Ο κ. Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου. Επίσης, είναι υποψήφιος Βουλευτής Φθιώτιδας με το ΠΑΣΟΚ

ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΥΡΕΙΟΙ ΙΠΠΟΙ

Η ρευστοποίηση της διεθνούς πολιτικής αλλά και των διεθνών συνθηκών είναι κάτι που θα πρέπει να ανησυχεί την Ελλάδα, καθότι οι προωθούμενοι αναθεωρητισμοί θα δώσουν το έναυσμα για τροποποίηση των δεδομένων πάνω στα οποία η χώρα μας δεκαετίες τώρα έχτισε την αμυντική της εξωτερική πολιτική.

Έχω ξαναγράψει ότι αυτή η διπλωματική αμυντική μας στάση, μπορεί στο μεσοπόλεμο να ήταν αναγκαία και αρκετή για τη μη διατάραξη των σχέσεων με τους γείτονες και την διασφάλιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, αλλά μεταπολεμικά ( μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο) ήταν μια λάθος τακτική η οποία μας στέρησε σημαντικά ΄΄όπλα΄΄ από την υπεράσπιση των αυτονόητων και προβλεπόμενων στο διεθνές δίκαιο αιτημάτων μας.

Σήμερα η Τουρκία αμφισβητεί όλο και πιο έντονα αυτά τα δικαιώματα που προκύπτουν από τις διεθνείς συνθήκες, η σύμμαχός της Λιβύη λειτουργεί καθώς φαίνεται κατά τις εντολές της, όσον αφορά την ΑΟΖ και τα θαλάσσια σύνορα και μέσα σε αυτό το κλίμα γενικής αμφισβήτησης ολοένα και περισσότερο πληθαίνουν και οι φωνές στο εσωτερικό για κάμψη των θέσεών μας, κάτι που σκόπιμα ή όχι ευνοούν τη ρητορική της Τουρκίας όσον αφορά το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Δεν είναι λίγοι πια στο εσωτερικό της χώρας ( επιστήμονες, βουλευτές, καθηγητές, ιδρύματα κ.α.) και δεν το κρύβουν αλλά επιχειρηματολογούν υπέρ της ρευστοποίησης του διεθνούς δικαίου και των αντίστοιχων συνθηκών, κάτι που αφαιρεί τα  επιχειρήματα ή μειώνει την αξία τους από την ελληνική πολιτική. 

Η Συνθήκη της Λωζάννης, προβλέπει συγκεκριμένα πράγματα για τα νησιά του Αιγαίου όπως και αντίστοιχα η συνδιάσκεψη των Παρισίων για την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων.

Το δίκαιο της θάλασσας επίσης προβλέπει το αναφαίρετο δικαίωμα της παράκτιας χώρας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα δώδεκα ΝΜ.

Η διπλωματική και πολιτική ακινησία της Χώρας μας για πολλές δεκαετίες και η ατολμία να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της κυρίως σε ότι αφορά το Δίκαιο της Θάλασσας, έδωσε στην Τουρκία το  ΄΄δικαίωμα΄΄ να αλωνίζει στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, διεκδικώντας μερίδιο από περιοχές που η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει κατοχυρώσει και προστατεύσει.

Για να κατανοήσει κανείς πόσο υποβολιμαίες είναι  μερικές τοποθετήσεις ΄΄έγκριτων΄΄, άκουσα πρόσφατα διακεκριμένο δημοσιογράφο να αναφέρει ότι εκεί που τα νησιά μας έχουν λιγότερα από δώδεκα ναυτικά μίλια με τα παράλια της Τουρκίας τι θα γίνει, θα πάρουμε και χώρο από την συνορεύουσα χώρα;

Η απάντηση βέβαια είναι τόσο απλή όσο και κατανοητή  από ένα παιδί του δημοτικού, αλλά και προβλεπόμενη από την ίδια τη συνθήκη που ορίζει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις ο θαλάσσιος χώρος μοιράζεται στα δύο και σε αντίστοιχες περιπτώσεις υπάρχει πρόβλεψη και για διεθνή ύδατα ή την αβλαβή διέλευση.

Δεν το ήξερε αυτό το τόσο προφανές ο δημοσιογράφος; είναι μάλλον απίθανο, αλλά δεν είναι ο σκοπός μου οι συνωμοσιολογίες.

Ο σκοπός σε αυτές τις κρίσιμες εποχές για τη χώρα είναι να φτιάξουμε μια εθνική γραμμή για να μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι δεν θα αφήσουμε μικρότερη πατρίδα από αυτή που παραλάβαμε ( εξαιρώ το θέμα της Κύπρου και την περίπτωση της Μακεδονίας, όπου ήδη έχουμε ηττηθεί).

Καλή χρονιά και καλά μυαλά στις ηγεσίες της χώρας.