Τζίνα Δαβιλά

“Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις.”

[Λέων Τολστόι]

Ποιος έχει δύναμη;

Ο δωροθέτης, δωροδοτούμενος, ο ανυπόταχτος ή ο κωλοτούμπας;

Αυτός που έχει τα λεφτά ή αυτός που γίνεται με λεφτά;

Αυτός που πάντα τα καταφέρει και βγαίνει κερδισμένος;

Ή μήπως όποιος πληρώνει το τίμημα των επιλογών του;

Σαφής απάντηση δεν υπάρχει γιατί περιπλέκονται οι διαθέσεις, τα συμφέροντα, τα συναισθήματα, οι ανάγκες, οι συγκυρίες, οι χαρακτήρες των ανθρώπων.

Οι επιλογές όμως καθορίζουν το ποιον μας και όταν στηριχτούμε στις επιλογές μας έχουμε και σαφή εικόνα για το ποιον του καθενός μας.

Κοντολογίς και χωρίς υπεραναλύσεις:

Όποιος δωροδοκεί το κάνει γιατί εξαγοράζει αυτόν που του είναι χρήσιμος κάθε φορά. Βλέπει τους άλλους ως αναλώσιμους (κανόνας αυτός).

Όποιος δωροδοκείται εξαγοράζεται γιατί αυτό του είναι χρήσιμο (επίσης κάθε φορά). Γνωρίζει ότι είναι αναλώσιμος, αλλά δεν μπορεί πάντα να εκτιμήσει σωστά σε ποιο βαθμό και με ποιο κόστος.

Ο ανυπόταχτος δεν δωροδοκείται γιατί αυτό είναι χρηστό για τον ίδιο. Είναι θέμα αρχών συνήθως και όχι ανοησίας. Συνήθως.

Ο κωλοτούμπας χρησιμοποιεί και χρησιμοποιείται, είναι αναλώσιμος, βλέπει τους άλλους ως αναλώσιμους. Είναι η στάση ζωής του. Ζούμε την εποχή της αποκορύφωσης των κωλοτούμπηδων.

Ποιος, τελικά, είναι ο κερδισμένος;

Όποιος «τα παίρνει»; Όποιος πετυχαίνει δωροδοκώντας ό,τι θέλει; Όποιος έχει επίγνωση του «παιχνιδιού» και αλλάζει πόστο αναλόγως των συμφερόντων του; Όποιος είναι έξω από το παιχνίδι και ελεύθερος και «βλάκας»;
Ποικίλουν οι απαντήσεις αναλόγως ανθρώπων και συγκυριών.

Αλλά κανένας  δεν μπορεί να αμφισβητήσει το εξής: δεν υπάρχουν παράλογα αιτήματα, υπάρχουν παράλογες εγκρίσεις.

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι όποιος δέχεται την δωροδοκία, βολεύεται με πολλά ή λίγα προς στιγμήν, αλλά επειδή έχει ήδη χάσει την ελευθερία του, την αξιοπιστία, την ακεραιότητά του είναι πολύ περισσότερο αναλώσιμος γιατί εύκολα μπορεί να ξαναδωροδοκηθεί από τον αντίπαλο (μια φορά δωροδοκούμενος, πάντα δωροδοκούμενος), συνεπώς εύκολα γίνεται προδότης . Όσο πιο άγριο είναι το παιχνίδι και τα συμφέροντα που ‘γεννούν’ την δωροδοκία, όσο περισσότερα είναι τα λεφτά, τόσο πιο επικίνδυνο είναι o δωροδοκούμενος να σβηστεί από τον χάρτη, αν κριθεί ότι δεν εξυπηρετεί συμφέροντα πια ή ότι μπορεί να εκθέσει τον δωροθέτη. Διότι κανείς έντιμος και ηθικός, ακέραιος και έμπιστος  δεν επιλέγει τον δρόμο της δωροδοκίας, αν δεν είναι έτοιμος να ‘καθαρίσει’ από τον δρόμο του το κάθε εμπόδιο αν αυτό εμφανιστεί. Φαύλος κύκλος, επικίνδυνος.

Ο ακέραιος (και ‘βλάκας’) είναι κυρίαρχος του εαυτού του. Έστω και αν δείχνει ηττημένος. Ηττημένος είναι πραγματικά όποιος δεν μπορεί να είναι και ελεύθερος.

Πριν από ένα χρόνο, ένας σεβάσμιος κύριος ρώτησε κάποιον: «Γιατί εσύ είσαι έξω από το ‘χοντρό’ παιχνίδι;…»

«Γιατί δεν μπορώ να είμαι μέσα. Δεν ΘΕΛΩ να είμαι μέσα», απάντησε.

Δεν είμαστε όλοι για όλα. Καθείς εφ ω ετάχθη. Ευτυχώς. Η κοινωνία πρέπει να έχει απ’όλα τα υφάσματα των ανθρώπων.  Για τις νίκες που είναι ήττες, για τις ήττες που είναι νίκες.

Καλό μήνα, καλό καλοκαίρι.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr