Δημήτρης Κατσούλας

Για τους ‘παροικούντες την Ιερουσαλήμ’ η επιλογή της Πόπης Τσαπανίδου ως εκπροσώπου Τύπου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΠΣ καθόλου αιφνιδιαστική και ούτε ως κεραυνός εν αιθρία πρέπει να εκληφθεί. Τουλάχιστον επί ένα τετράμηνο είχαν αρχίσει οι βολιδοσκοπήσεις από την πλευρά του κόμματος της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, οπότε η απόφαση περί επιλογής της ως εκπροσώπου Τύπου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΠΣ εναπόκειτο στον Πρόεδρό του Αλέξη Τσίπρα. Εάν ανατρέξουμε στο εγγύς παρελθόν του κόμματος της αντιπολίτευσης μπορούμε να εξάγουμε αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν διεκρίνετο και τόσον για τις επιτυχημένες του επιλογές σχετικά με πρόσωπα που θα έπρεπε να έχει κοντά του. 

Είμαι της άποψης ότι κανένας από το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πρέπει να πανηγυρίζει με αυτή την επιλογή. Έχουν όμως το δικαίωμα να διατηρούν αρκετά μεγάλη αλλά συγκρατημένη αισιοδοξία όσον αφορά στην επιλογή του κυρίου Τσίπρα, έχοντες τον χρόνο εμπρός τους να (όταν και εάν επέλθει το προσδοκούμενο), να ‘πανηγυρίσουν’. Το ότι – εκ πρώτης εκτιμήσεως – επελέγη ένα ακέραιο άτομο, μια λαμπερή αλλά συνάμα και γνώστης των θεμάτων της επικοινωνίας γυναίκα δημοσιογράφος έχουσα διαγράψει μια επιτυχημένη πορεία τόσο στα τηλεοπτικά Μέσα όσο και στον έντυπο Τύπο με αρχή αυτήν της εις την εφημερίδα ‘Μακεδονία’ στα πρώτα βήματα της καριέρας της. 

Μετριοπαθής (και ουχί των κραυγών και των ασκόπων κινήσεων), κατασταλαγμένη και βεβαία  για την παραπέρα κίνηση στην οποία πρόκειται να προβεί εκάστη φορά, τούτο έπραξε και στην προκείμενη περίπτωση όπου αφού έλαβε – όπως η ιδία ανακοίνωσε – την άποψη των πέριξ στενών της προσώπων πριν προβεί σε μια τόσο σημαντική απόφαση. Ο καθείς έχει το δικαίωμα της κριτικής αλλά ας της παρασχεθεί τουλάχιστον και ο απαιτούμενος χρόνος προκειμένου να μας πείσει για την ορθή της επιλογή ως εκπροσώπου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΠΣ ή να μας αποκαρδιώσει, αναλαμβάνοντας μάλιστα και το αντιστοιχούν τίμημα. 

Θα πρέπει όμως να της αναγνωριστεί η ευθύτητα των λόγων της όπως επίσης και αυτή των κινήσεών της διότι εξ αρχής και χωρίς περιστροφές εξετέθη πολιτικώς, εν αντιθέσει με θέσεις και στάσεις που έλαβαν και τήρησαν συνάδελφοί της. Και για να μη αιωρούνται ασάφειες, αναφέρομαι στην επίσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου του δημοσιογράφου του ΣΚΑΙ Οικονόμου, ο οποίος δεν πήγε για ‘καφέ’ στον Μητσοτάκη ούτε για ‘ανταλλαγή ευχών’ όπως δήλωσε με την αινιγματική του ανάρτηση, ούτε ο Γιώργος Αυτιάς ‘τα βρήκε’ με τον πρωθυπουργό όταν τιμήθηκε από αυτόν για την κάθοδό του με την ΝΔ. Στόχος του και  επιδίωξή του ήταν να κατέλθει ως Ευρωβουλευτής.

Περαίνοντας, θέλω να πω ότι όσοι ‘προαλοίφονται’ για κάθοδό τους στις ερχόμενες εκλογές, καλό θα ήταν να μας ενημέρωναν από τώρα επί των πρακτέων τους, διότι και έντιμο είναι αυτό αλλά και ηθικό ταυτοχρόνως. Περιδιαβαίνοντας όμως και επί τάχει τα social media (τα οποία – να τονιστεί – ευμενώς στην συντριπτική τους πλειοψηφία βλέπουν την επιλογή της Πόπης Τσαπανίδου), εντύπωσε μου προξένησε μια ανάρτηση της κας Μαριάννας Πυργιώτη (τέως διευθύντρια Ινστιτούτου Κωνσταντίνου Καραμανλή) η οποία αναφέρεται και απεύχεται ‘αναβιώσεις εμφυλιοπολεμικού κλίματος από πλευράς ΣΥΝ.ΡΙΖ.Α-ΠΣ’. Πέραν των υπερβολών της εν λόγω κας όπου μέσω τοιαύτων αναρτήσεων ανοίγονται μεγάλα θέματα αναγόμενα πολύ πίσω στο παρελθόν, καλό θα ήταν να της υπενθυμίσουμε ότι θα πρέπει να αποφεύγει τοιούτου είδους συγκρίσεις διότι, ναι μεν το παρελθόν μας ακολουθεί, το παρόν όμως είναι εκείνο που μας οδηγεί ή μας καθιστά στάσιμους πολιτικώς, κι αναφέρομαι στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας με τις επιλογές του και τις υπουργοποιήσεις βουλευτών του προερχομένων από το ΛΑΟΣ με ό, τι αυτό σημαίνει. 

Προτιμητέο λοιπόν να τηρηθεί η έως τώρα στάση του κυβερνώντος κόμματος το οποίο επέλεξε την αφωνία σχετικώς με την επιλογή της κας Πόπης Τσαπανίδου, διότι εάν επικεντρωθεί στην άσκηση κριτικής από τώρα, μόνο συντρίμμια θα έχει να περισυλλέξει στις εκλογές, όποτε κι αν αυτές διεξαχθούν. 

Στιχουργική και ποιητική αδεία (όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει: όπως ο καθείς το εκλαμβάνει), δικό σας το βίντεο που ακολουθεί