Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

Η ξαπλώστρα μπροστά στο κύμα είναι ό,τι και το πρώτο τραπέζι-πίστα, ότι και ο prive χώρος στο club ή στο εστιατόριο, το παρκάρισμα του ακριβού αυτοκινήτου μπροστά στην είσοδο των μαγαζιών, η σουίτα στα γήπεδα, η business class στο τρένο και στο αεροπλάνο.

Και δεν είναι τίποτα άλλο παρά η σημειολογία της επιδεικτικής κατανάλωσης των ανώτερων τάξεων (T. Veblen) σε ιδιωτικούς αλλά και σε δημόσιους χώρους.

Είναι μια διαδικασία που αποκαλείται «χρηματικός λουξουρισμός» (A. Πάνος) κατά την οποία οι τάξεις προσδιορίζονται από την θέση τους στην κυκλοφορία, στην κατανάλωση, ιδιαίτερα στην κατανάλωση πολυτελειών, επομένως και στο εικονικό, στο θεαματικό, και όχι τόσο από την θέση τους στην παραγωγή (έχει να κάνει με την φετιχιστική τοποθέτηση του χρήματος στο κέντρο της οικονομικής σκηνής)

Ας τολμήσουμε να δούμε την πραγματικότητα : οι τάξεις που λείπουν από την πραγματική καθημερινή σκηνή της κοινωνίας, οι τάξεις που εξομοιωθήκαν με την κατανάλωση σε δόσεις και με τα χρέη σε δάνεια, τελικά πάνε στην παραλία( όπως πάνε στα μπουζούκια, στα εστιατόρια, στα ταξιδιωτικά μέσα μεταφοράς).

Αυτοί που προπορεύονται στην μάζα, πρέπει να ξεχωρίζουν στο κοινωνικό φαντασιακό ώστε να δομείται και να γίνεται αποδεκτή η «διαφορά».

Παντού πρέπει να υπενθυμίζεται στα υποκείμενα η ταξική προτεραιότητα σε οτιδήποτε εμπορευματοποιείται και δεν μπορεί να πληρώνεται από όλους αλλά μόνο από τους λίγους.

Αγοράζεις πρώτη θέση κάπου σημαίνει αγοράζεις σειρά στην κοινωνία, ανώτερη θέση στο βάθρο της οικονομικής και πολιτισμικής κατάταξης.

Το φαινόμενο δεν είναι κατακριτέο: είναι ταξικό και φυσιολογικό ώστε να «θυμίζει» την κατάταξη, το κοινωνικό ranking.

Αφού δεν μπορείς να πληρώσεις την πρώτη σειρά, τότε είναι «φυσιολογικό» η απόλαυση της θέας και της άνεσης  – οπουδήποτε – να ανήκει πρώτα σε όσους μπορέσουν να την αγοράσουν.

Οι τάξεις γίνονται έτσι λωρίδες στην άμμο, υπερυψωμένοι καναπέδες στα ορεινά των μαγαζιών, παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην πρώτη γραμμή των parking.

Οι μάζες πρέπει πάντα να βλέπουν ότι υπάρχει ανώτερη τάξη και διακριτή θέση για τους έχοντες.

Χωρίς αυτό τον χωροταξικό σχεδιασμό ο καπιταλισμός χάνει την αίγλη του και κινδυνεύει να θολώσει τις διαφορές και τις ανισότητες.

ΥΓ : Η παροχή υπηρεσιών στην ανώτερη τάξη έχει διαβάθμιση, επίπεδα μόχθου με αθέατη σκληρή εργασία αλλά πολλές φορές και καλοπληρωμένη.

Η δε «αξιοπρέπεια» έγινε σημείο ισορροπίας στην συνάρτηση προσφοράς και ζήτησης….