Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Γιάννη ΠανούσηΕΔΩ

Ήρθαν τ’αλόγατα καβάλλα στους ανθρώπους

κάψαν, κάψαν, κάψαν

κι έμεινε μόνο το νερό

Γιώργος Γαβαλάς, Τ’αλόγατα καβάλλα στους ανθρώπους

Η σχάση (μέχρι και σχιζοφρένεια) στην ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα είναι δεδομένη.

Ας δούμε πέντε περιπτώσεις δια-χωριστικών κατα-στάσεων.

1.  Για άλλους λαούς η κρίση είναι ευκαιρία οδυνηρής αυτογνωσίας και γι’ άλλους επίδειξη ελαφρότατης αυτοκαταστροφής.

2.  Για άλλους πολίτες η Δημοκρατία είναι ευκαιρία κατάχρησης δικαιωμάτων και ελευθεριών και γι’ άλλους η τραγική μάνα που έχασε τα παιδιά της στις αγορές.

3.  Για άλλους καταπιεσμένους η Σοσιαλδημοκρατία είναι ευκαιρία δεξιόστροφης πολιτικής και γι’ άλλους το ενδεχόμενο (αναγκαίο;) βήμα πριν την αριστερή ρήξη με τον φονταμενταλισμό των άκρων.

4.  Για άλλους η αγανακτισμένη βία είναι ευκαιρία λαϊκού ακτιβισμού και γι’ άλλους η άλλη όψη της ίδιας απολυτοποιημένης και απονομιμοποιημένης εκδίκησης κατά των αδύναμων θεσμών της Δημοκρατίας.

5.  Για άλλους τα εθνικά σύμβολα είναι ευκαιρία ανάλωσης του παρελθόντος και για άλλους η μοναδική συνεκτική ουσία της ιστορικής διαδρομής μιας χώρας.

Φοβάμαι ότι έχουμε μάθει να ζούμε με αντι-φάσεις και έτσι θα συνεχίσουμε. Μέχρι τελικής πτώσης, έκπτωσης ή κατάπτωσης του παλαιού γνωστού – άγνωστου κακού εαυτού μας.

Υπάρχει άραγε χώρος για ανα/στοχασμούς κι ανα/δράσεις μετά την Πανδημία;

Εξαρτάται πάλι από πέντε προϋποθέσεις:

1. Τι ακριβώς αναζητεί η Νέα Διακυβέρνηση; Την άδικη κατανομή της ισότητας (πλούτος) ή τη δίκαιη αναδιανομή της ανισότητας (φτώχεια);

2. Τι ακριβώς έχουν στο πλάνο τους οι «επίδοξοι»; Την εξουσία από μηδενική βάση ή την επανάληψη του ίδιου έργου με τους ίδιους κακούς ηθο-ποιούς αλλά σε διαφορετικούς ρόλους;

3.  Τι ακριβώς προσδοκούν να πετύχουν οι οικονομολόγοι της κρίσης; Την μαθηματική διάγνωση και θεραπεία των κοινωνικών ασθενειών ή την κοινωνική πρόληψη των πολιτικών παρεκκλίσεων;

4. Τι ακριβώς καλλιεργούν οι υψηλοί αντιπολιτευτικοί τόνοι; Τον (αντι)κοινωνικό αυτοματισμό του λαϊκισμού ή την κινητοποίηση της συνετής πολιτικής των μεταρρυθμίσεων;

5.  Τί είναι αυτό που θα δώσει πίσω τις χαμένες ευκαιρίες και τη χαμηλή αυτοπεποίθηση του μέσου έλληνα;

ΟΛΟΙ θέτουν ερωτήματα και καταγγέλουν αλλήλους για την κρίση. ΟΥΔΕΙΣ όμως , κοιτώντας τους πολίτες στα μάτια, λέει τις [σκληρές] αλήθειες

Οι (ειλικρινείς και έντιμες) απαντήσεις των κομμάτων , των πολιτικών φορέων και της κοινωνίας των πολιτών θα καθορίσουν και το πλαίσιο της αισιοδοξίας ή της απαισιοδοξίας για το λαό. Σε διαφορετική περίπτωση στη μετα-κορονοϊό εποχή θα έχουμε ανατροπές σκηνικού που ούτε καν φανταζόμαστε. Και κατά τη γνώμη μου θα κινούνται προς την κακή κατεύθυνση…

ΥΓ.’’Κανείς υγιής οργανισμός δεν αρρωσταίνει

    αν δεν το επιτρέψει ο ίδιος ο άνθρωπος’’  [Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά, Εξομολόγηση σε Δέκα Πράξεις]

“ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΕ ΔΕΚΑ ΠΡΑΞΕΙΣ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΝΤΙΣΙ