Με δυσάρεστη έκπληξη παρακολούθησα χτες όλο το ελληνικό σύστημα εξουσίας, από την κυβέρνηση με τους υπουργούς της ως την Εκκλησία και από την ΕΡΤ ως το τελευταίο, ιδιωτικό κανάλι, να παίζουν αφελέστατα το ιταμό παιχνίδι του Ερντογάν. Δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες όλη την ημέρα και γιατί να υπάρχει συνεχής ροή της χονδροειδούς φιέστας που έστησε ο γιαλαντζί σουλτάνος – και την οποία πάντως σνόμπαραν οι λοιποί, μουσουλμάνοι ηγέτες – για να επιτύχει αυτό ακριβώς: την εθνική μας κατάθλιψη.

Η Αγιασοφιά και ως ναός, και ως μουσείο και ως τζαμί Haghia Sofia λέγεται και θα λέγεται αποδεικνύοντας έτσι το ασύλληπτο σύμπλεγμα μειονεξίας που τρέφουν απέναντι της ο δικτάτορας της Άγκυρας και ο όχλος της Κωνσταντινούπολης. Σ’ εμένα μού αρκεί ο αποτροπιασμός του Ορχάν Παμούκ αλλά και η έντονη δυσαρέσκεια όλου του πλανήτη.

Επαναλαμβάνω: Ένα τέτοιο μνημείο δεν παθαίνει τίποτα από τα ευκαιριακά παίγνια των πρόσκαιρα ισχυρών οι οποίοι εξακολουθητικά γελοιοποιούνται με τις επιλογές τους και ούτε βέβαια τής ταιριάζουν θρήνοι και οιμωγές.

Η Αγία Σοφία θα ξαναγίνει μουσείο όταν εκλείψει ο Ερντογάν και η μεγαλομανία του και όταν η Τουρκία σταματήσει να είναι ο ταραξίας της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής κυρίως γιατί αυτό δεν συμφέρει μακροπρόθεσμα ούτε την Τουρκία την ίδια ούτε το λαό της.

Από την άλλη πλευρά το πραγματικό πρόβλημα το έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής οι οποίες κατ’ επανάληψη έχουν εγγυηθεί την ασφάλεια και του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των συμβόλων του αλλά και η Ρωσία αφ’ ης στιγμής η Αγία του Θεού Σοφία είναι η καθέδρα του εκχριστιανισμού της. Αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση εφόσον αυτό το μνημείο αποτελεί πετράδι πολύτιμο του κοινού μας πολιτισμού. Όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι εξεφτελίζονται από τις πόζες του γίγαντα με τα πήλινα πόδια.

Πολύ ορθά ο πρωθυπουργός της χώρας δήλωσε πως το θέμα της Αγίας Σοφίας δεν είναι διμερές αλλά διεθνές και διαπολιτισμικό. Και δεν είναι πολλές οι φορές που όλη η ανθρωπότητα ομονοεί τόσο πάνω σ’ ένα ζήτημα. Το αναμφισβήτητο αυτό γεγονός εμείς θα έπρεπε να το εκμεταλλευτούμε όσο το δυνατόν περισσότερο.

Είπαμε και επαναλαμβάνουμε:

Ο πολιτισμός, εκτός από μικροπολιτική σπέκουλα και μοίρασμα χρημάτων προς ημετέρους, μπορεί να αποτελέσει μέγιστο όπλο υψηλής πολιτικής για κυβερνήσεις και λαούς που και φρόνιμα διαθέτουν και ιστορική συνείδηση.

ΥΓ. Ως εικονογράφηση διαλέγω το εξώφυλλο ενός βιβλίου που εξέδωσαν οι φίλοι μου μοναχοί στην Ιερά Σκήτη του Προφήτου Ηλιού στον Άθω και ένα ανθίβολο από την ίδια μελέτη που αποδεικνύει πόσο οι αρμονικές χαράξεις των εικόνων προσεγγίζουν τις αισθητικές λύσεις των αρχαίων επιτυμβίων και πόσο καλά αρδεύονται από μία κοινή, καλλιτεχνική παράδοση.