Ο Γιάννης Πανούσης είναι Ομότιμος Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Γιάννη Πανούση ΕΔΩ

Δεν είχαν να πουν τίποτα

να ρωτήσουν τίποτα

στην κρύα πόλη, όπως:

γιατί συνέχιζε να παίζει

-σε μία γωνιά ζητιάνος-

με το ίδιο πάθος ο βιρτουόζος

μιάς εθνικής ορχήστρας

διαλυμένης

Σπ.Κατσίμης, Ο βιρτουόζος

Έχω κουραστεί τα τελευταία χρόνια να διαβάζω και ν’ακούω συνθήματα πολιτικών [κι όχι μόνον] του τύπου:’’Μπροστά ο πολίτης”, “Πρώτα ο πολίτης”,’”Ο πολίτης υπεράνω των πολιτικών’” κι αναρωτιέμαι:πρόκειται για αιθεροβάμονες αφελείς παλιομοδίτες παρελθόντων ετών ή μήπως για κατεργάρηδες,οι οποίοι απευθυνόμενοι στο θυμικό του έλληνα, του “προσφέρουν” την ψευδαίσθηση της δυνάμει εξουσίας του[sic], έχοντας βεβαίως προηγουμένως αφαιρέσει κάθε θεσμική, κοινωνική, οικονομική δυνατότητα για να παίξει αυτό το ρόλο.

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις [ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κ.λπ.] έχουν απαξιωθεί, τα “κινήματα πολιτών” έχουν εκφυλιστεί ή σε παραρτήματα κομμάτων ή σε ‘κουνήματα πωλητών’, τα κόμματα έχουν περιχαρακωθεί πίσω από τα τείχη των Ιερατείων , ενώ το όλον σύστημα [εκπαιδευτικό, καλλιτεχνικό, αυτοδιοικητικό κλπ] κάνει ό,τι μπορεί για να μη συμμετέχει ο πολίτης στις κλειστές ομάδες διαχείρισης των κοινών[τους] συμφερόντων.

Αλλά κι όταν κάποιος κατορθώσει να σπάσει τον κλοιό δεν εισέρχεται σ’ένα πλαίσιο δημοκρατικής συμμετοχής, αφού ανακαλύπτει ότι τις περισσότερες φορές πρόκειται για αδιαφανή συνενοχή μικράς διάρκειας [αν δεν γίνει σαν κι ‘αυτούς’].

Άρα, μην πιστεύετε τα μεγάλα λόγια των μικρών πολιτικών.

Εμπιστευθείτε καλύτερα τη διαίσθηση των ποιητών.