Ο Πρωθυπουργός είναι ευγενής άνθρωπος. Μετάνιωσε για το «go home» και το γύρισε στο «Yes Madam». Ετσι η Ελλάδα δεν θα γίνει απλώς «αποθήκη ψυχών» όπως λέει ποιητικά το γνωστό κλισέ, αλλά τόπος δυστυχίας για τους μετανάστες και δυσθυμίας για τους Ελληνες. Και όλα αυτά για ένα αντίδωρο, διατήρηση μειωμένου ΦΠΑ σε πέντε νησιά του Αιγαίου, και ενδεχομένως εξάμηνη αναβολή της μείωσης των συντάξεων – ίσια ίσα για να καβατζάρει το χρόνο των εκλογών του Μαΐου.

Ο κ. Τσίπρας περιτύλιξε τη νέα ολέθρια υποχώρηση με οιμωγές για την Ευρώπη που δεν έχει πλέον τις ιδρυτικές αξίες της, την αλληλεγγύη, τον ουμανισμό, τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο διεθνές δίκαιο, που δεν αποτελούν κοινό τόπο για τους 28. Μια Ευρώπη που είναι βαθιά διχασμένη, μια ακραία συντηρητική, σωβινιστική αντιμεταναστευτική και μια δημοκρατική, ουμανιστική (στην οποία ανήκει φυσικά η πτωχή πλην τίμια Ελλάς).

Βέβαια σε αυτή την διαιρεμένη Ευρώπη η Ελλάδα δέχτηκε να παίξει τον ρόλο του χρήσιμου με κοντόθωρη εκλογική στόχευση, αγνοώντας τα δυσβάστακτο μακροπρόθεσμο βάρος που αναλαμβάνει.

Με την συμφωνία που αποδέχτηκε τερματίζεται η υποχρεωτική μετεγκατάσταση προσφύγων σε άλλα κράτη, και αυτή μετατρέπεται σε εθελοντική (δηλαδή ανύπαρκτη, όπως ήταν και τα δύο χρόνια της υποχρεωτικής).

Θα υπάρχει «συνεργασία» των κρατών μελών στις δευτερογενείς μετακινήσεις. Οπερ θα επιστρέφονται ταχέως στην Ελλάδα ως χώρα πρώτης καταγραφής οι πρόσφυγες που μετακινήθηκαν στη Γερμανία. Υποτίθεται στην ίδια μοίρα είναι και η πρόθυμη Ισπανία που αποδέχτηκε την συμφωνία με την Μέρκελ, μόνο που εκεί το πρόβλημα είναι εικονικό, καθώς οι προσφυγικές και μεταναστευτικές εισροές είναι υπαρκτές αλλά ελάχιστες μετά την ύψωση φράκτη σε δύο ισπανικούς θύλακες, τη Θέουτα και τη Μελίγια, στα σύνορα με το Μαρόκο. Η άλλη μεσογειακή χώρα, η Γαλλία, αυτοεξαιρέθηκε σύμφωνα με δήλωση του Μακρόν.

Ο κ. Τσίπρας υποστήριξε ότι απετράπη ο κίνδυνος της επαναπροώθησης των πρωτογενών ροών, στα κλειστά κέντρα στην Αφρική. Θα μας… κακόπεφτε να γίνει! Στην ουσία απετράπη μια τέτοια προοπτική γιατί καμία από τις χώρες της βορειοανατολικής ζώνης της Αφρικής (Αίγυπτος Λιβύη, Τυνησία, Αλγερία), δεν δέχτηκε να παίξει αυτό το ρόλο. Οπως είχε δηλώσει η Μέρκελ το σχέδιο θα υλοποιείτο μόνο αν συμφωνούσαν οι αναφερόμενες χώρες και εφόσον εμπλεκόταν ο ΟΗΕ!

Τα κέντρα φιλοξενίας θα δημιουργηθούν εθελοντικώς στις πρώτες χώρες υποδοχής προσφύγων. Παρότι ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι η Ελλάδα έχει ήδη hot spots, με δεδομένο όταν αυτά είναι υπερκορεσμένα και άθλια, θεωρείται σίγουρο ότι θα δημιουργηθούν καινούργια. Τη στιγμή δε που η Ιταλική κυβέρνηση υιοθέτησε σκληρή πολιτική έναντι του μεταναστευτικού, δεν αποκλείεται να στραφούν προς τον αδύνατο κρίκο, την Ελλάδα.

Σε αυτά προστίθεται και η προειδοποίηση Τσαβούσογλου προς την Ε.Ε. ότι πέραν των επί πλέον 3 δισ. που ζητάει να εκταμιευτούν (αυτό θα γίνει), η Τουρκία θα άρει τη δέσμευσή της στο προσφυγικό, εάν από την Ε.Ε. δεν αρθεί η βίζα για τους Τούρκους Πολίτες (με δεδομένο ότι η Τουρκία έχει 3,5 εκατ. πρόσφυγες /μετανάστες, είναι ορατή η ζοφερή προοπτική που διανοίγεται για μας).

Ο κ. Τσίπρας είπε επίσης ότι απετράπη το ενδεχόμενο να παραπεμφθεί στις καλένδες η προοπτική αναθεώρησης του «Δουβλίνου σε μια δίκαιη κατεύθυνση. Δηλαδή η αναθεώρηση δεν είναι επί θύραις, δεν πίεσε ούτε εκβίασε γι αυτό, απλώς το άφησε να υπάρχει ως «προοπτική»…

Αποφεύχθηκε επίσης κατά τον πρωθυπουργό ο κίνδυνος, να αντιμετωπίζονται με συνοριακούς ελέγχους οι δευτερογενείς ροές προς την Κεντρική Ευρώπη, και να δημιουργηθεί μια μικρή δυτικοευρωπαϊκή Σένγκεν! (παράδοξος φόβος για έναν πολιτικό που κάποτε διερωτάτο «Και τι έγινε να μας βγάλουν από την Σένγκεν». Αλλωστε η «μικρή Σένγκεν» έχει τρόπον τινά δημιουργηθεί, καθώς πλην της Ισπανίας που προαναφέραμε φράχτες έχουν ανυψώσει στα σύνορά η Αυστρία, η Σερβία, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Εσθονία, η Φιλανδία, η Νορβηγία, τα Σκόπια, η Βουλγαρία και φυσικά η Ελλάδα – τον διάτρητο του Εβρου. Οι περισσότεροι υψώθηκαν για… χάρη μας!

Η συμφωνία είναι ακόμη γενικών αρχών, άρα θολή ως προς τις λεπτομέρειές της, αλλά επιτρέπει συμπεράσματα. Οι σκληροί τη Ευρώπης, όπως οι του Βίσεγκραντ (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία), η Αυστρία, η Γερμανία, επικράτησαν κατά κόρον (Η Άνγκελα Μέρκελ ξεφορτώθηκε ένα πονοκέφαλο που απειλούσε τη διάλυση της κυβέρνησής της). Μαζί τους η Ιταλία της σκληρής νέας κυβέρνησης και η Γαλλία που αυτοεξαιρέθηκε. Ισπανία και Τουρκία θα λάβουν επί πλέον χρηματοδότηση. Η Ελλάδα θα πληρώσει… τον μουτζούρη, καθώς δεν διεκδίκησε ο Πρωθυπουργός ούτε καν επιπλέον χρήματα.

Σαφώς το θέμα είναι ανθρωπιστικό, αλλά αν η Ελλάδα επωμιστεί (που επωμίζεται), όλον τον… ανθρωπισμό της Ευρώπης («Σώσαμε την αξιοπρέπεια της Ευρώπης» που λέει και ο Πρωθυπουργός), τα προβλήματα που θα αναδυθούν θα δημιουργήσουν αντίρροπες κοινωνικές ροπές, με θέριεμα της ξενοφοβίας και της δυσανεξίας.

Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που θα έρθουν από τη Γερμανία. Είναι σχετικά λίγοι. Το πρόβλημα είναι αυτοί που θα συνεχίσουν να έρχονται και θα παραμένουν εδώ. Πόσοι χωράνε; Πως θα ζήσουν;

Αρκεί να διαβάσει κανείς τα προβλήματα που ανέφερε ο Πρόεδρος της κοινότητας Μόριας, που έχει κάνει τη ζωή των κατοίκων… «μη ζωή», για να κατανοήσει αυτά που θα αναδυθούν. Αλλωστε από όσο ξέρουμε ο κ. Τσίπρας πριν πει το «Ναι» δεν είχε κάποια συνεργασία με τους υπουργούς που εμπλέκονται έμμεσα αλλά καθοριστικά, όπως Υγείας (για την υγεία των προσφύγων/μεταναστών), Εσωτερικών (για την οριοθέτηση Hot spots), Δημόσιας Τάξης (η οποία θα επιβαρυνθεί), Οικονομικών (για το επί πλέον κονδύλι που θα χρειαστεί και από που θα βρεθεί), κ.α. Απλώς είπε το «ναι».

Αυτός ησύχασε μια και θα προπαγανδίσει την παράταση του μειωμένου ΦΠΑ, οι εύκολοι ανθρωπιστές οπαδοί του θα πανηγυρίζουν, αλλά οι νουνεχείς πολίτες θα περιμένουν τα χειρότερα.

Γιάννης Σιδέρης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  Το άρθρο δημοσιεύεται και στο liberal.gr

The article expresses the views of the author

iPorta.gr