Ηλίας Καραβόλιας

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις

Απ.Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στ.Διαγόρας)-Ρόδου-Λίνδου (ΙΚΑ)-Λεωφ.Κρεμαστής-Πηγές Καλλιθέας (Μάϊος-Οκτώβριος)

Δεν έχει ανακαλυφθεί ισχυρότερο  αντικαταθλιπτικό στην ανθρωπότητα απο το χρήμα («το χαρτονόμισμα είναι πάθος και αναπαράσταση μαζί. Το χρήμα είναι ο Σωκράτης μας» έγραψε ο Moscovici). Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή την χρονιά της πανδημίας «κοστολογήθηκαμε» με χρήμα από το οικονομικό σύστημα και τα κράτη.

Ανεβήκαμε στην ζυγαριά του καπιταλισμού και οι επιθυμίες μας δίνουν σταδιακά την θέση τους στις ανάγκες( τρέχει ένας «συμβολικός ευνουχισμός»της συναλλακτικής οικονομίας), οπότε και αποδεχθήκαμε την «αποτίμηση» μας ως οικονομικά υποκείμενα.

Το χρήμα είναι το αθέατο σημαίνον της πανδημίας. Είναι εκείνο το λιπαντικό που ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι μπορεί να προκύψει από το πουθενά ακόμα και όταν δεν δουλεύουμε. Οτι μπορεί να στηρίξει την ανθρώπινη επιβίωση και την αξιοπρέπεια.

Περίπου 4 τρις δολάρια εκδόθηκαν στις ΗΠΑ, πολλά όμως κατέληξαν σε μη παραγωγική κατανάλωση και μή παραγωγικές επενδύσεις (μετοχές, ομόλογα κρυπτονομίσματα). Στην Ευρώπη αρκεστήκαμε στην μισή ποσότητα του αιώνιου αγχολυτικού.

Ο κορονοιός είναι η αναστέλλουσα δύναμη της ανθρώπινης δημιουργικότητας που αντισταθμίζεται με «αποζημιώσεις ειδικού σκοπού». Τα δε διαφυγόντα επιχειρηματικά κέρδη είναι το ιστορικό συμβολικό τίμημα της αναδιάρθρωσης που συντελείται στα ενδότερα του συστήματος. Έτσι «αντιστρέφεται» η διαχρονική ισχύς του νόμου της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους (σημ : το μηδενικό επιτόκιο προϋπήρξε της περιορισμένης νομισματικής κυκλοφοριάς. Το lockdown στο χρήμα προηγήθηκε από τα lockdowns στις κοινωνίες).

Έχει από-νομισματικοποιηθεί ο χρόνος και ταυτόχρονα έχει από-χρονικοποιηθεί το χρήμα. Υπάρχει προσομοιωτικό σκηνικό : ένα παίγνιο θανατοστατιστικής και δημοσιονομικής επέκτασης δημιουργεί ανάγκη ενδογενούς αναδιανομής πλούτου και χρέους. Μια μαζική απώθηση θανάτου και οφειλών στο απώτερο μέλλον συμβαδίζει με ένα perpetual «σιωπηρό» παγκόσμιο ομόλογο που έχει «εκδοθεί» ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς, οριακά και σε απόσταση, με περιορισμούς και μερική αναστολή προσφοράς-ζήτησης.

Δεν «παράγεται» πλέον υπερκατανάλωση αλλά δεν «παράγεται» όμως και καμία ρήξη με το συστημικό καθεστώς ανισοτήτων. Τα υποκείμενα έχουν αδρανοποιηθεί ως επιδοτούμενες μονάδες ανθρώπινου κεφαλαίου : ως πόροι εν αναμονή.

Ο καπιταλισμός τράβηξε χειρόφρενο, εφοδιάστηκε με το ισχυρό του καύσιμο(οι τράπεζες γέμισαν καταθέσεις), περιόρισε την επιθυμία του υποκειμένου και το προετοιμάζει για την φθηνή εκ περιτροπής εργασία.

Ο κορονοιός καταφέρνει  ότι δεν μπόρεσαν να πετύχουν οι πλέον φανατικοί οπαδοί της ευελιξίας  στην απασχόληση και της απορρύθμισης των αγορών. «Καλώς ήλθατε στην έρημο του Πραγματικού»…