Οι πολίτες θέλουν:

1. Οι υπουργοί να ελέγχονται για τις πράξεις τους και να μην παραγράφονται τα αδικήματά τους.

2. Οι βουλευτές να δίνουν λόγο στα ποινικά και αστικά δικαστήρια και να μην καλύπτονται πίσω από την ασυλία.

3. Οι δικαστές να μην είναι εντολοδόχοι της κυβέρνησης και η ηγεσία της Δικαιοσύνης να μην καθορίζεται από τον εκάστοτε υπουργό.

4. Οι εκλογές να μην γίνονται όποτε βολεύει την κυβέρνηση. Να τηρείται η τετραετία.

5. Η αντιπολίτευση να μην μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

6. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να ενισχυθεί με αρμοδιότητες που θα ισορροπούν το πολιτικό σύστημα.

7. Ο εκλογικός νόμος να μην αλλάζει κάθε τρεις και λίγο. Να σπάσουν οι μεγάλες περιφέρειες για να μην εξαρτώνται οι βουλευτές από τους καναλάρχες. Το πρώτο κόμμα να μην παίρνει μπόνους 50 έδρες, σαν να το έχει ψηφίσει ένα επιπλέον 15%.

8. Οι ιεράρχες να μην παρεμβαίνουν στην πολιτική. Να μην καθορίζουν το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων και να μην στέκονται εμπόδιο στην διεύρυνση των δικαιωμάτων.

9. Οι νέοι να μπορούν να σπουδάζουν και σε μη κρατικά πανεπιστήμια και να μην αναγκάζονται να ξενιτευτούν για να κάνουν τις σπουδές που θέλουν.

10. Τα κόμματα να μην καταδυναστεύουν το δημόσιο και οι παρατάξεις τους τα Πανεπιστήμια. Φτάνει πια με το κομματικό κράτος.

11. Τα κόμματα να μην μπορούν να δανείζονται χωρίς όρια, ούτε να ξοδεύουν μαύρα και ανεξέλεγκτα. Να μην έχουμε πτωχευμένα κόμματα και πλούσιους κομματάρχες.

Αυτές τις 11 αλλαγές έχει ανάγκη ο τόπος. Όλοι, κατά καιρούς, έχουν ζητήσει ορισμένες από αυτές. Κάθε φορά που ξεσπά ένα σκάνδαλο όλοι ζητάνε να αλλάξει το άρθρο 86 του Συντάγματος περί (μη) ευθύνης υπουργών. Και όλοι διαμαρτύρονται για τις βουτιές στην επετηρίδα των δικαστικών για να αλιευθούν οι αρεστοί στον εκάστοτε υπουργό. Όπως και όλοι αγανακτούμε για τους δεκάδες χιλιάδες νέους που αναγκάζονται να φύγουν έξω για να σπουδάσουν.

Πότε λοιπόν θα αλλάξουν όλα αυτά; Πότε θα περάσουμε από τα λόγια στην πράξη; Το Ποτάμι το έχει ξεκαθαρίσει από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του, πριν 4 χρόνια. Η χώρα έχει ανάγκη από μια γενναία αναθεώρηση του Συντάγματος.

Στη Γερμανία το Σύνταγμα του 1949 έχει τροποποιηθεί πάνω από 100 φορές και στη Γαλλία το Σύνταγμα του 1958 πάνω από 30. Εδώ, δέκα χρόνια συζητάμε και όταν φτάνει η στιγμή να αποφασίσουμε, το… αναβάλλουμε. Οι πολίτες όμως δεν μπορούν να περιμένουν άλλο.

Αυτή η Βουλή πρέπει να αποφασίσει, με πλειοψηφία 180 βουλευτών, ποιες θα είναι οι αναθεωρητέες διατάξεις, έτσι ώστε η επόμενη Βουλή με 151 βουλευτές να οριστικοποιήσει τις αλλαγές. Το Σύνταγμα και η αναθεώρησή του δεν είναι υπόθεση της κυβέρνησης, είναι όλου του Κοινοβουλίου. Ο κ.Τσίπρας και ο κ.Μητσοτάκης πρέπει να απαντήσουν, λοιπόν, στην συγκεκριμένη πρόταση του Κινήματος Αλλαγής. Να μην χάσουμε και αυτή την κοινοβουλευτική περίοδο. Να μην πάει πάλι η μπάλα στην εξέδρα. Προφανώς σε μια συζήτηση δεν θα συμφωνήσουμε όλοι σε όλα. Δεν ξέρω, ας πούμε, πόσοι τολμηροί θα βρεθούν να υπερασπιστούν τον χωρισμό κράτους – εκκλησίας. Και δεν ξέρω αν όλοι όντως θέλουμε την αποκομματικοποίηση του δημοσίου. Όμως αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει. Όχι μόνο στα τηλεοπτικά παράθυρα. Όχι πια στα μπαλκόνια. Αλλά στην Βουλή.

Ας τολμήσουμε. Άλλωστε όπως έλεγε ένας πραγματικός ηγέτης, «πάντα είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις αυτό που είναι σωστό».