Λένε ότι ο χρόνος κυλάει σαν το νεράκι. Είναι γιατρός του πόνου και  σύμμαχος της λησμονιάς.Στην περίπτωση όμως του Θανάση του Αναπολιτάνου  δεν ισχύει ο κανόνας. 10 χρόνια τώρα και η μνήμη του γίνεται πιο ισχυρή,  η παρουσία του πιο αναγκαία.Ο Αρχοντας της Αριστεράς , ο Θανάσης  μας, ήταν ένα μεγάλο παιδί. Και ταυτόχρονα ένας μεγάλος και ασυμβίβαστος αγωνιστής, με αρχές όχι για διαπραγμάτευση αλλά για πάλη και επιτυχία στόχων, αρχές για για κοινωνικές αλλαγές.

Πάλευε  με πάθος αυτά που πίστευε. Ήταν ένας αφοσιωμένος και ακούραστος αγωνιστής της ζωής, της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, του πολιτισμού, του περιβάλλοντος, των ιδεών και των αξιών της κοινωνίας. Εμείς τον νιώθαμε σαν τον βράχο που πάνω του έσκαγαν  τα κύματα στις δύσκολες πολιτικές μας  στιγμές. Ήταν ο φίλος μας, ο σύντροφος μας, ο εμπνευστής μας, ο δάσκαλος μας,  ο πρωταγωνιστής, ο ΠΡΩΤΟΣ σε όλα. Ήταν αυτός που μετουσίωνε με τον καλύτερο τρόπο την ιδεολογία και τις αρχές μας, σε πράξεις και ωφέλεια της κοινωνίας.

Κάθε φορά που δυσκολεύουν τα πράγματα, παραστρατούμε,  σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι μας, ξεφουσκώνουμε τα πνευμόνια μας και επικαλούμαστε την παρουσία του

ΠΟΥΣΑΙ ΘΑΝΑΣΗ.

Όμως το πεδίο δράσης και προσφοράς του Θανάση δεν ήταν μόνο η πολιτική και η Αυτοδιοίκη.

Ήταν ο Θανάσης του περιβάλλοντος

Ήταν ο Θανάσης του πολιτισμού

Ήταν ο Θανάσης της χορωδίας

Ήταν ο Θανάσης της ιστιοπλοΐας.

Ήταν ο Θανάσης του θεάτρου

Ήταν ο Θανάσης της χορού

Ήταν Θανάσης της μουσικής

Ήταν ο Θανάσης της Αρχαιολογίας.

Ήταν ο Θανάσης της παρέας

Ήταν ο Θανάσης της οικογένειας.

Όλα αυτά τα αγάπησε με πάθος. Και τα υπηρέτησε. Και τα ανέδειξε.

Δεν θα ξεχάσουμε τις μεγάλες του αγάπες που ήταν το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου ούτε τους αγώνες του για την απαγόρευση χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, δεν θα ξεχάσουμε τις πετυχημένες μάχες για να διασώσουμε το  Πρασονήσι και το Λιμανάκι της Λάρδου,  το Φεστιβάλ Βυζαντινής μουσικής της Πάτμου, τις εκδηλώσεις για τη Δημοκρατία και τα δικαιώματα που οργάνωνε ο Δημήτρης ο Τσοποτός στην αγαπημένη του Λέρο, την Πειραματική χορωδία του Δήμου της Ρόδου, το μπαγλαμαδάκι του και τις ατέλειωτες βραδιές στην Μέθεξη, τις παρεμβάσεις του και αναστηλώσεις ιστορικών μνημείων της Μεσαιωνικής πόλης και σε όλη τη Δωδεκάνησο, αλλά κυρίως δεν θα ξεχάσουμε την αγάπη του για τα παιδιά του για την Έλλη, το Ελλάκι του όπως την έλεγε.

Το πλατύ  του ευγενικό χαμόγελο, το φωτεινό του μέτωπο, τα έξυπνα σπινθηροβόλα αλλά και ερωτικά μάτια του, αντικατόπτριζαν την καρδιά και την ψυχή του. Θα μας μείνουν αξέχαστα.

Έχει τόσα πολλά να πει κανείς για τον Θανάση…….

Τα κατάφερε τέλια ο Λευτέρης ο Γκοτζογιάννης με το βιντεάκι

Ρόδος 8-1-23Δημήτρης ΓάκηςΠρώην Βουλευτής ΔωδεκανήσουΣΥΡΙΖΑ