Το δεύτερο βιβλίο του Γιάννη Παπαϊωάννου “Κόκκινο, γράφουμε”

κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Φίλντισι”

Γιάννης Παπαϊωάννου 

Πήγα για λίγες μέρες στη Λευκίμμη (Νότιο μέρος της Κέρκυρας) και γυρίζοντας για την Ηγουμενίτσα πήρα το ferry boat. Δεν μου αρέσει να κάθομαι στο σαλόνι ή θα πάω τέρμα επάνω στο κατάστρωμα παρέα με τους γλάρους να πετούν μαζί μου ή κάτω πίσω στην πρύμνη να βλέπω το μέρος που αφήνω και τα αφρισμένα κύματα που δημιουργεί η προπέλα. Καθώς χάζευα ακούω από ένα φορτηγό ένα τραγούδι πολύ γνώριμο. Γυρίζω και βλέπω ένα λευκό καθαρό Scania με τον οδηγό μέσα να σιγοτραγουδά το Hurt με τον Johnny Cash. Πάω πιο κοντά και του λέω.

-Πολύ ωραίο τραγούδι.

-Ανέβα να το ακούσουμε μαζί.

Είναι και ψηλά αυτά. Ένα, δυο, τρία σκαλοπάτια, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω στην καμπίνα που πραγματικά αστράφτει. Βλέπω έναν τύπο γύρω στα 55 με 60, μαύρη μπλούζα με την φωτογραφία του Johnny Cash και κόκκινο μαντήλι στο λαιμό.

-Μπράβο σου που ακούς τέτοια μουσική.

Χαμηλώνει την ένταση και μου λέει.

-Πώς σε λένε;

-Γιάννη.

-Γιάννη λένε και μένα, Γιάννη λένε και αυτόν που ακούμε. Τον γουστάρω πολύ και δεν μου λείπει ποτέ στα ταξίδια μου, γιατί και αυτός λαϊκός είναι. Ήμουνα πολλά χρόνια στην Αμερική, οδηγούσα ένα κόκκινο White, ξέρεις αυτά που βλέπετε στις ταινίες με την μακριά μούρη, βαγόνι ολόκληρο, όχι κουρσάκι σαν το Scania…!…

Ξέρει πολλά για τον Johnny Cash, μου λέει ότι στα μέσα του 1980 τον είχε δει ζωντανά στο Phoenix της Arizona, ότι πάντα άρχιζε με το Folsom Prison Blues, ότι κοιμόταν δυο μέρες στο White γιατί είχαν πιει μαζί με την παρέα του δυο καφάσια μπύρες και πέντε μπουκάλια τεκίλα. Τελείωσε το τραγούδι και κοιτάω πίσω στην καμπίνα μερικές φωτογραφίες,μια του Cash, τον Μπιθικώτση, την Γιώτα Λύδια και μια από ένα εξώφυλλο δίσκου που το ξέρω. Γιώργος Σαρρής ”Οι νταλίκες.”. Δεν προλαβαίνω να τον ρωτήσω και μου απαντά.

-Το τραγούδι αυτό το είχα σε κασέτα. Το έχω γράψει σε cd γιατί έλιωσε η φουκαριάρα από το παίξιμο. Το ακούω πάντα στα ταξίδια μου, αλλά και όλον τον δίσκο γιατί μου αρέσει όπως τραγουδάει ο μάγκας.

-Να σε ρωτήσω κάτι. Συνήθως στις νταλίκες βλέπουμε φωτογραφίες με ψηλοτάκουνες γόβες και μαγιό.

-Εγώ, φίλε μου, όπως βλέπεις έχω ολόκληρη κρεβατοκάμαρα πίσω και οι γυναίκες που μπαίνουν μέσα βγάζουν μόνες τους τις γόβες και όχι εγώ να τις κόβω με το ψαλιδάκι γύρω-γύρω στο χαρτί!

Φτάσαμε στην Ηγουμενίτσα και πηγαίνοντας στο αυτοκίνητο μου του ευχήθηκα καλό δρόμο και να έχει πάντα καλά ταξίδια.

-Να σου πω. Δεν μου είπες εσύ τι δουλειά κάνεις;

-Την άλλη φορά που θα συναντηθούμε.

Καλά ταξίδια, φίλε νταλικιέρη.

Άκου μαζί μας το Hurt και τις Νταλίκες.

  GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007