Πρόσωπα - Αφιερώματα

Πολύ σκληρός ο πέλεκυς…, του Γιώργου Αρκουλή

Spread the love
Γιώργος Αρκουλής

Γιώργος Αρκουλής

Θα το βρείτε: σε “Πολιτεία”, “Πρωτοπορία” Αθήνας-Θεσσαλονίκης-Πάτρας, “Ιανός” Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα ζητηθεί σε 2-5 ημέρες. β) ΗΠΑ μέσω του “Εθνικού Κήρυκα”. γ)στις εκδόσεις Φίλντισι  on line, με μειλ ή τηλεφωνικά 210 65 40 170 – [email protected]

όλα τα συγγραφικά έσοδα θα διατεθούν σε οικογένειες με παιδικό καρκίνο.

Πώς τα φέρνει καμιά φορά του ‘καιρού το ρέμα’.

Σκαλίζοντας χθες μέσω του ‘γιου-τιουμπ’ παλιά βιντεάκια από την αειθαλή εκπομπή «Στην υγειά μας», έπεσα σε κάλεσμα γνωστών  δημοσιογράφων (και παλιών μου φίλων) με πιο εντυπωσιακές φιγούρες εκείνες του Γιάννη Δημαρά και του ‘γίγαντα των Εξαρχείων’ Ανδρέα Μαζαράκη. Τους οποίους ο πονηρός Σπύρος Παπαδόπουλος τους είχε βάλει κοντά του για να κλέψει κάτι από την δημοφιλία τους. Στην πρόχειρη πίστα ο συγκλονιστικός Νίκος Δημητράτος είχε πιάσει το μικρόφωνο, έτοιμος να  αποδώσει τους καρπούς της προικισμένης φωνής του. Μιλάμε για τον εκφραστικότερο, ίσως, ερμηνευτή των κορυφαίων συνθετικών στιγμών του Ξαρχάκου. Ο οποίος, σίγουρα ταλαιπωρημένος από πρόβλημα υγείας που τον βασάνιζε, άρχισε με την «Ελευσίνα» του Μούτση σε στίχους του κορυφαίου Νίκου Γκάτσου. Τότε προέκυψε η έκπληξη, καθώς  πετάχτηκε στην πίστα  να χορέψει ο συνάδελφος Άρης Σκιαδόπουλος. Σοβαρός, χωρίς τσαλιμιές και φιοριτούρες, οι αργές κινήσεις του θύμισαν το αντίστοιχο βαρύ χορευτικό εκείνου του μόρτη που είχε νταλγκά με την τραγουδίστρια στο «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρη. Χειροκροτήθηκε!

Τον γνώριζα πολύ καλά τον Σκιαδόπουλο και τον παραδεχόμουνα σε ό,τι έκανε ως ενεργός ρεπόρτερ στη δύσκολη δουλειά μας στο Συγκρότημα, αλλά και μετά –ως απόμαχο- στα συγκλονιστικά ντέρμπι σκακιού με τον Θόδωρο Σγουρδαίο και τον Νίκο Μακρίδη στο καφενείο της ΕΣΗΕΑ, κάποια πρωϊνά στην Ακαδημίας 20, που διαρκούσαν ως αργά το απόγευμα.

Και τώρα τι;

Ερημιά και σιωπή. Το κτίριο της ΕΣΗΕΑ παγωμένο και βουβό. Οι παλιοί μας φίλοι –και ως ένα σημείο δάσκαλοι στο χώρο μας- «έφυγαν» με εισιτήριο «χωρίς επιστροφή». Σγουρδαίος, Μπόμης, Παντούρης,  Μπετινάκης, Σπύρος Κομίνης, Λογαράς, Παπαγιώργης, Κοροβέσης, Τζαναβάρα, Σκιαδόπουλος…

‘Ολοι τους με καντάρια ήθους και αξίας` στοιχεία που όλο και «λιγοστεύουν» σε μια δημοσιο-γραφική εποχή φόβου, διαπλοκής, αυτολογοκρισίας και απαράδεκτου ‘προσκυνήματος’…

                                                                              [email protected]

SHARE
RELATED POSTS
Το αστέρι του Νικήτα Οικονόμου, του Γιάννη Στουραΐτη
Bertrand Russel: ο δεκάλογος του καλού Δασκάλου
Για τον Δάσκαλό μου, τον Θάνο, του Κώστα Θωμαΐδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.