Λες σιωπή…

Σιωπώ

Όπως λαχτάρα, πάθος, αγάπη, κατανόηση

Και αναρωτιέσαι

Τι  να είναι;

Αυτό  που ζεις, σιωπώντας σιωπηλά;

Ένας κλειστός κύκλος, που μέσα του τριγυρνάς;

Το απολύτως, κανένα νόημα

Μπορεί η  Γυμνή αλήθεια στα όσα  ήθελες … μα δεν έχεις

Μια ταλάντωση στο κενό,  πάνω σε τεντωμένο σκοινί

Ότι  Σβήνεις  πριν καν τα σκεφτείς;  ή η ανάσα που δεν ακούγεται;

Τα λόγια σου, όταν  δεν τα  καταλαβαίνουν

Τα άηχα μουσικά όργανα

Ο χαμηλωμένος κτύπος της καρδιάς

ο  έρωτας που παραμένει κρυφός

Η σκοτεινή ηρεμία, όμοια με αυτήν, του μοναχικού  βράχου

Ένα παρατημένο άγαλμα σε ανήλιο δωμάτιο

Το Εφήμερο της ζωής που σιγά σιγά, σχεδόν απελπιστικά κυλά για να χαθεί

Τα χείλη που  αγγίζεις απαλά  μην τα πληγώσεις, ξέροντας,

πως υπάρχουν πάνω τους ίχνη σβησμένων λέξεων

ίσως πάλι

ένα φευγαλέο, τρυφερό  φιλί,

αυτό να είναι η σιωπή

Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών