DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις

Απ.Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στ.Διαγόρας)-Ρόδου-Λίνδου (ΙΚΑ)-Λεωφ.Κρεμαστής-Πηγές Καλλιθέας (Μάϊος-Οκτώβριος)

GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας

visit our new web site

« Να κατονομάζεις λάθος τα πράγματα σημαίνει να συμβάλλεις στη δυστυχία του κόσμου» έγραψε ο Καμύ. Δεν θα δυστυχήσουμε, προς θεού, αλλά ας δούμε με ρεαλισμό την επιστροφή στην «κανονικότητα».

Μόλις λοιπόν βγούμε ξανά μαζικά στην παραγωγή και στην κατανάλωση, έστω φοβικά στην αρχή, δυο ορισμοί( ανθρωποώρες/εργατοώρες) θα ανταγωνίζονται να πιάσουν θέση στην νέα πραγματικότητα.

Επειδή συνηθίσαμε σε επιδοτούμενο ελεύθερο χρόνο ( με δαπάνες σχεδόν μόνο για τα βασικά) τώρα το πιθανότερο είναι να  ξοδεύουμε περισσότερα λεφτά (με ανοιχτά τα εστιατόρια που είναι η μισή ζωή μας). Λεφτά που πρέπει να βγαίνουν προφανώς από περισσότερη δουλειά. Η οικονομική θεωρία μιλάει για άνοδο παραγωγικότητας ( με το 5G πχ.) αλλά αναφέρεται φυσικά σε όσους μεσοπρόθεσμα διατηρήσουν δυο πράγματα : την δουλειά τους και το προηγούμενο εισόδημα τους.

Ας αφήσουμε όμως τα μακροοικονομικά και ας πιάσουμε στην φιλοσοφική του ρίζα το θέμα. Το αύριο θα είναι ζήτημα διαλεκτικής μεταξύ : παραγωγής υπεραξίας και πραγματικής αμοιβής της εργασίας. Όμως η αβεβαιότητα εντός μας είναι στην ουσία η ακούσια «εξορία» της εργασίας και της αμοιβής της από την οποία μερικώς παραιτήθηκαμε ( βλ 534 ευρώ).

Τι συνέβη στην πραγματικότητα που αρνούμαστε να το ονομάσουμε αλλά θα το βρούμε μπροστά μας; Με την πανδημία ο καπιταλισμός βρήκε την ευκαιρία (επιστράτευσε το εμπόρευμα-φόβος )για να επιβάλλει γενική παύση προσφοράς-ζήτησης. Η πανδημία μετατρέπεται ουσιαστικά, ως μερική παύση, σε μια «αναπτυξιακή σταθερά»: η εξοικείωση των οικονομικών υποκειμένων με τον φόβο δημιουργεί εγκράτεια και αποταμίευση ( δηλαδή ρευστότητα), κρατικές ενισχύσεις και επιδοτήσεις (δηλαδή ρευστότητα). Και επειδή τα μηδενικά επιτόκια «κράτησαν» το χρήμα μέσα στην πανδημία, το τραπεζικό σύστημα εφοδιάστηκε με το απαραίτητο καύσιμο που παρήγαγε ο φόβος (ρευστότητα). Ταυτόχρονα όμως καθηλώθηκε ένα άλλο εμπόρευμα : η εργασία, με μια φαινομενικά προσωρινή, αλλά (μάλλον πιο μόνιμη) απαξίωση της .

Και επειδή ο χρόνος του κορονοιού έχει αποσυνδέσει τον χρόνο της οικονομίας από τον χρόνο του ανθρώπου, η σύγχυση που ανέφερα στην αρχή (άνθρωπο/εργατοώρες ) θα απαιτήσει πάλι το ιερό δισκοπότηρο : την αυξημένη παραγωγικότητα

Με απλά λογια : πιο γρήγορα και από το 5G, που θα διακινήσει ιδεές, γνώση, καινοτομία, παραγωγή (ίσως και ανθρώπους), ο φόβος «διακίνησε» μάλλον προς τα κάτω την τιμή της εργασίας ως αντίτιμο για την νομισματικοποίηση του χρόνου που επέβαλλε η ριζική αβεβαιότητα. Το ότι η ιντερνετική ταχύτητα θα αυξήσει την παραγωγικότητα είναι δεδομένο. Όμως κάποιοι αισιόδοξοι λένε ότι αυτό θα σηκώσει κάπου- κάπως-κάποτε και τους μισθούς. Γιατί ; Ιδιωτικές επενδύσεις και διάχυση ωφέλειας από τεχνολογία, ιδέες, καινοτομία.

Ουπς ! Εδώ είναι τα δύσκολα: ποιες ιδέες/καινοτομίες και από ποιους ; Ποιοί θα ωφελούνται ; Μήπως η αλλαγή του εργασιακού βίου, σε χώρες παροχής υπηρεσιών σαν την Ελλάδα καλή ώρα, θα έρχονται «από πάνω» ανάλογα με την πρόοδο της ιδιωτικής καθαρά καινοτομίας, που ακόμη και αν την γεννούν οι κάτω, ξέρουμε ότι αυτή θα χρηματοδοτείται πάντα από τα μεγάλα πορτοφόλια  ; Πόσες ιδέες πχ. θα γεννήσουν δημόσια αξία επειδή θα τύχει να επιδοτηθούν από το Δημόσιο ;

Ξέρω ότι κουράζουν οι αναλύσεις αυτές αλλά ο καπιταλισμός μετατρέπεται σε android με ειδικό λογισμικό ασυνείδητο που θα προστάζει ασταμάτητα : « συγκεντρώσου στον στόχο, ανακάλυψε, και μην κοιτάς το σύστημα. Εσύ και μόνο εσύ ορίζεις το εισόδημα σου». Οπότε και ακούγονται ως περιττές οι θεωρητικές αναλύσεις σχετικά με την πτώση του μισθού και των εισοδημάτων.

Συγχωρέστε με αλλά εδώ νιώθω να με εκφράζει η φράση του στοχαστή Μορέν για το αύριο της πανδημίας : «ότι, ως τώρα, έμοιαζε διαχωρισμένο είναι στην πραγματικότητα συνδεδεμένο με το όλον».