Αρχείο 28.01.2013 

Σημείωση για τους νέους αναγνώστες μας: ο διεθνούς εμβέλειας γελοιογράφος Βαγγέλης Παυλίδης απεβίωσε στις 8.04.2018. Η θέση του στην iΠόρτα μας μένει ζωντανή. 

Βαγγέλης Παυλίδης

Τη φορά αυτή δεν έχει σκίτσο.  Σ΄ένα   e-mail απ’ αυτά που κυκλοφορούν “χέρι-χέρι” στο διαδίκτυο μια φίλη του μπλόγκ, η Ασπασία, μού ‘στειλε μια τρυφερή, ανθρώπινη, συγκλονιστική φωτογραφία.  Δεν γνωρίζω την πηγή της για αυτό και δεν την αναφέρω, όλα όμως τα δικαιώματα και τα συγχαρητήρια ανήκουν στον άγνωστο φωτογράφο.

Στον νου μου (και στον δικό σας πιστεύω) ήρθε αμέσως το δράμα των πολιτικών ή οικονομικών προσφύγων, των παράνομων μεταναστών, “…του κάθε λογής υπάνθρωπου που έχει εισβάλει στην πατρίδα μας, με τις κάθε λογής αρρώστιες που κουβαλάει…”, με τα λόγια της συζύγου του “Αρχηγού”, (Führer στα Γερμανικά), της Χρυσής Αυγής.  Αν βάλουμε στην άκρη για λίγο τις ρατσιστικές χυδαιότητες και τα λεκτικά ξερατά των νεο-ναζί, το πρόβλημα είναι υπαρκτό και σοβαρό.

Η Ελλάδα έχει υποστεί την διεθνή κριτική και έχει καταδικαστεί για τον τρόπο που το αντιμετωπίζει.  Πρόσφατα μας επισκέφτηκε μια αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Οι διαπιστώσεις τους δεν ήταν διαφορετικές απο αυτές προηγούμενων επιθεωρήσεων.  Άθλιες συνθήκες και πολύ μεγάλος χρόνος κράτησης, κακή υγιεινή μέριμνα, χωρισμός οικογενειών (η φωτογραφία), μεγάλη καθυστέρηση στη διεκπεραίωση των αιτήσεων ασύλου.

Αυτά η Ελλάδα.  Αυτοί όμως που κουνούν το δάχτυλο που, με το δίκιο τους, μας ελέγχουν, τι κάνουν αυτοί;  Αυτοί την έχουν αραγμένη αναπαυτικά κάτω από την ομπρέλα της περίφημης Συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ, η οποία λέει πως ο μετανάστης πρέπει να παραμείνει στη χώρα που πρωτοπάτησε το πόδι του.  Έτσι, αρνείται στην Ελλάδα τη δυνατότητα να δώσει τα κατάλληλα χαρτιά στους μετανάστες ώστε να μπορέσουν να καταφύγουν σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης.  Να σημειωθεί πως τόσο η  ‘Ύπατη Αρμοστεία των Η.Ε. για τους Πρόσφυγες (UNHCR) όσο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για Πρόσφυγες και Εξόριστους (ECRE) έχουν κατηγορήσει τη συνθήκη πως εμποδίζει τα νομικά και προσωπικά δικαιώματα των προσφύγων, όπως το δικαίωμα για μια δίκαιη εξέταση της αίτησής τους για άσυλο καθώς και για άνιση κατανομή των αιτήσεων αυτών μεταξύ των κρατών μελών.

Είναι προφανές πως η Συνθήκη του Δουβλίνου αυξάνει τις πιέσεις πάνω στις χώρες που βρίσκονται στα σύνορα της Ε.Ε., με την Ελλάδα να αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου μεταναστών.  Βολικό αυτό για τις άλλες Ευρωπαϊκής χώρες, που βολεύονται παρακολουθώντας και κάνοντας υποδείξεις και κριτική.

Κι η Ελλάδα που -με πάνω από 3.000.000 άνεργους και με έναν ολοένα αυξανόμενο αριθμό αστέγων- δεν είναι σε θέση να θρέψει ούτε τους δικούς της μετατρέπεται σε Ευρωπαϊκή αποθήκη μεταναστών και καλείται να αντιμετωπίσει σχεδόν παντελώς αβοήθητη το κύμα των προσφύγων που, ανάλογα με τους υπολογισμούς, φτάνει από 700.000 μέχρι 1.500.00.000.

Με τα λόγια της Γερμανίδας βουλευτού Annette Groth, “… είμαι σίγουρη πως αν η Γερμανία βρισκόταν γεωγραφικά στη θέση της Ελλάδας, θα είχε καταργήσει το Δουβλίνο ΙΙ και μαζί μ’ αυτό και το μεταναστευτικό πρόβλημα.”

There is no cartoon this time.  In one of those e-mails that make the round of the world a friend of this blog, Aspasia, sent me this tender, human, sensational photograph.  I don’t know the source of it but all credits go to the unknown photographer.

It immediately brought to my mind (and yours, I am sure) the drama of the political or economic refugees, of the illegal immigrants.  “… the various kinds of sub-humans who have invaded our country, with all the kinds of diseases they carry…”, in the  words of the wife of the Führer of the Golden Dawn    But, if we set aside for a moment the racist vulgarity, the verbal vomit of the neo-nazis, the problem is real and serious.

Greece has often been criticized internationally and has been condemned for the way it deals with it.  Recently , a delegation from the European Council has visited the country to assess the situation.  Their findings have not been different from other visitors before them:  Appalling detention and hygienic conditions, separation of families (see photo), extremely long time of confinement.

So much for Greece.  But how about the others, those who point and shake the finger and criticize.  Well, it will not be far from the truth to say that they just sit back and watch fully covered by the umbrella of the so called Dublin Regulation II, which states that an immigrant or refugee must remain in the country of their entry into Europe.  Thus, Greece is not allowed to provide the necessary documents for the refugees to travel to other countries. The Dublin Regulation II has been strongly criticised by both the ECRE (European Council on Refugees and Exiles) and the UNHCR (United Nations High Commissioner for Refugees), as being unable to provide fair, efficient and effective protection.  Also that it impedes the legal rights and personal welfare of asylum seekers, including the right to a fair examination of their asylum claim, as well as for the uneven distribution of asylum claims among Member States.

Furthermore, the Dublin system increases pressures on the external border regions of the EU, where the majority of asylum seekers enter EU with Greece being the main point of entry.  It all seems to be very convenient for most other European countries. Greece, that cannot even feed her own -with over 3.000.000 unemployed and an increasing number of homeless and bread lines getting longer and longer- has become  a storage room, a detention camp for immigrants unwanted by the rest of Europe – anywhere between 700.000 and 1.500.000 of them- and is expected to face almost without help at all the waves that keep coming.

In the words of German parliamentarian Annette Groth, that recently visited Greece:  “… I am certain that if Germany was geographically speaking in Greece’s position the Dublin Regulation II would have been abolished by now and the immigration problem solved with it”.

Σημείωση για τους νέους αναγνώστες μας: ο διεθνούς εμβέλειας γελοιογράφος Βαγγέλης Παυλίδης απεβίωσε στις 8.04.2018. Η θέση του στην iΠόρτα μας μένει ζωντανή. 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr