Ανοιχτή πόρτα

Ο κατά φαντασίαν ασθενής, του Νίκου Βασιλειάδη

Spread the love

Ο άρρωστος Αργκάν, άρρωστος μόνο στην φαντασία του, καταντά με τον εγωισμό του και τις εμμονές του να ταπεινωθεί, να εξευτελιστεί και να γίνει έρμαιο στα χέρια των επιτήδειων γιατρών της εποχής του. Ένας υποχόνδριος, θύτης του εγωισμού και θύμα της ψύχωσής του που με τις ακρότητές του, γίνεται τύραννος για τους ανθρώπους που έχει κάτω από την επίβλεψή του, κάνοντας τα παιδιά του να υποφέρουν.

Νομίζω πως όλοι αναγνωρίσατε τον “κατά φαντασίαν ασθενή” του Μολιέρου και να μην πήγε το μυαλό σας σε κάποιους άλλους που νομίζουν πως του κυνηγάνε και πως θέλουν να τους διαλύσουν και κάτι τέτοια σοβαρά προβλήματα. Εδώ εξάλλου μιλάμε μόνο για Θέατρο. Ο Μολιέρος πρώτος λοιπόν και πριν από πολλά χρόνια έριξε τη διεισδυτική του ματιά στην ψυχή των ηρώων του. Μην νομίζετε πως όλοι περίμεναν τον Φρόυντ ή τον Ράιχ ή τον Γιάλομ για να κάνουν αυτή την δουλειά. Πίσω από την «δήθεν αρρώστια» του «κατά φαντασίαν ασθενή (μια ιστορία που άλλωστε εξελίσσεται την περίοδο των αποκριών, την εποχή που μερικοί αρέσκονται να φορούν στολές) , πίσω από τις γελοιότητες και τα ελαττώματα των ανθρώπων που παρουσιάζει ξεσκεπάζει το πραγματικό βάθος των χαρακτήρων του και τις τραγικές συνέπειες των πράξεών τους δημιουργώντας ένα νοσηρό περιβάλλον που δημιουργεί ακριβώς αυτή η παράθλαση της πραγματικότητας από την ψυχιατρική διαταραχή ενός υποχόνδριου…

Το ερώτημα που πάντα προκύπτει με τους “κατά φαντασίαν” είναι για το ποια είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον φυσιολογικό φόβο του ανθρώπου απέναντι σε μια ασθένεια ας υποθέσουμε και στην κατά φαντασία νόσο; Η υποχονδρίαση στην οποία το άτομο έχει περιέλθει αναμφισβήτητα είναι μια σοβαρή κλινική διαταραχή, η οποία υπερβαίνει τον φυσιολογικό φόβο απέναντι στην ασθένεια, καθότι διαταράσσει την ποιότητα της ζωής του ατόμου αλλά και των γύρω του που είναι αναγκασμένοι να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών του και των αποφάσεών του.

Το σοβαρό όμως μέρος του Μολιέρου τελειώνει εδώ, και επειδή η ιστορία είναι κομματάκι αμείλικτη, αυτό που πάντα ακολουθεί σε αυτά τα “θεατρικά” είναι το γνωστό κυνήγι του θεατή από την κωμωδία… n’es pas?

Νίκος Βασιλειάδης

llll.png  

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

 

 

SHARE
RELATED POSTS
Αρκάς και Παναγία των Παρισίων
Δώσε χρόνο στον χρόνο – Αγιάσος Λέσβου, του Πάνου Βενέρη
Ξύλινα σπαθιά, του Μάνου Στεφανίδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.