Την Έλενα Ακρίτα την διαβάζω, σχεδόν, από τότε που ξεκίνησε να γράφει, και ελάχιστες φορές με έχουν απογοητεύσει τα κείμενά της, είτε πρόκειται για χρονογράφημα, είτε πρόκειται για μυθιστόρημα.

Είναι αυτό που λέμε ή το έχεις το ταλέντο ή δεν το έχεις. Και εκείνη το έχει. Μοναδική πια εκπρόσωπος, σε ένα δύσκολο δημοσιογραφικό είδος, που λέγεται χρονογράφημα και υπηρέτησαν, πριν από αυτή, ονόματα σαν τον Φρέντυ Γερμανό και τον Δημήτρη Ψαθά.

Γιατί είναι δύσκολο είδος το χρονογράφημα; Μα γιατί μέσα σε μερικές γραμμές πρέπει, αν το κάνεις σωστά, να συγκινήσεις, να κάνεις τον αναγνώστη να χαμογελάσει, να νοσταλγήσει. Πολλές φορές όλα αυτά μαζί. Και μέσα σε λίγες γραμμές. Και η Έλενα Ακρίτα το κάνει αυτό και με μεγάλη επιτυχία γιατί, προφανώς, μπορεί με τις λέξεις που βάζει στη σειρά να συγκινήσει, να κάνει τον αναγνώστη να χαμογελάσει, να τον κάνει να νοσταλγήσει.

“Τα χειροποίητα”  είναι σύντομα κείμενα που δημοσιεύτηκαν από το 2.000 μέχρι σήμερα.

“Κείμενα παλιά, κείμενα καινούρια, κείμενα γελαστά και μελαγχολικά, θυμωμένα ή χαρούμενα, κείμενα βιωματικά, κείμενα που γελούν και κλαίνε και θυμώνουν, και “τρολάρουν” και μας κλείνουν το μάτι. Κείμενα διαφορετικά μεταξύ τους με ένα μόνο κοινό στοιχείο. “Είναι χειροποίητα”, διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Και είναι, όντως, έτσι. Από το πρώτο, που μας θυμίζει τα κίτρινα βιβλιαράκια τσέπης της “κομψής” Αγκάθα Κρίστι, μέχρι το επόμενο που καταρρίπτει την παρελθοντολαγνεία που μας έχει πιάσει όλους και την ταύτισή μας με τα παλιά αναγνωστικά του Δημοτικού, μας κάνει να καταλάβουμε ότι πραγματικά εκείνα τα χρόνια που περιγράφουν τα αναγνωστικά, δεν ήταν vintage, ήταν πέτρινα. Μας κάνει να συγκινηθούμε διαβάζοντας το ”Εκτάκι”, γιατί θέλουμε δε θέλουμε όσοι έχουμε παιδιά περάσαμε από αυτή την φάση και όσοι θα αποκτήσουν στο μέλλον θα την περάσουν και αυτοί με τη σειρά τους, κάνει νοσταλγικές βουτιές στο παρελθόν της παιδικής της ηλικίας και της δικής μας ταυτόχρονα, και διαπιστώνει πώς “τώρα πια οι βεγγέρες αντικαταστάθηκαν από τα SMS στα κινητά τηλέφωνα”.

Τυποποιημένα μηνύματα που στέλνονται σε 100 παραλήπτες μαζί. Σε 50 Κωνσταντίνους και 50 Ελένες  και που εξίσου απρόσωπα απαντιούνται. “Χρόνια πολλά, υγεία, ευτυχία”. “Ευχαριστούμε, να είστε πάντα καλά”.  Δεν υπάρχει λόγος, δεν υπάρχει βλέμμα, δεν υπάρχει άγγιγμα, δεν υπάρχει σταυρωτό φιλί. Υπάρχει μόνο το “θαύμα” της κινητής τηλεφωνίας… που αντικαθιστά το φοντάν. Όμως, τελικά, “όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν”.  Κι αν ψάξουμε, όλο και κάπου θα τα βρούμε… Βλέμματα, αγγίγματα, σταυρωτά φιλιά… Κάπου υπάρχουν…κάπου εμμένουν κι επιμένουν”.

Η Έλενα Ακρίτα τα καταγράφει με τρυφερότητα όλα αυτά. Και τα μοιράζεται μαζί μας. Μας κάνει να μη νοιώθουμε περίεργα που και εμείς αισθανόμαστε κάπως έτσι και δεν το λέμε δυνατά ούτε στους κολλητούς μας για να μη μας παρεξηγήσουν. Απενοχοποιεί την νοσταλγία και το αστικό ή, έστω, μικροαστικό μας παρελθόν. Ακόμα και το “φοντάν”που οι νεώτεροι δεν ξέρουν τι είναι. Καλό, όμως, θα ήταν να το ψάξουν. Για τους ίδιους, όχι για εμάς τους μεγαλύτερους που το ζήσαμε.

Με λίγα λόγια, τα”Χειροποίητα” είναι ένα βιβλίο όχι μόνο για το φετινό καλοκαίρι, αλλά για όλες τις εποχές του χρόνου. Που θα μας κρατήσει συντροφιά από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα. Γιατί, στο κάτω-κάτω, αυτό που μας έχει λείψει τα τελευταία πολλά χρόνια είναι η συντροφιά. Αυτή που λες δυο κουβέντες και δεν χρειάζεται να τις εξηγήσεις. Όπως τότε που ήμασταν παιδιά.

Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.