Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr

Α. Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι ο Άλκης Καμπανός θα είναι το τελευταίο θύμα της παράνοιας της ελληνικής κοινωνίας. Όμως, δεν θα είναι και ζητώ συγγνώμη από τους ρομαντικούς συμπολίτες μου που γίνομαι μακάβρια. Ο Άλκης είναι το τυχαίο θύμα μιας όχι και τόσο ολιγοάριθμης  μερίδας πολιτών που έχουν εγκλωβιστεί στην απαιδευσία, στην αγένεια, στην ασέβεια, στον ανεξέλεγκτο θυμό που προκαλεί ένας νεοφερμένος και εξωφερμένος κόσμος που τον προηγούμενο αιώνα ζούσε τις αλλαγές την ώρα που η Ελλάδα κοιμόταν σε ύπνο βαθύ. Ήταν σκλαβωμένη και εγκλωβισμένη σε πόλεμους και στην οθωμανοκρατία όταν ο κόσμος εξελισσόταν και βίωνε την έκρηξη των επιστημών και της κοινωνικής εξέλιξης. Όταν ο εξελιγμένος και εν πολλοίς πολιτισμένος κόσμος άφηνε πίσω του την εποχή της νεωτερικότητας και έμπαινε στην εποχή της μετα-νεωτερικότητας όπου με έπαρση αποδομούσε κάθε πνευματικότητα που προϋπήρχε εισαγάγοντας μοντέρνες θεωρίες τύπου αθεΐας, τύπου υπερ-άνθρωπου που όλα τα δημιουργεί και δεν υπολείπεται σε τίποτα από τον Άχρονο και Προαιώνιο Θεό, η Ελλάδα έκανε το άλμα από την εποχή της προνεωτερικότητας που έψαχνε τον βηματισμό της, στην εποχή της μετα-νεωτερικότητας έχοντας χάσει κάθε ενδιάμεσο σταθμό. 

Συνεπώς, επαναστάσεις που συνέβαιναν στην Γαλλία, στην Ρωσία, στην Αμερική για τα δικαιώματα των ανθρώπων, αλλά και τον πόλεμο ενάντια στον Θεό, η ελληνική κοινωνία δεν τις πήρε είδηση παρά μόνο ως σελίδες στα ιστορικά βιβλία, δεν συμμετείχε σε αυτές ως αυτόνομη και πεπαιδευμένη χώρα, αλλά ως πρόβατο στην αγέλη ακολούθησε αυτά που οι έξω αποφάσισαν. Έτσι, φτάνουμε στον 21 αιώνα και στο 2001 όπου γιορτάσαμε το μιλέννιουμ με όλα τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά καλούδια. Χωρίς, όμως, να έχουμε ιδέα τι συνέβαινε. Η κοινωνία μας είχε αλλοιωθεί σημαντικά, λίγο-λίγο, έχοντας υποστεί έναν ύπουλο, αόρατο πόλεμο: την διάλυση της οικογένειας. Ο μετα-νεωτερικός άνθρωπος εγκλωβισμένος στο απύθμενο εγώ του υπολογίζει μόνο τον εαυτό του, εφαρμόζοντας την παροιμία “ό,τι φάμε, ότι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κ@@@ς μας”. Κανένας σεβασμός στην ανθρώπινη υπόσταση δεν υπήρχε, στις σχέσεις επίσης, fast food, fast fuck το σύνθημα, σημειώθηκε μεγάλη κατανάλωση αντικαταθλιπτικών χαπιών σύμφωνα με ιατρικές παροτρύνσεις, όπως έκανε και ο Χίτλερ στους στρατιώτες του: τους πότιζε αμφεταμίνες για να είναι ατρόμητοι, βίαιοι, ακούραστοι. Κάτι ανάλογο και πολύ διαδεδομένο ζήσαμε στην ελληνική κοινωνία: το τι αντικαταθλιπτικά κατάπιαν και καταπίνουν οι έλληνες είναι ασύλληπτο. Με αυτόν τον τρόπο καταστέλλεται το συναίσθημα που προκαλεί η έλλειψη ποιοτικών σχέσεων. “Ένα χαπάκι την ημέρα, τον πόνο κάνει πέρα” θα έλεγε μια μετα-νεωτερική παροιμία του σήμερα.

Οι δολοφόνοι του Άλκη Καμπανού, εκπαιδεύτηκαν σε αυτήν την κοινωνία που περιγράφω παραπάνω. Από την στιγμή που χάθηκε ο σεβασμός στην ανθρώπινη υπόσταση και στην δημιουργία ποιοτικών σχέσεων, τα πάντα επιτρέπονται. Όπως το έλεγε ο σπουδαίος Ντοστογιέφσκι: “Όπου δεν υπάρχει Θεός, τα πάντα επιτρέπονται”. Από την στιγμή που όλοι μας με κάποιο τρόπο αποδεχόμαστε την εποχή της αποδόμησης των σχέσεων και της οικογένειας, αποδεχόμαστε και την δολοφονία ανθρώπων, είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά. Διότι ο άνθρωπος που στερείται σχέσεων και δη οικογενειακών είναι δολοφονημένος ψυχικά και πνευματικά.

ΥΓ: Εκ βάθους καρδιάς συλλυπητήρια στην οικογένεια του Άλκη Καμπανού του οποίου ο πατέρας ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των Αξιωματικών με την οποία έχω σχέση ζωής.

Β.  Ένας απαράδεκτος συνάδελφος θεολόγος είπε στο αγόρι με την φούστα αυτό που δεν θα έλεγε ποτέ ο Χριστός: “Είσαι η ντροπή της κοινωνίας”. Αυτή η συμπεριφορά είναι η απόδειξη ότι η Εκκλησία του Χριστού πρέπει εδώ και τώρα να φροντίσει να επανεκπαιδεύσει τους εκπροσώπους της. Κληρικούς όλων των βαθμών, δάσκαλους όλων των επιπέδων. Επισκόπους, ακαδημαϊκούς καθηγητές, άπαντες. Ο Χριστός και η Εκκλησία δεν διώχνουν, ούτε κρίνουν, αγκαλιάζουν και αποδέχονται τους ανθρώπους με τις ιδιαιτερότητές τους. Ο καλός μου φίλος Νίκος που η φωτογραφία του βρίσκεται από την ημέρα του θανάτου του πάνω στο γραφείο μου, ήταν ομοφυλόφιλος. Αλλά δεν έκανε σημαία τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Ο πολύ καλός και ευγενής ηθοποιός Μιχάλης Οικονόμου (ο μπακαλομανάβης από “Τα καλύτερά μας χρόνια” της ΕΡΤ 1”) είχε πει προσφάτως σε συνέντευξή του μιλώντας για τον γάμο του με τον σύντροφο του: “Πιστεύω στον Θεό γιατί σε τελική ανάλυση είναι ο μόνος που με αποδέχεται όπως είμαι”.  Η φράση του είναι ό,τι πιο καινοτόμο και αληθινό έχω ακούσει τελευταία. Και με συγκίνησε βαθιά και τον εκτίμησα πολλαπλάσια.

Ο φίλος μου ο Νίκος που επισκεπτόταν συχνότατα το Άγιο Όρος και τους Αγίους Τόπους και ο ηθοποιός Μιχάλης Οικονόμου δεν έκαναν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό σημαία, ούτε βγήκαν προκλητικά στον δρόμο, ούτε έκαναν γυμνοί παρέλαση, ούτε φώναξαν με την συμπεριφορά τους ότι είναι γκέι. Κάνουν ό,τι αγαπάνε στο κρεβάτι τους και μέχρι εκεί. Δεν ζήτησαν στήριξη από εταιρείες σαμπουάν, δεν βγήκαν μακιγιαρισμένοι να μας πουν ότι νοιώθουν γυναίκες, δεν προσπάθησαν να μου φορέσουν καπέλο την ιδιαιτερότητά τους. Σέβονται εαυτούς και εμένα και την κοινωνία στην οποία ζουν. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και κραξίματα. Δεν έχουν ανάγκη να διαλαλήσουν ότι είναι γκέι, απλώς το ζουν. Η ελληνική κοινωνία απέτυχε και ζει το φαινόμενο της υπερβολής που αγγίζει την ακαλαισθησία και την χοντροκοπιά. Ας φροντίσει η Εκκλησία, τουλάχιστον, να βγει μπροστά εκπληρώνοντας τον σκοπό της. Ο φόβος και ο αυστηρός λόγος δεν υιοθετήθηκε από τον Χριστό. 

Γ. Ο Θεός υπάρχει ή όχι; Όχι, φυσικά! Ο Θεός ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Ο Θεός ΕΙΝΑΙ. “Ιησούς Χριστός εχθές και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας” (Προς Εβραίους επιστολή Αποστόλου Παύλου, κεφ.13, στ.8).

Οι φιλόλογοι γνωρίζουν ότι το “εστί” είναι το ρήμα που εννοείται.

Καλό μήνα Φεβρουάριο, εκλεκτές και εκλεκτοί, αμόλυντο και απίκραντο, όπως εύχεται και ο Κωστής Α.Μακρής.