει ανάγκη από αντιπρόσωπους οι οποίοι θα λειτουργούν με μια τελείως διαφορετική αντίληψη και νοοτροπία μέσα σε ένα περιβάλλον που θεσμικά επιτρέπει και «επιβάλλει» αντικειμενικές προτάσεις και λύσεις. Και αντικειμενικές σημαίνει μελετημένες και τεκμηριωμένες προτάσεις και λύσεις σε καθεστώς διαφάνειας. Γιατί μόνο τέτοιες μπορούν να οδηγήσουν σε πραγματικές συναινέσεις.

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι επιλογές μας μάς δεσμεύουν για την επόμενη τετραετία και είναι επιλογές μείζονος σημασίας, γιατί οι οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης ενέχουν πλέον ρόλο τοπικών κυβερνήσεων. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι, αν μείνουμε περιορισμένοι σε μια σταθερή τοπικιστική οπτική γωνία μέσα σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο και παγκοσμιοποιημένο πλανήτη, είμαστε καταδικασμένοι σε μαρασμό και στο τέλος στην ανυπαρξία. Ή – με πιο απλά λόγια – αν η ψήφος μας καθοριστεί από την υπόσχεση να πλακοστρωθεί η πλατεία του χωριού, τότε μάλλον  έχουμε κλείσει τα μάτια απέναντι στις προκλήσεις του μέλλοντος.

Αυτό που προέχει αυτήν την στιγμή είναι η δημιουργία δομών και υποδομών, με άμεσο στόχο μια βιώσιμη και αειφόρο ανάπτυξη ώστε η όμορφη πλατεία μας να αποκτήσει νόημα. Αν κοιτάμε μόνο όλα αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν, τότε δεν κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να κλείνουμε τους λογαριασμούς του παρελθόντος. Σήμερα όμως η πρόκληση δεν υπάρχει στο παρελθόν μας – ούτε καν στο παρόν μας – αλλά στο μέλλον μας και στο μέλλον των επόμενων γενιών.

Εάν ο πολιτικός λόγος στο επόμενο διάστημα εξαντληθεί μόνο στα κυβικά του μπετόν για τα δημόσια έργα, τότε μία ακόμη ιστορική ευκαιρία έχει χαθεί. Όχι ότι δεν είναι απαραίτητος ο σχεδιασμός και η υλοποίηση μιας σειράς τέτοιων υποδομών, αλλά σήμερα απαιτείται ένας συνολικότερος στρατηγικός σχεδιασμός που αφορά σε ζητήματα ενίσχυσης και προώθησης της τοπικής οικονομίας σε όλους τους τομείς και κλάδους, στην ανάπτυξη των υπηρεσιών προς όφελος του πολίτη και όχι για την ικανοποίηση γραφειοκρατικών διαδικασιών, στη δημιουργία και ανύψωση των εκπαιδευτικών και μορφωτικών ευκαιριών, στην καθημερινή ποιότητα ζωής, στη διατήρηση και προβολή του τοπικού μας Πολιτισμού και Ιστορίας, στην ανάπτυξη μιας σύγχρονης δυναμικής κοινωνίας.

Και είναι φυσικό ότι όλα τα παραπάνω δεν γίνεται να επιτευχθούν δίχως την χρήση της εργαλειοθήκης που μας παρέχουν οι νέες τεχνολογίες και οι τεχνολογικές καινοτομίες, οι οποίες αντί να προωθούνται συστηματικά μειώνοντας το κόστος ζωής μας και διευκολύνοντας την καθημερινότητά μας, έχουν εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερον, μετατρέποντας την περιοχή μας σε τεχνολογικό μουσείο.

Η ώρα της πρόκλησης ήρθε. Έρχεται και η στιγμή της απόφασης. Κάθε πολίτης ας αναλογιστεί το σήμερα και ας οραματιστεί το αύριο. Και με γνώμονα μια εποχή που καλπάζει, ας κάνει την  επιλογή των αντιπροσώπων που θα διασφαλίσουν το μέλλον του τόπου αύριο.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr