Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

( Για την ποιητική συλλογή «Καιροί Μεταμοντέρνοι»του Κώστα Κωνσταντινίδη)

Σπάνια βρίσκει κανείς ποιητικές συλλογές που πραγματεύονται το νεωτερικό πραγματικό και πιο συγκεκριμένα το μεταμοντέρνο στοιχείο του ανθρώπινου βίου.

Από τις τελευταίες εκδόσεις που προσωπικά ξεχώρισα, με βάση τα ελάχιστα- ομολογώ-ποιητικά μου αναγνώσματα, είναι η μικρή συλλογή ενός ταλαντούχου νέου ποιητή, του Κώστα Κωνσταντινίδη ( «Καιροί Μεταμοντέρνοι», Ιδιωτική έκδοση 2021)

Σε αυτή ο ποιητής πειραματίζεται με μια οξυδερκή ματιά -κάτι σαν ψυχολογική ευφυία θα την χαρακτήριζα- στο μεταμοντέρνο στοιχείο και εξωτερικεύει με μια ιδιαίτερη λεκτική αισθητική, την  διαρκή εσωτερίκευση της γενικευμένης συστημικής δυσφορίας.

Στο μεγαλύτερο μέρος της συλλογής παρακολουθεί κανείς μια ροή ελεύθερων συνειρμών, σχεδόν ενορμητική, με βάση τόσο τα ερεθίσματα της καθημερινή ζωής του μέσου ανθρώπου, όσο και με τις συνηχήσεις του ψηφιακού κρότου που κατακλύζει τα εικονιστικά υποκείμενα.

Ο Κωνσταντινίδης αποφεύγει την μέθοδο και την ειδική τροπικότητα των νοημάτων ώστε να αφήσει ελεύθερη ουσιαστικά την συναισθηματική νοημοσύνη του αναγνώστη που αναδύεται από κάθε ιδιαίτερο νόημα.

Η συγκεκριμένη συλλογή είναι ουσιαστικά ανόθευτη ως προς την οπτική πάνω στον μεταμοντέρνο κόσμο. Και γι αυτό αγγίζει τον βυθό της σύγχρονης πραγματικότητας, δηλαδή της γενικευμένης υπερ-συνδεσιμότητας των υποκειμένων στα δίκτυα

Κάθε ένα από τα  σημαίνοντα έχουν το δικό τους συνεχές : ένα παρόν, ένα παρελθόν και ένα μέλλον, αφού ο Κωνσταντινίδης δεν μας αυτοσυστήνεται με στοχασμούς αλλά επικοινωνεί την ενσυναίσθηση του αυθόρμητα -σε ενεστώτα και μέλλοντα χρόνο.

Με αυτό τον μη συστημικό τρόπο υποδεικνύει το ριζωματικό στοιχείο στην σκέψη, που ο μεταμοντέρνος καπιταλισμός περιορίζει στο υποκείμενο, και πως αυτό διακλαδώνεται μέσα στο συλλογικό ασυνείδητο.

Στις σελίδες της εν λόγω ποιητικής έκδοσης παρελαύνουν μεταξύ άλλων η πολιτική, η μικροοικονομία και η ψυχανάλυση ενώ ο πληθυντικός, και το «αθέατο εμείς», χρωματίζουν έντονα το κοινωνιολογικό πρόσημο.

Υπάρχουν αναφορές και σημαινόμενα για τα σύγχρονα ακτιβιστικά και πολιτικά κινήματα που δίνουν έναν ριζοσπαστικό τόνο στην ποιητική πλοκή.

Αναγνωρίζει ο καθένας, εντός των ποιημάτων του Κωνσταντινίδη, κάποια από τα δικά του βιώματα, στριμωγμένα στο ασυνείδητο, που μετατρέπουν την ανάγνωση των στίχων  σε μια βαθιά αλλά ωφέλιμη ψυχοθεραπευτική περιήγηση.

Οι «Καιροί Μεταμοντέρνοι» είναι τελικά κάτι σαν ανατομία ενός παρόντος που ψάχνεται για το μέλλον αφού λέξεις όπως : εντροπία, μετα-δημοκρατία, scroll, κ.α συνθέτουν ένα μωσαϊκό εννοιών που επεξεργάζεται σύγχρονα νοήματα τα οποία παράγονται πίσω από τα σημαίνοντα («να επιδοθούν σε οφθαλμόλουτρο βέβαια δεν παραλείπουν»).

Ο Κωνσταντινίδης μιλάει για «ψηφιακές επιβραβεύσεις» και για τον σύγχρονο «κατάδικο» ως συμμέτοχο μιας καφκικής αοριστίας. Πρόκειται για έξοχη συνθετική πλοκή σχετικά με το ενοχικό σημερινό υποκείμενο.

Φράσεις-φορτία που συνδέουν το λυρικό με τον σύγχρονο υλισμό της μεγάλης εικόνας της εποχής («μαγνητικοί πόλοι») δείχνουν ότι το μεταμοντέρνο έχει γίνει κτήμα του ποιητή αλλά και τραύμα του. Και η αλήθεια είναι ότι αυτή η συλλογή «τραυματίζει» θετικά τον αναγνώστη.