Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

Στο ολοκαίνουργιο βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη, ο γνωστός του ήρωας, ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, λίγο πριν την προαγωγή του, μπλέκει σε μια ακόμα δύσκολη υπόθεση.

Οι τρόποι των φόνων δεν παραπέμπουν σε τρομοκρατική οργάνωση και όλα φαίνονται να μπερδεύονται σε μια κοινωνία που προσπαθεί να βρει το βήμα της. Το ερώτημα που αυτόματα προκύπτει είναι αν όλοι αυτοί οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι έχουν το δικαίωμα να μπαινοβγαίνουν στην πολιτική και στα Πανεπιστήμια κατά βούληση, σε αντίθεση με τους παλιούς Πανεπιστημιακούς δασκάλους. Σημάδι κι αυτό της σημερινής κοινωνικής μας πραγματικότητας, που όλα φαίνονται να είναι εύκολα και προσβάσιμα. Όχι για όλους, όμως.

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στην “Καθημερινή”, με αφορμή την κυκλοφορία των “Σεμιναρίων φονικής γραφής”, ο Πέτρος Μάρκαρης είπε μεταξύ άλλων.

– Πολλές φορές, για να αποφασίσω να χειριστώ μυθιστορηματικά ένα θέμα, πρέπει να γίνω πρώτα έξαλλος μαζί του. Το μυθιστόρημα που κυκλοφορεί τώρα με τίτλο «Σεμινάρια Φονικής Γραφής» το έγραψα για να ξεθυμάνω την οργή μου. Εντούτοις, επειδή το προηγούμενο μυθιστόρημά μου ξεκινάει ανάλαφρα, αλλά έχει μια πικρή εξέλιξη, θέλησα αυτό το μυθιστόρημα να έχει περισσότερο σαρκασμό και ειρωνεία.

Τα «Σεμινάρια Φονικής Γραφής» πραγματεύονται ένα πολύ επίκαιρο θέμα, αλλά με ύφος ειρωνικό και ενίοτε σατιρικό. Ως τώρα η ειρωνεία και η σάτιρα στα μυθιστορήματά μου περιορίζονταν στις διαπροσωπικές σχέσεις. Στα «Σεμινάρια Φονικής Γραφής» επιχειρώ να δω από σατιρική σκοπιά ένα –για μένα– πολύ σοβαρό θέμα.

Ίσως αυτό να σχετίζεται και με μια έλλειψη που αισθάνομαι όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης: την έλλειψη αυτοσαρκασμού. Οι παλαιότεροι είχαν το ταλέντο και το θάρρος να αυτοσαρκάζονται. Όλος ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος και η επιθεώρηση είχαν ως κινητήριο μοχλό τον αυτοσαρκασμό. Σήμερα ο αυτοσαρκασμός έχει εξαφανιστεί, η επιθεώρηση δεν υπάρχει και τη θέση τους πήρε η σοβαροφάνεια. Αυτό με ενοχλεί αφόρητα”.
Και η αλήθεια είναι ότι αυτό που ξεχωρίζει τα μυθιστορήματα του συγγραφέα είναι η απλότητα, που δεν έχει να κάνει σε τίποτα με απλοϊκότητα. Ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, ο ήρωας του, είναι ένας λαϊκός άνθρωπος. Το ίδιο και η γυναίκα του και όλο το περιβάλλον τους. Τους αναγνωρίζουμε αμέσως. Ζούνε μέσα σε μια κοινωνία που την αναγνωρίζουμε αμέσως,αφού μέσα της ζούμε και εμείς. Οι μυρωδιές που βγαίνουν και από το καινούργιο βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη είναι ελληνικές. Από την κίνηση στους δρόμους μέχρι την μαγειρική της Αδριανής,της γυναίκας του αστυνόμου Χαρίτου. Όλα είναι ελληνικά. Από το περιβάλλον μέχρι τους φόνους που καλείται ο αστυνόμος Χαρίτος να επιλύσει. Στα “Σεμινάρια φονικής γραφής”, για όσους έχουν διαβάσει κάποια από τα προηγούμενα μυθιστορήματα, δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Που, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και απαραίτητες.

Στην ίδια αυτή συνέντευξη που έδωσε στη Λένα Ματσιώρη, στην “Καθημερινή” ο συγγραφέας επισημαίνει μεταξύ άλλων,΄΄– Υπάρχει μια τάση στην Ελλάδα την οποία, εγώ, επειδή είμαι μέτοικος, δεν καταλαβαίνω… Δεν καταλαβαίνω γιατί εμείς στην Ελλάδα αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε την ιστορία μας και τα προβλήματα που προέκυψαν από την Ιστορία και προτιμάμε να τα αντιπαρερχόμαστε με την εύκολη δικαιολογία «ε, εντάξει, τώρα αυτό πέρασε». Δεν περνούν όμως αυτά. Επανέρχονται, είναι εγκατεστημένα και, στον βαθμό που δεν γίνεται η επεξεργασία τους, λειτουργούν μέσα στο κοινωνικό σώμα σε όλα τα επίπεδα από το προσωπικό μέχρι το πολιτικό ως ένα.

Δηλαδή ζούμε με τους βρικόλακες της ιστορίας μας. Και αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο επιβαρύνει πάρα πολύ όχι μόνο τη σημερινή πραγματικότητα αλλά και γενικότερα τη διαμόρφωσή μας ως πολιτών αλλά και ως ανθρώπων, οι οποίοι πρέπει να καταλάβουν πως τα λάθη του παρελθόντος επηρεάζουν και ως έναν μεγάλο βαθμό κατευθύνουν το παρόν μας. Αυτό είναι ένα ζήτημα στην Ελλάδα τεράστιο. Δηλαδή εγώ δεν μπορώ να αξιολογήσω αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα εάν δεν πάω πίσω τουλάχιστον από την εποχή του Εμφυλίου μέχρι σήμερα και αυτά που πέρασε η Ελλάδα. Αυτά είναι τραύματα στο σώμα της κοινωνίας, τα οποία αν δεν θεραπευτούν θα είναι πάντα εκεί”.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr