Η Ιωσηφίνα Τσουμπή είναι απόφοιτος της Γαλλικής και Ελληνικής φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Γαλλικών και την τελευταία εικοσαετία εκτελεί φιλανθρωπική εργασία συμβάλλοντας στην σίτιση άπορων οικογενειών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το βιβλίο της “Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ. 

Ένα Φθινόπωρο που μας έδειξε μια ασυνήθιστη για τα δεδομένα του αυστηρότητα.

Τις περισσότερες χρονιές είναι  γλυκό , τρυφερό και μας βάζει σιγά-σιγά με μία αγαπησιάρικη λογική αλληλουχία  καιρικών συνθηκών  στον επερχόμενο χειμώνα

Ο Stanley Horowitz Αμερικανός συγγραφέας έγραψε κρίνοντας τις εποχές από καλλιτεχνικής πλευράς…

Ο Χειμώνας είναι χαρακτικό

Η Ανοιξη είναι ακουαρέλα

Το καλοκαίρι είναι ελαιογραφία

Το Φθινόπωρο είναι το  μωσαϊκό όλων

Το Φθινόπωρο του 2023 διαδέχθηκε το Καλοκαίρι  του 2023.

Ένα Καλοκαίρι διαφορετικό – ή το είδα εγώ έτσι ?

Το Καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι μια γιορτή σε συνέχεια..

Το Καλοκαίρι στην Ελλάδα έχει χαρά , ανεμελιά , διασκέδαση , αγάπη , έρωτα.. Ακόμη και η καθημερινότητα της εργασίας ή του νοικοκυριού  ή γενικά των υποχρεώσεων , παίρνει μια μορφή πιο γλυκιά, γιατί υπάρχει η αναμονή του θαλάσσιου μπάνιου σε κοντινή παραλία , της βόλτας το βράδυ σε μια πλατεία με τα τραπεζάκια και τα μεζεδάκια , ή το θερινό σινεμά με τις μαγευτικές μυρωδιές από το αγιόκλημα ή το γιασεμί. .Δεν χρειάζεται να αναφέρω τις διακοπές σε κάποιο νησί ή σε παραλιακή περιοχή. Κάποιοι είπαν πως δεν μπορούν να φαντασθούν πως θα ήταν η ζωή των Ελλήνων αν δεν υπήρχε η αίσθηση της αναμονής του καλοκαιριού !

Το Καλοκαίρι λοιπόν  του 2023 ήταν διαφορετικό !

Ένα καλοκαίρι που διαδέχθηκε  έναν εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα και μια ανύπαρκτη Άνοιξη.

Ένα Καλοκαίρι που είχε σαν θλιβερές αποσκευές από τον χειμώνα που προηγήθηκε  χιόνια με εξωφρενικά αποτελέσματα, τραγωδίες που στοίχισαν ζωές νέων κυρίως  , δολοφονίες , παιδική πορνεία  και παιδικούς βιασμούς..

Ένα καλοκαίρι  μελαγχολικό με κατοίκους μουδιασμένους, αγχωμένους  και φοβισμένους από την απειλούμενη ακρίβεια – ήδη ορατή.  και από την συνεχή απειλή της κατάρρευσης της υγείας τους λόγω κλιματικής αλλαγής , επερχόμενων ιών και μολύνσεων , μια  απειλή που αιωρείται πάνω από το κεφάλι τους χωρίς έλεος !

Ένα Καλοκαίρι που πολλοί δεν πήγαν διακοπές ή αν πήγαν, 5-6 μέρες ήταν αρκετές κι αυτές με κόμπους στις τσέπες και στο λαιμό..

Ένα καλοκαίρι με άδειες πλατείες και  σινεμά με κατοίκους κλεισμένους  λόγω  ζέστης  σ ένα δωμάτιο με κλιματιστικό και τηλεόραση που  τους πρόσθετε θλίψη και ανασφάλεια.

Ένα Καλοκαίρι που όσοι κυκλοφορούσαν έξω μιλούσαν σιγανά μεταξύ τους, χωρίς κέφι και ζωντάνια

Ένα Καλοκαίρι με φωτιές…φωτιές…φωτιές να  κατακαίουν  δάση, σπίτια, περιουσίες, ζωές, ψυχές, ζώα … Ένα Καλοκαίρι που κλάψαμε  μαζί με τον . μαυρόγυπα  όταν θρηνούσε για το δάσος του , τη φωλιά του.

Θέλω να ελπίζω – ως άκρως ρομαντική – πως  αυτός ο πόνος του μαυρόγυπα που συνοδεύτηκε από τον ανθρώπινο  θρήνο , έναν θρήνο  που   βρήκε την ευκαιρία  να εκφράσει δυσαρέσκειες, αμφιβολίες , φόβους για το μέλλον, ανασφάλειες  για τη συνέχεια   μιας ζωής με αμφισβητούμενη παιδεία, σύστημα υγείας, διατροφή και ποιότητα καθημερινότητας, αυτός ο ανθρώπινος θρήνος λοιπόν ελπίζω ότι   θα αφυπνίσει Αρχές  αλλά και τον μέσο Έλληνα. Η ευημερία μιας χώρας εξαρτάται από όλους μας και δεν εννοώ την ατομική ευθύνη που έχει γίνει καραμέλα στο στόμα των πολιτικών. Εννοώ την απόλυτη συναίσθηση των υποχρεώσεων όλων μας για προσφορά , αλληλεγγύη  για τον διπλανό , τον ανήμπορο , το κάθε άτυχο παιδί , με την αρωγή του κράτους σε κάθε προσπάθεια

Κυρίως  για νοιάξιμο  και   εντατική συνδρομή του καθενός μας για το  περιβάλλον – χανόμαστε  και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη!

Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί για μια Ελλάδα καλύτερη!

Άντε να δούμε……

ΥΓ:

Έγραψα και παρέδωσα αυτό το κείμενο μια ώρα περίπου πριν μάθουμε τα ακριβή αίτια του θανάτου του Αντώνη !

Λες και λειτούργησα διαισθητικά (?) και στην τελευταία παράγραφο προτρέπω τους Έλληνες στην αλληλεγγύη , στο ενδιαφέρον για τον αδύναμο και τον άτυχο!

Αυτή ήταν πάντα η αγωνία μου , η ενότητα μας !

Όσο για τον Αντώνη , που έγινε ο δικός μας Αντώνης , ας είναι καλά εκεί που θα πάει κι ας χαμογελά συνέχεια τόσο καλόκαρδα όσο στη φωτογραφία του που βλέπουμε . Ίσως αυτό το χαμόγελο προβληματίσει και – γιατί όχι – τιμωρήσει πιο δίκαια τους ενόχους