Ακούγοντας καθημερινά πολύ ραδιόφωνο, δεν σας κρύβω ότι έχω βαρεθεί κάποιες επιλογές λόγω φοβερής συχνότητας προτίμησης των παραγωγών. Αναφέρομαι κυρίως στο «Μέντα» και στον «Μελωδία», δηλαδή τους δύο σταθμούς οι οποίοι σέβονται σχετικά τα ακούσματα  της εκλεκτής τους πελατείας. Υπάρχει και ένας τρίτος -μόνο με  τραγούδια- ονόματι «Ελληνικός», το μότο του οποίου είναι «παίζουμε μόνο τα τραγούδια μας» (λες και υπήρχε περίπτωση να παίξουν του…διπλανού τους!). Εν πάση περιπτώσει, αλλού θέλω να καταλήξω.

Είναι κάποια τραγούδια, λοιπόν, πολύ ωραία, που όμως η υπερβολική (σε βαθμό ενόχλησης)  συχνότητα που ακούγονται είναι ή «ύποπτη» ή ανόητη. Για παράδειγμα το σπουδαίο «Αν υπάρχει λόγος», μια εύπεπτη ρούμπα των  αδελφών Κατσιμίχα που το τραγουδούν «καπελωμένοι» από τον Νταλάρα, είναι πρωϊνό που θα παίξει ακόμη και πέντε με έξι φορές! Το  ρεφραίν «θέλω να βγω να πάω να μεθύσω», το ακούω τόσο συχνά, σε βαθμό να αισθάνομαι  πως έχω γίνει σκνίπα… Οπότε, αλλάζω συχνότητα για να ξεμεθύσω. ‘Ελεος.

Από την άλλη, υπάρχει ένας φουκαράς της ζωής και αδικημένος από το εμπόριο (και την Ασφάλεια) όσο ζούσε,  ονόματι Νικόλας ‘Ασιμος. Μας έχει αφήσει χρόνους, εδώ και αρκετό καιρό, αλλά και μερικά αριστουργηματικά τραγούδια, τρυφερά και…ανένταχτα στον συρμό. Είναι κομμάτια που δίνουν την ευκαιρία στους προβεβλημένους (και εμπορικούς…) Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Χάρι Αλεξίου να τα θυμίζουν στους ακροατές, αν και ακούγονται σπάνια  και  ποτέ με την φωνή του δημιουργού τους, λες και είναι αποδιοπομπαίος τράγος ο άτυχος ‘Ασιμος. ‘Επαιξε λοιπόν, χθες το «Αγαπάω και αδιαφορώ», μια ωραία μπαλάντα με τον Παπακωνσταντίνου και πολύ το χάρηκα…

Μου έχει μείνει, πάντως, η εξής απορία: με ποια κριτήρια γίνονται οι επιλογές στις λίστες τραγουδιών της ημέρας; Και γιατί, Νταλάρας, Γαλάνη, Ζουγανέλη, Αλεξίου και Μητροπάνος να εισπράττουν την μερίδα του λέοντος στο πρόγραμμα;  Μήπως για να εμπεδώσουμε την αξία τους;

ΥΓ: Εννοείται ότι και τα ρεμπέτικα, βιώνουν πεισματικά την αδιαφορία των επιλογέων και δεν έχω κατά νου τα χασικλίδικα, αλλά αριστουργήματα που μας κληρονόμησαν ο σπουδαίος Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Τούντας, ο Καπλάνης, ο Μπαγιαντέρας… Άραγε ποιους ενοχλούν και γιατί;