Τώρα που απέκτησα και γω την λευκή μου τούφα, σαν την Παναγιωταρέα, την Κρουέλα ντε Βιλ, τον Αντώνη Σρόιτερ, την συγχωρεμένη την Ίντιρα Γκάντι και κάποιους άλλους που την βάφουν και δεν θα την δούμε ποτέ, αισθάνομαι μιά σοφία να με κατακλύζει, σαν να πέρασα τις πύλες της απόλυτης γνώσης, σαν να άστραψε η αύρα μου και να μην πατάω πια στη γη!
Θέλω να ανέβω σε έναν λόφο με μιά ντουντούκα και να αποκαλύψω στον κόσμο το μυστικό της ζωής…
Φου -φου….ένα -δύο, ένα- δύο …σοβαρή ανακοίνωσης:

“Η ουσία είναι μία….και ο μπακλαβάς γωνία”

Αυτό.

Ήθελα να σας το επικοινωνήσω, γιατί κάποια στιγμή θα πάω για βαφή και φοβάμαι μην το ξεχάσω…

Χμ, την τούφα μου την έβαψα τελικά, διότι η κόρη μου μου έχει απαγορέψει να δείχνω τα χρόνια μου, το πουλάκι μου, πόσο μ΄αγαπάει! Μεταξύ μας, δεν μου πήγαινε κιόλας.

Οπότε της πάτησα και γω εκεί μιά καραμπογιά που ήταν όλη δική της κι έγινε πάλι το μαγουλάκι βερίκοκο και γω το Αλικάκι (στο πολύ καστανό του) που ετοιμάζεται να κάνει σκασιαρχείο μιά φουλ ανοιξιάτικη μέρα, ξέρετε, που έξω τα πουλάκια κελαηδούν, τα λουλουδάκια ανθίζουν, τα ζουζούνια ζουζουνίζουν, ο γιατρός που μου παίρνει την πίεση είναι φτυστός ο Παπαμιχαήλ στα νιάτα του, τα μαγιό σκάνε δειλά δειλά στις βιτρίνες και συ δεν χωράς πουθενά κτλ. κτλ. και είναι κρίμα μια τέτοια μέρα να κλείνετε μέσα ένα κοριτσάκι σαν και μένα…

Αχ, τί καλά, τώρα που χτύπησε η άννοια, μιά χαρά θα μου πηγαίνει και η ποδιά της ογδόης. Θα μου ΄κανε και μέση δαχτυλίδι!

Ελάτε να ξεχυθούμε στους κήπους και τα λιβάδια, να τραγουδήσουμε όλοι μαζί «τικ –τακ, τικ –τακ»  και να μείνουμε στην ίδια τάξη ομαδικώς!  Έτσι κι αλλιώς ποιός θα ζητήσει απολυτήριο του προηγούμενου αιώνα;!

Βγείτε λοιπόν στας εξοχάς, με τις πυτζάμες και ένα στηθοσκόπιο στον λαιμό, σαν το Αλικάκι και όπου βρείτε κούνια ορμίστε της! Να πάρουν λίγο αέρα τα μυαλά μας και να ταρακουνηθούν τα σταθερά μας μέρη που πιάσανε αράχνες στους καναπέδες!

Έι χοπ…έι χοπ…

Υστερόγραφον: Ποιος θα μου το΄λεγε πως θα ερχόταν μια μέρα που θα λιγουρευόμουν κάτι βολβούς τουλίπας από την Ολλανδία που έχω στο ψυγείο και πρέπει να φυτέψω κάποια στιγμή!

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr