Νίκος Σταθόπουλος

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

Ο καρδιολόγος στην εφημερία του Νοσοκομείου στον Βόλο κινήθηκε αστραπιαία. Κυριακή 10 το βράδυ, παρουσιάστηκα φάντης μπαστούνι, πληροφορώντας τον ότι έπαθα έμφραγμα στο χωριό των διακοπών μου.  Μιας και το έφερε η κουβέντα, συμπλήρωσα ανέμελα ότι αυτό μου συνέβη δύο ολόκληρα εικοσιτετράωρα πριν. Ο άνθρωπος, με το δίκιο του, θα είχε τις αμφιβολίες του για τη σοβαρότητα της κατάστασης, μέχρι να γίνει το καρδιογράφημα και να μετρηθούν τα ένζυμα στο αίμα μου. Μόλις είδε τα αποτελέσματα, ψύχραιμα και ήρεμα, έκανε τον μηχανισμό του νοσοκομείου να λειτουργήσει σαν καλολαδωμένη μηχανή: μια μηχανή που έχει και γνώση και κρίση και εμπειρία και αποφασιστικότητα και ενσυναίσθηση. Η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας που με δέχτηκε αποδείχτηκε εξαιρετική και οι νοσηλεύτριες υπέροχες στη συμπεριφορά και τα καθήκοντά τους. Οι γιατροί και η γιατρίνα που με ανέλαβαν μετά τις πρώτες βοήθειες, άψογοι σε όλα. Αλέξανδρε, Μπάμπη, Πολυξένη, σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, που σώσατε.

Όταν πάθεις έμφραγμα, λέει, όλα κρίνονται τις πρώτες πολύ λίγες ώρες. Αν δεν επέμβουν τότε οι γιατροί και παρόλα αυτά τη γλυτώσεις, μετά ο χρόνος της επέμβασης έχει μικρότερη σημασία. Είχα λοιπόν μια μέρα ολόκληρη στη διάθεσή μου για να αποφασίσω πού θα διάλεγα να διακομιστεί το πληγωμένο σαρκίο μου για τα περαιτέρω, στεφανιογραφία και ό,τι θα τη συνόδευε στη συνέχεια, αφού δεν τα προσφέρει ο Βόλος, καθώς δεν διαθέτει (!) αιμοδυναμική μονάδα.

Εν τω μεταξύ, όλο το προσωπικό μου σύστημα υποστήριξης είχε κινητοποιηθεί. Φίλοι και οικογένεια, με συγκινητική ομοθυμία, συντονισμό, απαράμιλλη πρακτικότητα και ψυχραιμία, πήραν την κατάσταση αποφασιστικά στα χέρια τους. Η Βασούλα οδήγησε τέσσερις ώρες για να με πάει στο νοσοκομείο, όπου η Νεφέλη και ο Γιάννης φρόντισαν να έχω την δέουσα προσοχή. Με πρωτεργάτη την Ελίνα, αφού χαρτογράφησαν και αξιολόγησαν όλες τις δυνατές επιλογές για την επέμβαση που θα ακολουθούσε, σε δημόσιες και ιδιωτικές κλινικές, μου τις προώθησαν για να αποφασίσω. Ξεχωριστά ευχαριστώ τους φίλους καρδιολόγους, τον Βασίλη και τον Δημήτρη για τις καθοριστικές οδηγίες τους. Ο πρώτος είναι ο άνθρωπος που με έπεισε να με πάνε σε νοσοκομείο, αντί να συναντήσω την Άτροπο που έπαιζε με τις κλωστές στην άκρη της παραλίας. Ο αδελφικός μου φίλος ο Τρύφων, έμπειρος ως δις εμφραγματίας, ήρθε από τη Θεσσαλονίκη να με συντροφέψει, ενώ ο Πάνος κι ο Βαγγέλης, από την Άνδρο που βρισκόντουσαν, φρόντισαν να ειδοποιήσουν άλλους φίλους, για καλό και για κακό, μιας και ζούμε στην Ελλάδα, άφτερ ώλλ. Και η Εύα έκανε σοβαρά τηλεφωνήματα για την αφεντομουτσουνάρα μου. Είμαι τυχερός άνθρωπος.

Στην Αθήνα, Αύγουστο μήνα, στα δημόσια νοσοκομεία που εφημέρευαν, οι ακουστοί γιατροί έλειπαν. Δίπλα στο Δεκαπενταύγουστο, ο ιδιώτης γιατρός που θα διέκοπτε τις διακοπές του για χάρη μου, σε κάθε αποστροφή της κουβέντας του ανέβαζε την ταρίφα ένα χιλιάρικο. “Οι επεμβάσεις είναι όπως τα καλαμαράκια”, μου είπε γελώντας: “η τιμή τους ανεβαίνει, όταν είναι σπάνια”. Δεν θέλω να τροφοδοτώ ένα τέτοιο σύμπαν, ούτε να συναναστρέφομαι τους κατοίκους του κι ας πλήρωνε η ιδιωτική ασφάλεια σχεδόν τα μισά.

Όλες οι πληροφορίες που μου ερχόντουσαν από Αθήνα και Θεσσαλονίκη συνέκλιναν ότι στα Τρίκαλα λειτουργεί και υπηρετεί ως διευθυντής της καρδιολογικής κλινικής ένας πραγματικός γιατρός, πιστός στις αρχές του Ιπποκράτη και άξιος επιστήμονας. Παρότι ζω στην Αθήνα, διάλεξα για την επέμβαση στην καρδιά μου το Νοσοκομείο Τρικάλων. Ήταν μια καλοζυγισμένη απόφαση, χωρίς ίχνος συναισθηματισμού, μιας και δεν με δένει κάτι με την ωραία πόλη. Τα Τρίκαλα είναι η πατρίδα του Ασκληπιού, στο τέλος-τέλος.

Ο άνθρωπος και η ομάδα του, δικαίωσαν τη φήμη τους. Συγκεκριμένοι, απλοί σοβαροί και λιγόλογοι, εκτελούσαν τις θεραπείες χωρίς τίποτα περιττό, τίποτα επιτηδευμένο. Καθόλου έπαρση, καμία επίδειξη αυθεντίας και εξουσίας, κανένας θεατρινισμός, καμία ιδιοτέλεια, μόνο ανθρωπιά, σεμνότητα και φροντίδα για το αποτέλεσμα. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους και ιδιαίτερα τον κύριο Πλατογιάννη που επιλήφθηκε της περίπτωσής μου και τώρα, ένα μήνα μετά, οι τωρινοί θεράποντες μου λένε ότι όλα έχουν αποκατασταθεί πλήρως.

Ένα έχω να πω: Άνθρωποι σαν τους γιατρούς που με φρόντισαν στο Βόλο και στα Τρίκαλα κρατάνε το ΕΣΥ πραγματικό καταφύγιο των ανθρώπων και προσφέρουν το πολυτιμότερο αγαθό, την Υγεία.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  
The article expresses the views of the author
iPorta.gr