Δημήτρης Κατσούλας

Πριν προβώ, και εάν εν τη ρύμη του λόγου προχωρήσω σε οιουσδήποτε χαρακτηρισμούς σχέσιν έχοντες με τα από τηλεοράσεως εκπορευθέντα, θα προσπαθήσω πάντως να συγκρατηθώ και να είμαι κόσμιος – εάν όμως παραστρατήσω κατά το κοινώς λεγόμενο – ας μου συγχωρεθεί από τον φίλο αναγνώστη τυχούσα εκτροπή μου. Εφόσον λάβουμε υπόψη ότι το Μέσον (τόσο το ραδιοφωνικό, πολύ δε περισσότερο το τηλεοπτικό) λειτουργεί ως φυτώριο μέσα από το οποίο αφίενται τα πάσης φύσεως ζιζάνια να υπερκαλύπτουν κάθε τι το υγιές που πάσχει να αναδυθεί λειτουργώντας ως εμπορική επιχείρηση η οποία όχι απλά αποβλέπει στο προβλεπόμενο εκ του νόμου κέρδος αλλά στην προκείμενη περίπτωση να αγγίζει την αισχροκέρδεια, φυσικό κι επόμενο να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με καταστήματα (ραδιόφωνα και τηλεοράσεις) κράχτες, καταστήματα γωνία. Δεν κομίζω φυσικά κάτι το νέο, γνωστά πράγματα αναμασώ, σε μια κοινωνία που άγεται και φέρεται κουβαλώντας τα άγχη και τις ανασφάλειές της και από την άλλη μεριά τα Μέσα να καλλιεργούν την επανάπαυση, στο ότι δηλαδή όλα βαίνουν ως είχαν προβλεφθεί από πλευρά κυβερνήσεως – διαχρονικό το τέχνασμα –, και καμία απόκλιση των στόχων δεν παρατηρείται.   

Με αυτά τα δεδομένα, συμπεριλαμβανομένου και του αθέμιτου ανταγωνισμού, ευκόλως να ανακράξει κάποιος: σωστά πράττουν. Επομένως, το περί ου ο λόγος θέμα, εφόσον έτσι το αποδεχθήκαμε,  μπορούμε πλέον να προβούμε στον επόμενο χαρακτηρισμό με την επίκληση του Μέσου ως προμηθευτή ή μαγαζάτορα. Άραγε, εφόσον το Μέσον (κατάστημα) διαθέτει πάσης φύσεως προϊόντα και επικειμένων φυσικά των εκλογών τα προϊόντα αυτά συγκεκριμενοποιούνται σε πρόσωπα έτοιμα να αναλάβουν τις τύχες της κοινωνίας, με ό, τι αυτό συνεπάγεται στα χέρια του, άπαντα ευρέως προβεβλημένα μέσα από τις συχνότητες τόσο των ραδιοφώνων, στο μέγιστο όμως βαθμό από τα τηλεοπτικά Μέσα με τον λαό να αποδέχεται αυτά, κάθε παράπονο, γκρίνια, μεμψιμοιρία και κακομουτσουνιά, μη αποδεκτή εκ των υστέρων, μετά δηλαδή την απομάκρυνση από το ταμείο, την κοινώς εκλογική κάλπη αποκαλούμενη, πίπτει εις το κενό.  

Με το σκεπτικό αυτό, ουδέν παράπονο δεν πρέπει να διατυπωθεί κατά και μετά την κατάρτιση των ψηφοδελτίων, καθότι πληροφορούμαι ότι το γράψιμο και το σβήσιμο των υποψηφίων έχει λάβει χαρακτηριστικά Δρομέα, ο οποίος μέρα νύχτα ξεκινά από την περιοχή του Χίλτον όπου είναι εγκαταστημένος από τον γλύπτη Βαρώτσο, δοκιμάζει ένα γρήγορο καφέ στο Μαξίμου, διέρχεται την πλατεία Κουμουνδούρου, κοντοστέκεται σιωπηλός στήνοντας αυτί και κατηφορίζει την οδό Πειραιώς ακολουθώντας το gps που του έχει οριστεί για τον αριθμό 62 περιοχή Μοσχάτο. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί γιατί οι φήμες περί αθλητριών, κατά πάσα πιθανότητα Σοφία Μπεκατώρου, τραγουδιστών της λαϊκής γενιάς ευρέως αποδεκτών στην νεολαία, χορευτών και δημοσιογράφων θα είναι από τους πρώτους που θα φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. 

Και τα κριτήρια επιλογής τους; θ’ αναφωνήσει κάποιος. Ένα και μόνο κριτήριο μετρά: το βάρος της αναγνωρισιμότητας ενός εκάστου των υποψηφίων. Το περιεχόμενο και η ποιότητα υπάγονται σε δεύτερη ή και τρίτη κλίμακα ας είναι ακόμη και κούφια καύκαλα μιας χελώνας, ας πούμε. Μη εξανίστασθε αγαπητοί μου αναγνώστες, έτσι πάντα και για τα περισσότερα κόμματα στην Ελλάδα, τα ίδια ίσχυαν και θα ισχύουν. 

Τέλος, πληροφορούμαι ότι άπασα η κυβέρνηση, ακολουθεί η μείζων αντιπολίτευση και ακολουθούν και τα υπόλοιπα κόμματα, εκδράμουν προς την κοινωνία όχι απλώς να αναδείξουν τις ανάγκες της κοινωνίας και τα πεπραγμένα τους αλλά να προβάλλουν με ό, τι μέσον διαθέτουν αυτά τα οποία μέλλονται να πράξουν ‘για την καλυτέρευση της καθημερινότητάς’ μας.