Δημήτρης Κατσούλας

Το ότι η επιλογή του Στέφανου Κασσελάκη ως ο αυριανός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ την ερχόμενη Κυριακή, θεωρείται σχεδόν βεβαία, εκτός πια κι ο ουρανός γυρίσει σφοντύλι. Και η σιγουριά αυτή πέρα από το ότι έγκειται στο γεγονός της επιλογής χιλιάδων νέων μελών με την προσέλευσή τους στις κάλπες της Κυριακής 17/9/2023 όσον αφορά στην υποψηφιότητά του, ο κόσμος της Αξιωματικής αντιπολίτευσης αναζητεί το πρόσωπο εκείνο το οποίο όχι απλώς θα σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη δυναμικά αλλά και με την προοπτική στις ερχόμενες εκλογές να τον ανατρέψει από την εξουσία. 

Στο πρόσωπο του Στέφανου Κασσελάκη εκλείπουν οι συμβιβασμοί ή καλύτερα θα έλεγα η ‘βόλεψη’ και η ‘επανάπαυση’ στο 20% ή και λίγο παρακάτω, ποσοστό το οποίο με δόντια και νύχια οι άλλοι τρεις συνυποψήφιοί του παλεύουν  να διατηρήσουν, πιστεύοντας πως κατ’ αυτόν τον τρόπο ίσως κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον – βοηθούσης και μιας επιπλέον βαρέως τύπου ‘στραβοτιμονιάς’ του Μητσοτάκη – έλθει η κοινωνία στα όριά της και κληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Με υποθέσεις όμως και αναμονές του τύπου ‘παραγινωμένο φρούτο’, οι κοινωνίες – πόσο μάλλον τα κόμματα – δεν πορεύονται ούτε ‘αύριο’ έχουν. 

Με την επικράτηση Κασσελάκη, βγήκαν στην επιφάνεια όλες εκείνες οι αδυναμίες στον ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες επί χρόνια κρύβονταν κάτω από το χαλί της Κουμουνδούρου: Οι ‘ομπρέλες’ και τα παρακλάδια τους βρήκαν χώρο να θεριέψουν με τα γνωστά αποτελέσματα, την συντριβή τους δηλαδή στις δυο συνεχείς τελευταίες αναμετρήσεις. Ποτέ δεν αντελήφθη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι τα προβλήματα της κοινωνίας διογκώνονταν και οδός διαφυγής δεν διαφαινόταν πουθενά. Μπορεί να υπερηφανεύεται η Αξιωματική αντιπολίτευση ότι άφησε ταμεία γεμάτα με τα 37 δις που παρέδωσε στον Μητσοτάκη, αλλά να μη μας διαφεύγει ότι αυτά προήλθαν από το ξεζούμισμα τόσον της μεσαίας τάξεως αλλά και με την υπερφορολόγηση των επαγγελματιών, οι οποίες τάξεις απέστρεψαν το πρόσωπο από τον χώρο της Αριστεράς.

Είναι προφανές ότι τόσον ο Νίκος Παππάς όσον και ο Στέφανος Τζουμάκας, πολύ δε περισσότερο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος – παρά το ότι διαχειρίστηκε τα Οικονομικά με εισπρακτικά μέτρα (απόθεμα 37 δις)– δεν θα μπορούσαν ξανά να επιλεγούν διότι έθαψαν ολοκληρωτικά τις ελπίδες μιας ασθμαίνουσας κοινωνίας η οποία τους γύρισε την πλάτη. Είναι επίσης προφανές ότι εάν δεν υπήρξε η εμφάνιση Κασσελάκη αίφνης στην πολιτική σκηνή, δεδομένη και μάλιστα από την πρώτη κιόλας Κυριακή θα ήταν η επιλογή της Έφης Αχτσιόγλου. Ο Κασσελάκης, πέρα από το ότι χρησιμοποίησε την επικοινωνία ως όπλο του έκανε όμως μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα και την μεγαλύτερη αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη από όση όλος ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί είχε ασκήσει στον σημερινό πρωθυπουργό με αποτέλεσμα τα αμείλικτα ερωτήματα έως και σήμερα δεν έχουν απαντηθεί επειδή περί άλλων τυρβάζει ο Μητσοτάκης, ο οποίος εμφανιζόμενος στην ΔΕΘ έδειξε εικόνα πρωθυπουργού μιας χώρας που ευημερεί, λες και τα Τέμπη, η προχθεσινή καμένη χώρα η σημερινή με τις ολοκληρωτικές καταστροφές στην Θεσσαλία και την φτώχεια να ‘θερίζει’, κατ’ αυτόν είναι πταίσματα. 

Όσον αφορά στην Έφη Αχτσιόγλου, σίγουρα θα ευρίσκεται στην θέση της αντιπροέδρου του κόμματος με αυξημένες όμως τις αρμοδιότητες της. Ναι, αλλά πολλοί είναι εκείνοι ο οποίοι τυχόν προβληματίζονται πρώτον με τις σεξουαλικές προτιμήσεις που έδειξε ο Στέφανος Κασσελάκης άλλοι δε τυχόν ομιλούν περί ενός δημαγωγού. Όσον αφορά στον πρώτο προβληματισμό η απάντηση είναι ότι ο Κασσελάκης ποτέ δεν απέκρυψε αυτή του την ιδιαιτερότητα, την χειρίστηκε όμως με εξαιρετικό τρόπο μη ακολουθώντας τον βούρκο στον οποίο μερικοί άλλοι κυλίονται, στον δε δεύτερο προβληματισμό εκείνων που ταλαντεύονται, η απάντηση είναι: Ο πρώτος θα είναι ή ο τελευταίος σ’ αυτή τη χώρα; έτσι δεν πορεύεται δεκαετίες τώρα; Ένα είναι γεγονός: Ο  Στέφανος δεν ‘μασάει’ από τέτοια ούτε από τα ειρωνικά γέλια ειδικά των Νεοδημοκρατών. Υπάρχει κάποιος που μπορεί να ξεχάσει την επιλογή του σημερινού πρωθυπουργού έν έτει 2016 στην ηγεσία του κόμματος; Και φυσικά όχι. Κι αυτό διότι τότε σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ μειδιούσε πονηρά μηδέ εξαιρουμένου και του Αλέξη Τσίπρα. Και οι γέλωτες πού κατέληξαν τέσσερα χρόνια μετά; Κατέληξαν σε κλάματα και οδυρμούς για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας συγκρατούν λοιπόν και οι σημερινοί Νεοδημοκράτες τα γέλια τους, θα συνιστούσα, κι ας προετοιμάζονται από τώρα με τις ποικίλες γεύσεις του ξιδιού για να μη τους έρθει απότομα εκεί προς το τέλος της τετραετίας.