Το χέρι του Θεού.Το 1973 δύο παιδικές ομάδες στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής έπαιζαν μεταξύ τους. Οι παιδικές ομάδες της Αρχεντίνος Τζουνιορς και της Ρίβερ Πλέιτ στην Αργεντινή . Κάποια στιγμή το νούμερο 10 των Αρχεντίνος δέχτηκε την μπάλα από τον τερματοφύλακά του, απέφυγε έναν κεντροεπιθετικό της Ρίβερ και ξεχύθηκε προς το αντίπαλο τέρμα. Πολλοί ποδοσφαιριστές προσπάθησαν να τον ανακόψουν: στον πρώτο πέρασε την μπάλα πάνω από το κεφάλι, στον δεύτερο την πέρασε μέσα από τα πόδια και τον τρίτο τον ξεγέλασε με τακουνάκι. Στη συνέχεια, χωρίς να σταματήσει, αφού πέρασε τους αμυντικούς και τον τερματοφύλακα, πεσμένο στο έδαφος, μπήκε περπατώντας με την μπάλα στο αντίπαλο τέρμα. Αυτός ήταν ο Μαραντόνα. Το παιδί που τη νύχτα κοιμόταν αγκαλιά με την μπάλα σε ένα φτωχόσπιτο, σε μια φτωχογειτονιά και τη μέρα έκανε θαύματα μαζί της. Μέχρι να φτάσει λίγα χρόνια μετά στην κορυφή του κόσμου. Ο Μαραντόνα που είπε πράγματα που τάραξαν το τέλμα. Που έκανε τους Ναπολιτάνους να κουρεύουν τα παιδιά και τα σκυλιά τους σαν εκείνον, που προσέφερε στους Αργεντινούς μια διέξοδο από τη συλλογική απογοήτευσή που βίωναν, και γι’αυτό τον λάτρεψαν ως θεϊκή φιγούρα. Ο ατίθασος, ο ασυμβίβαστος, ο τσαμπουκάς, το ατόφιο ταλέντο. Ο Μαραντόνα με τον Τσε αποτυπωμένο στο χέρι. Το χέρι του «θεού».

Θλίψη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο σπουδαίος Ντιέγκο Μαραντόνα πέθανε σε ηλικία 60 ετών έχοντας υποστεί ανακοπή.