Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr.

Στην Αρχαία Ελλάδα τους νεκρούς τους τιμούσαν, στην Ορθοδοξία της οποίας τον πρόδρομο αποτέλεσε η αρχαιοελληνική παιδεία, όπως ξεκάθαρα ομολόγησε ο Απόστολος Παύλος επισκεπτόμενος την Αθήνα, μετά την κοίμηση του ανθρώπου παύουν οι αρνητικές κριτικές αφού πια η Δικαιοσύνη του Τριαδικού Θεού αναλαμβάνει την κρίση του πεθαμένου. Ας πάει στην συγχώρεση, λέμε και για τους πιο απωθητικούς.

Στην Ελλάδα του 2023 κάποιοι ασεβούν προς τους νεκρούς. Η ειρηνική διαμαρτυρία της 28ης Φεβρουαρίου έναν και μόνο στόχο έχει: το διαρκές και μετά πάθους αίτημα απόδοσης της κοινωνικής δικαιοσύνης και προς τους καμένους των Τεμπών και προς τις οικογένειές τους και προς τους υπεύθυνους του δυστυχήματος με χαρακτηριστικά μαζικής δολοφονίας. Και σαφέστατα για να αποκατασταθεί το αίσθημα της χαμένης εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς και την Πολιτεία, όχι τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις  που οι μεν είναι πιόνια των δε και το ανάποδο. Εξαιρετικά και ποιητικά το έγραψε ο Γιάννης Πανούσης στην τελευταία του ποιητική συλλογή “Αθέατος Χρονοποιός” εκδόσεις Σμίλη:

ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ… ΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

“Δεν έχει καμία σημασία

το τι λένε οι ζωντανοί για τους νεκρούς

Το μέλλον της χώρας εξαρτάται από το τι πιστεύουν

οι νεκροί για τους ζωντανούς”

Παρόλη την αποκοίμηση του κόσμου, την φαινομενική απάθεια, την αδιαφορία, τα Τέμπη, όπως εξελίσσεται το συμβάν, αποτυπώνουν την γνώση του πλήθους και την μετάνοιά του σε ό,τι πίστεψε ή ξεπούλησε εύκολα. Τον πρωθυπουργό, τον πολιτικό, το κόμμα, τον κολαούζο του κόμματος και του εκάστοτε πρωθυπουργού, υπουργού, παρατρεχάμενου και σαπιοδιευθυντούλη, τοποθετημένου με κριτήρια οικονομικά, ιδιοτελή, ανήθικα, υποκριτικά, χυδαία, σκάρτα. Οι σκάρτοι θα πάνε όπου πρέπει αργά ή γρήγορα, όπως πήγαν και οι άρρωστοι της χούντας του ’67 και του ’73 και του ’74 που παρέδωσαν ανερυθρίαστα την Κύπρο στους απέναντι. Ναρκισσισμός, εγωισμός, έπαρση, δογματισμός, απληστία είναι η σίγουρη συνταγή για την κακοφτιαγμένη “τούρτα” των Τεμπών, του Ματίου, της Μάνδρας, της Ρικομέξ, της Σαντορίνης, της Ρόδου, της Μυκόνου. Αλλά όλα αυτά μαζί δεν κάνουν τα Τέμπη που οι γονείς- οι γονείς- δεν είχαν το δικαίωμα να κάνουν τοξικολογική έρευνα στα πτώματα των παιδιών τους. Οργανωμένη συγκάλυψη δεδομένων, μπάζωμα στοιχείων,  ανύπαρκτος κρατικός μηχανισμός ασφαλείας, ανεκπαίδευτος σταθμάρχης, εμπορική αμαξοστοιχία αγνώστου υλικού,  χειραγώγηση των ΜΜΕ. Δεν λειτουργούσε τίποτα. Τα πάντα ελεγχόμενα για να μην κοινοποιηθεί η αλήθεια, μάλλον εφιαλτικό όνειρο βλέπουμε όσοι ζωντανοί ζούμε τις εξελίξεις των Τεμπών, της κοιλάδας των νεκρών. Πλάι στην πινακίδα ΤΕΜΠΗ, οφείλουμε να προσθέσουμε αυτό που έγραψε ο Γιάννης Πανούσης “Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ”. Για υπενθύμιση και τιμή στους χαμένους 57.

Να παρακολουθήσετε το ιστορικό ντοκυμαντερ του Αλέξη Παπαχελά “Σκοτεινή Δεκαετία, 1964-1974”. τα ιστορικά ντοκουμέντα είναι συγκλονιστικά για τους χουνταίους, το πώς ενήργησαν οι μπαμπάδες των πολιτικών της Ελλάδας και αν έχετε εκπαιδεύσει τους εαυτούς σας, θα δείτε και άλλες αλήθειες πίσω από τις λέξεις και τις εκφράσεις των ομιλούντων. Και θα ξαφνιαστείτε ευχάριστα από την Δέσποινα, σύζυγο του δικτάτορα Παπαδόπουλου. “Όταν τον είδα να μιλάει στην τηλεόραση είπα, έλα Παναγιά μου, πάει ελάλησε το παιδί”.  

Πενήντα χρόνια μετά, οι απόγονοι θα γνωρίζουν με λεπτομέρειες τι έγινε το 2023 στα Τέμπη. Αν οι επίγονοι και απόγονοι των κραυγαλέα υπεύθυνων θα έχουν θέσεις, δύναμη, εξουσία ή φιλότιμο δεν το γνωρίζουμε, αλλά ευχόμαστε το δεύτερο. Είτε πληρώσουν εν ζωή όσοι έχουν ευθύνες, είτε όχι. Το ζητούμενο και ο στόχος της σημερινής πορείας είναι διττός: η απόδοση δίκαιης Δικαιοσύνης ώστε να πάψουν να λειτουργούν όλα στην τύχη και να ησυχάσουν τα πνεύματα και οι ψυχούλες των 57 νεκρών. Αν εννοείς τι εννοώ…

Ειρηνική και εποικοδομητική πορεία να έχουμε.

Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά

28 Φεβρουαρίου 2025

ΥΓ: Λίγο έχει σημασία αν θα γίνουν εκλογές, από την στιγμή που δεν ψηφίζουμε με γνώση ιστορική. Αν είχαν όλοι παρακολουθήσει το ντοκιμαντερ λ.χ. τουΠαπαχελά, αλλά και άλλα ιστορικά της παγκόσμιας ιστορίας, θα είχαμε άλλες κοινωνίες. Δεν θα φτουρούσαν Τραμπ, Μασκ, φασιστάκια και φασισταριά νέας κοπής. Θα σκεπτόμασταν αλλιώς. Θα ήμασταν διαφορετικοί.